BUIKDANSEN - In de Margaretha Hardenbergkerk wordt heel gevarieerd entertainment gegeven. De Stichting Kleinkunst Wildervank slaagt hier goed in. Zo was op 11 september Harrie Niehof te gast en afgelopen vrijdag werden er optredens verzorgd door Tineke Rouw en haar buikdansmeisjes.
Tijdens de Koopavondvoorstellingen in Veendam vorig jaar heeft Tineke Rouw met haar dansteam veel succes geboekt. Maar zelfs in Istanboel roemde men de beschaafde en elegante manier van dansen, en daar weten ze wel waar ze het over hebben.
Kortom, de Stichting Kleinkunst Wildervank had iets in huis dat volle bak zou moeten trekken. Maar deze keer viel dat wat tegen, de opkomst was matig.
Het wel aanwezige publiek kreeg een wervelende show met mooie optredens vol expressie en elegantie.
Omdat het kleinschalig was, was er wel meer wisselwerking met het publiek. "In grote zalen is vaak alleen de eerste twee of drie rijen te zien tegen de lampen in", vertelde Tineke.
Het was een bijzondere combinatie van buikdansen en de Groningstalige liedjes van Tineke Rouw op de oosterse muziek. Misschien dat het ook vanwege de combinatie in Istanboel zo aansloeg. Er werd ook gedanst op alleen Turkse en Arabische muziek. De akoestiek in het oudste gebouw van de gemeente Veendam deed het heel goed uitkomen.
Om op te treden in zo'n mooie kerk was voor Tineke Rouw ook heel bijzonder. Het gaf een bijzondere ambiance. Ze is ook heel blij dat de kerk gebruikt wordt en de akoestiek vond ze fantastisch. Het zingt heel lekker, een microfoon is al haast niet meer nodig. Tineke vind het geweldig dat mensen in een stichting zich ervoor inzetten dat het gebouw behouden blijft.
Organisator Bert Kraan mocht ook nog even assisteren tijdens het zingen van het nummer "Slochter Gold" en over de gasbel-bel. Het nummer begint met een rap, en op de vraag of Bert dat wilde doen sloeg hij dat resoluut af met een "nee". Het was een beetje onwennig, maar hij sloeg zich er goed doorheen. Tineke zingt met haar warme stem ook Groningse ‘luusterlaidjes'.
Een week eerder was Tineke Rouw met haar buikdansgroep bij de discoavond The Spotlight voor mensen met een beperking. Dat publiek was heel spontaan en onbevangen en ze gingen ook volop meedoen. Dat vond Tineke ook fantastisch. Tineke en haar buikdansteam voelden zich ook echte artiesten, want ze waren met de limousine opgehaald.
De avond werd afgesloten met het welbekende nummer "Daans om de Navvel".
Op de zondag na het optreden in de Margaretha Hardenbergkerk wachtte er al weer optredens in Hengelo.
De oosterse dans is, net als de tango en de salsa, een cultuurdans. Tineke Rouw geeft op haar buikdansschool in Groningen vooral les in Egyptische en in Turkse dansstijlen. In de volksmond wordt het buikdansen genoemd, maar eigenlijk zijn het oriëntaalse dansen en dat willen ze ook graag uitstralen.
Vroeger als meisje heeft Tineke in Amsterdam workshops gevolgd bij Yonina. Haar oudere zus was in Amsterdam gaan studeren en vertelde thuis dat ze bij Yonina les had in buikdansen. Zus had een LP van Yonina meegebracht en ook Tineke's interesse was gewekt.
Yonina, half Libanees en half Amerikaans, heeft eind jaren 70 het buikdansen in Nederland geïntroduceerd. Ze assisteerde de bekende showmaster Willem Ruis in zijn TV-shows en het buikdansen was in de shows te zien.
Maar Tineke Rouw heeft zich de oriëntaalse dansen grotendeels zelf eigen gemaakt. In Groningen was er niemand die er les in gaf. Nu is dat veranderd en geven leerlingen van Tineke zelf ook les. Tineke geeft het door en dat is ook haar bedoeling.
Op de vraag of zij het naar Groningen heeft gehaald antwoordde ze met, "jij mag het zeggen". Dat antwoord is vanuit een bescheiden opstelling, maar ze denkt het zelf wel. Ze is 25 jaar geleden begonnen met lesgeven. De muziek wordt uitgezocht, de choreografie wordt op de authentieke manier gemaakt en de dans wordt gemaakt. En het dansdemo team wordt dat weer geleerd.
Haar interesse voor muziek was er vooral door haar moeder. Zij had een Hammond orgel thuis en na de kerkdienst werden er thuis allerlei nummers gespeeld. Heel gevariëerd, zoals Blowing in de wind van Bob Dylan. Er waren vijf kinderen thuis en iedereen kreeg een instrument. Tineke kreeg een joekelille in de handen gedrukt.
Haar moeder kon prachtig zingen en zong in de hervormde kerk kerkliederen, zoals het Ave Maria. Ook was ze kerkorganist en op verzoek verving ze de vaste organist wanneer deze verhinderd was. Dan vroeg de dominee ter plekke vanaf de kansel of ze even van de stoel wilde gaan om achter het orgel plaats te nemen. Het muzikale hebben de kinderen van hun moeder geërfd. Ook het gitaar spelen heeft Tineke zichzelf aangeleerd.
In de Margaretha Hardenbergkerk zong ook Tineke het Ave Maria.
Voor verdere info, klik hier.
Voor meer foto's, zie ons fotoalbum.
)
)
)
)
)
)