Sport

VV Wildervank bestaat dit jaar 85 jaar, Jacob Kuipers heeft hiervoor 12 interviews gemaakt voor het jubileumboekje van VV Wildervank. De komende dagen plaatsen we één interview per dag, zodat ook oud VV Wildervankers dit terug kunnen lezen. 

De fles shampoo liep als een rode draad door het voetballeven van Henk Perdok.

Henk Perdok is al 49 jaar lid van de voetbalvereniging Wildervank. Hij was een manusje van alles bij de club. Hij voetbalde en doorliep de jeugd en de senioren. Hij was als voetballer geen uitblinker maar een 'waterdrager'. Iemand die het 'vuile' werk deed voor de 'sterspelers'. Deze spelers, zoals Henk, zijn onmisbaar voor een team. Maar dit spelletje was maar van korte duur toen hij op de training een schop tegen zijn knie kreeg. En op zijn 23ste jaar was het gebeurd met het voetballen. Henk kon de geur van het voetballen niet loslaten en werd jeugdleider en het leiderschap vervulde hij 14 jaar.

Verder is hij is nog vier jaar coach geweest van het zaalvoetbalteam. Daarna is het een tijdje stil geweest rondom Henk, totdat hij Goos Boers tegenkwam. Henk: “Goos zei, wil je niet nog een keer beginnen?”. En deze woorden hadden zoveel impact op Perdok dat hij weer begonnen is bij zijn geliefde club. Henk bestierde daarna een kroeg, die de naam New Life kreeg. Dat werk heeft Henk twee jaar gedaan en nu draait hij weer mee in de kantine van v.v. Wildervank. 'Oude liefde roest dus niet'.

Ongeveer op 8-jarige leeftijd trapte Henk Perdok voor het eerst tegen een bal aan bij de voetbalclub Wildervank. De geboren en getogen Wildervanker heeft altijd de kleuren van rood en wit verdedigd. Vervolgens speelde hij bij de E-junioren onder leiding van Joop Molema. Ook voormalig voorzitter van Wildervank Nico van der Vorm heeft zijn 'steentje' bijgedragen aan de ontwikkeling van de jeugdige speler.

Nog iets geleerd van Nico: “Nee, van Nico niet.”, zegt hij met een lachende blik. Later is Henk naar de D- en C-junioren gegaan. Henk moest zwaar in zijn geheugen tasten en herinnerde zich natuurlijk ook zijn periode bij A2. En de leiders waren, zijn vader en Aeilko Hoving. Perdok: “Ze waren samen heel lang leider bij de A-junioren. Mijn broers hebben ook nog onder mijn pa gevoetbald.”. Na de A-junioren is Henk Perdok naar de senioren gegaan.

Maar hij kwam niet verder dan het derde en vierde elftal. “Ik was niet zo'n ster. Ik weet nog iets van enkele toernooien van het 4e elftal. Dat wij na elke wedstrijd in de kantine belanden en op het laatst van het toernooi behoorlijk aangeschoten op het veld stonden!”. De broers Oosting, Henk Postema, Johan Borgman, Pieter van der Woude en Nanne Kroon kan hij zich nog voor de geest halen. Vooral Kroon is de gebeten hond. Perdok: “Kroon heeft me deze blessure bezorgd. Toen heb ik last van de knie gekregen. Op de training rende hij mij achterna en gaf mij een trap tegen de benen aan.”. Kroon deed het weliswaar niet bewust, maar hij beheerste het spelletje niet.

Op zijn 23ste jaar moest Perdok stoppen met voetballen. Wegens zijn linker knie. Daarna is Henk jeugdleider geworden. En heeft samen met Jan Wind, jarenlang E1 begeleid. Diverse jeugdleiders passeerden daarna de revue. Ondermeer: Henk Watermulder, Eddie Reinke (E-junioren), Vos en Koos Klamer. Met Jacob Kuipers en Be Hamminga vier jaar. Daarna Wildervank A2 met onder meer Erik Romp, Alfred Grootjans en de tweeling Henk Jan (nu wethouder van de gemeente Veendam (jk) en Bram Schmaal.

En in de E-junioren met Sjaak van der Steen, Henk Perdon, doelman Knollema, Kasto en Tjecholef  Tokromo. Perdok: “Dat was een best elftal en kampioen geworden.”. Vervolgens is Perdok ook kampioen met de boys geworden op het Polio-toernooi. Verder is de 'Pudde', zoals ze hem ook wel eens noemen, nog vier jaar zaalvoetbalcoach geweest. En hij kan zich ook nog Henk Oldenziel (Pelé) herinneren, die ook leider is geweest van de Wildervanker zaalvoetballers. Bekende 'pingeldozen' van weleer waren Henk Postema, Jan Hofstede en Bert Wubbeling. “Het laatste jaar ben ik samen met Be Hamminga leider geweest.”.

Vanaf 2000 is Henk Perdok in de kantine terecht gekomen. “In 1998 was ik net gescheiden en woonde bij mijn broer in.”. Bestuurslid Goos Boers woonde dicht bij de familie Perdok. “Ik liep daar en kwam Goos tegen.”. Goos zei: “Wil je niet nog een keer beginnen. Dat is nu wel een mooie tijdverdrijf.”. Henk: “ Zodoende ben ik in de kantine weer begonnen”. Daarna is Henk er twee jaar tussenuit geweest. Hij werd kroeghouder en zijn café kreeg de toepasselijke naam New Life. Vervolgens is hij weer bij v.v. Wildervank achter de bar gekomen, als inkoper en beheerder. Omdat de toenmalige beheerder Bé Hamminga er mee stopte.

Het gesprek met Henk in Winschoten was bijna teneinde toen Henk nog enkele mooie momenten voor de geest kan halen. “Ik herinner mij als B-junior nog een uitstapje van de A- en B-jeugd naar Duitsland. Het was in Bigge Olsberg in Sauerland. Ik was 15 jaar en mijn vader en moeder waren mee omdat mijn vader leider was van de A-junioren en mijn broer Evert was mee als leider van de B-junioren. De jongens sliepen bij mijn ouders van de A- en B-junioren, waartegen wij moesten voetballen.”.

“Heinz en ik sliepen bij de voorzitter in huis in één bed. Zaterdags hadden we feest met onze gastheren en mijn broer was de hele avond bezig om mij zoveel bier te geven dat ik op een gegeven moment zo dronken op de WC zat dat ik er niet weer uit kon komen. Maar na geruime tijd hebben ze mij er uitgehaald en de volgende dag werd ik wakker in het huis van de voorzitter. Naast Heinz, die natuurlijk grote lol had om het hele gebeuren, maar mijn ouders niet, die hebben zich waarschijnlijk dood geschaamd.”.

Verder waren er meer uitstapjes naar Duitsland. We hebben geslapen in een sporthal. Samen met Jacob Kuipers, Goos Boers, Bé Hamminga en Roel Duitsch. En ook naar Ameland met Henk van der Vlag en zijn vrouw Dina. Henk: “Weet je nog Jacob op het strand dat Henk steeds tegen jou zei: 'Kijk Jacob een Ankie in zee.'. En  dat jij steeds met je verrekijker over de zee ging kijken en je zei steeds, “Ik zie hem niet.” en op een gegeven moment zei je: “Wat is eigenlijk een Ankie?”, waarop Henk zei “Een Ankie is een keutel op een plankie.”.

VV Wildervank bestaat dit jaar 85 jaar, Jacob Kuipers heeft hiervoor 12 interviews gemaakt voor het jubileumboekje van VV Wildervank. De komende dagen plaatsen we één interview per dag, zodat ook oud VV Wildervankers dit terug kunnen lezen. 

'Slager' uit Weiteveen was verantwoordelijk voor het einde van de voetbalcarrière van Evert Perdok.

Op 16-jarige leeftijd was Evert Perdok van de voetbalvereniging Wildervank een aanstormend talent. Hij heeft vanaf de F-junioren alle jeugdelftallen doorlopen en een glansrijke voetbalcarrière lag in het verschiet. Maar het mocht helaas niet zo zijn want een 'slager' uit Weiteveen maakte op brute wijze een einde aan de carrière van deze talentvolle speler uit Wildervank. Bij ‘de grote jongens' zat hij op de rand van het eerste- en het tweede elftal. “'s Morgens deed ik mee met het tweede elftal en ’s middags was ik bij het eerste team.”, kan Perdok zich nog herinneren.  En oefenmeester Joop Molema stond aan de 'wieg' van Perdok. “Molema was een goeie trainer. Vanaf de jeugd trok ik al met hem op. Het was een rustige man en tijdens de trainingen deed hij veel met de bal.”. Evert Perdok heeft met het eerste elftal geen titels behaald maar wel tweede en derde plaatsen.

Evert Perdok was een talentvolle voetballer, maar in de uitwedstrijd tegen Weiteveense Boys trof hij het noodlot. Perdok was aan de bal en een 'slager' uit Weiteveen was verantwoordelijk voor het einde van de voetbalcarrière van Evert Perdok. De speler van De Boys trapte van achteren Perdok tegen de benen aan. Vervolgens waren de kruis- en kniebanden middendoor. Perdok is in Weiteveen nog even naar de dokter geweest. Maar die man zat er een beetje aan te scheuren en te trekken. En Evert had nog steeds last van de knie. Maar na een paar potjes bier werd het toch makkelijker. Perdok: “Toen ik die schop gekregen heb in Weiteveen heeft Gerard Pik (heet nu Gerard Klinkhamer) revanche genomen op die speler die dat bij mij flikte. Dit zijn lovende kritieken.”.

De volgende morgen kon Evert bijna niet meer van bed af komen. Zo'n pijn en dus even naar de dokter. Daarna naar het ziekenhuis en daar bleek dat alles volledig van elkaar af was. Vervolgens zes weken in het gips. Daarna heeft de voormalige voorstopper het weer even geprobeerd. Tenslotte naar de  bondsarts  van het Nederlands elftal. Evert moest op de bank liggen en de dokter keek naar de knie. Tekende wat op de knie en daarna zei hij tegen Perdok: “Jij kan het voetballen wel vergeten. Dat komt hard aan. Want ik was nog maar 26 jaar.”. Samen met oefenmeester Henk Wollerich en bestuurslid Goos Boers zijn ze naar Zeist geweest.

Evert Perdok was vijf jaar en heeft bij Wildervank alle jeugdelftallen doorlopen. Begonnen bij de F-junioren. Perdok: “Ik was 16 jaar toen ik in het eerste team ben gekomen. Onder oefenmeester Joop Molema.”. Daarna volgden de oefenmeesters Max Rosies, Emiel Gort en Henk Wollerich. “Maar ik vond Max Rosies één van de betere trainers. De andere trainers die ik heb gehad waren ook goed. Ligt er maar net  aan hoe een trainer je ligt.”. Perdok heeft nog samen gespeeld met de Wildervank-'kanonnen' Jan Hendrik Bloem, Henk Hollemans, Willie Wever en Drikus Smit.

Evert Perdok heeft bij Wildervank geen titels meegemaakt met het 'vlaggenschip'. Hij was dus de Joop Zoetemelk onder de spelers. Altijd tweede of derde. In zijn jeugdperiode is hij wel vaak kampioen geweest. En in de zaal heeft hij ook nog samen gespeeld met Jan Hendrik Bloem. Perdok over deze periode: “Bloem was snel en scoorde enorm veel. FC Twente had belang bij hem en hij moest een proefwedstrijd spelen bij Heerenveen. Jan Hendrik kennende, het zal wel op een zaterdag geweest zijn,  want op vrijdag is hij doorgezakt. Kroegie in en kroegie uit. Dat is wel jammer dat hij dat niet een beetje serieuzer heeft genomen. Anders was hij wel een eind gekomen.”.

Evert Perdok heeft 10 jaar in het eerste elftal van Wildervank  gespeeld. Van mijn 16e tot zijn 26ste jaar. Evert kende ook hoogtepunten. “Dat ik scoorde tegen Bareveld, die wedstrijd hebben we met 1-0 gewonnen. Een sterk punt van mij was het koppen. En de slidings.”. Evert Perdok was geen sprinter, maar had een geweldige trap in zijn benen. Hij legde de bal als het ware op de 'stropdas' van zijn medespeler. Ook kon hij als spelverdeler de boel aardig verdelen. Waarom Evert mij direct tot de orde riep: ”Daar hadden we Willie Wever voor.”.

Joop Molema was de eerste trainer waaronder Evert speelde. “Een goede trainer. Vanaf de jeugd trokken we al met hem op. Een rustige man en we deden heel veel met de bal. Trainer Rosies was vreselijk streng. In de kleedkamer was hij ook zo kwaad. Volgens mij ging er in de wedstrijd wat mis in de eerste helft en toen we in de rust de kleedkamers binnen kwamen moesten we allemaal even gaan staan.”.

“Zo staan zoals we echt moeten staan in het veld. Jij staat daar en jij staat daar. Daar konden we mee heen gaan. Dat was een hele strenge trainer. Er lag op een gegeven moment een halve meter sneeuw. We dachten 'de training gaat over'. We moesten trainen, er is geen bal aan te pas gekomen, gewoon een beetje met sneeuwballen gooien. Elkaar op de rug springen, dat soort dingen. Beetje flauwe kul maar de training ging gewoon door.”.

Een tweede plaats was het hoogst haalbare voor oefenmeester Max Rosies en zijn boys. Perdok: “Als je te laat was kon je vertrekken onder Rosies. Dat moest je niet te vaak doen, dan was het reizen.”. Trainer Emiel Gort: “Trainer Emilie Gort? Laat ik het zo zeggen, die andere trainers had ik liever. En trainer Henk Wollerich? Hij was een trainer die veel met de bal deed. Een technische trainer. Hij woont nu in Spanje.”. 

Oudste lid Roef Perdok (88 jaar) in actie met ons jongste lid Demon Vaatstra (1,5 jaar) .

VV Wildervank bestaat dit jaar 85 jaar, Jacob Kuipers heeft hiervoor 12 interviews gemaakt voor het jubileumboekje van VV Wildervank. De komende dagen plaatsen we één interview per dag, zodat ook oud VV Wildervankers dit terug kunnen lezen. 

Roef Perdok:
 “Ik voetbalde niet omdat ik geen goede voeten had. Ze zaten er verkeerd aan.”.

Roelof Perdok is met zijn 88 jaar het oudste lid van de voetbalvereniging Wildervank. En in zijn 'kielzog' volgen de heren Smalbil en Roel Duitsch. Roef, zo wordt hij genoemd in de 'wandelgangen' komt uit een gezin met drie broers en één zuster. Jans, Be, Cornelis en zijn enigste zuster Dietje. Volgens zoon Evert was alleen broer Jans bij het voetbal betrokken, als assistent-grensrechter. En Jans is weer de vader van kantine beheerder Henk Perdok. Roelof Perdok: “Mijn broer is 8 jaar grensrechter geweest van het tweede zondag elftal. En heeft ook een aantal kampioenschappen mee gemaakt bij zondag 2. Job Prins vlagde toen zondag 1.”.

Als de voetballers van Wildervank moesten spelen dan gingen ze eerst naar Roelof en Hillie Perdok om de ballen op te halen. Perdok: “Ze haalden iedere keer 3 ballen op voor de wedstrijd. En ook op de zondagmiddag. En Hillie waste de shirts en broekjes.”. Harrie Haan, de zwager van Roelof ging de velden kalken. Ook was de familie Perdok aanwezig om de kleedkamers schoon te maken.

Roef: “Ik heb nog boven in de kantine gestaan.”. Voor de jeugdigen onder ons, de kantine stond eerst boven het zwembad (tussen het hoofdveld en de tennisclub). Daaronder had je die legendarische kleedkamers. Daar zaten zes oude bakken in en vijf ouderwetse kranen er om heen. Verder heeft de heer Perdok entreekaartjes verkocht en het schoonmaken van de kantine hoorde er ook bij. Momenteel komt Roef niet meer bij Wildervank omdat hij niet meer lang kan staan.

Roef bekijkt de voetbalwedstrijden op de televisie. Perdok weet niet op welke plek Wildervank momenteel staat. Want hij kan de krant niet lezen. Zijn vrouw Hillie stond ook achter de bar. Roef: “Toen ze 52 jaar was, is ze overleden. Ze was altijd goed en zo en ineens was ze weg. Zijn zwager en Hillie haar broer Harrie is 61 jaar geworden en ook onverwachts overleden. Roef: “Hij kalkte de velden en zette zich in voor  kantine werkzaamheden. Harrie was een manusje van alles bij de club. Maar Harrie heeft nooit gevoetbald.”.

De familie Perdok was besmet met het voetbalvirus. Maar waarom heb je nooit gevoetbald? Perdok: ”Nee, nooit geen belang bij gehad.”.  Bij sportvereniging SVA uit Annerveenschekanaal heeft Roef Perdok nog een beetje aan hardlopen gedaan. Perdok: “Nait zo voak.” Maar de jonge Roef heeft wel de 10 kilometer gelopen. “Maar toen was ik ook doodop. Ik was zo moe.“. Maar nu komt 'de aap uit de mouw'. Roef: “Ik voetbalde niet omdat ik geen goede voeten had. Ze zaten er verkeerd aan.”. Wildervank was één van de eerste amateurclubs in Nederland die een kunstgrasveld had. Dat is het veld die naast de sporthal ligt.

VV Wildervank bestaat dit jaar 85 jaar, Jacob Kuipers heeft hiervoor 12 interviews gemaakt voor het jubileumboekje van VV Wildervank. De komende dagen plaatsen we één interview per dag, zodat ook oud VV Wildervankers dit terug kunnen lezen. 

Wim Troost:
“Goos Boers wilde de bloemen al in de sloot gooien.”.

Op 17-jarige leeftijd kwam Wim Troost jr. bij het eerste zondag elftal van de voetbalvereniging Wildervank. Samen met Koos Klamer en Gerrie Kraan gingen ze mee als wisselspeler, onder leiding van oefenmeester Max Rosies. Stilletjes hoopten deze aanstormende talenten dat ze speeltijd kregen van de trainer, maar ze kwamen van 'een koude kermis' thuis. Na rust mochten ze eindelijk aanstalten maken om het 'grote toneel' te bestormen. Maar helaas, pindakaas. Na een half uurtje warm lopen mochten ze van Rosies weer gaan zitten. De heer Rosies kwam hoogstwaarschijnlijk tot de conclusie dat ze niet alles 'uit de kast' haalden in dit half uur en kwam toen tot de conclusie dat dit jeugdig tweetal nog niet rijp was om in het 'elitekorps' van Wildervank op te treden. Dit was natuurlijk een bittere tegenvaller voor de jeugdige talenten.

En in datzelfde jaar (1982) is Wim Troost met de A1-junioren kampioen geworden. Na een zinderend slot bij PJC in Nieuwe-Pekela. Het was een strijd tussen PJC en Wildervank. Vijf minuten voor het eindsignaal stonden de youngsters van Wildervank met 2-0 achter. En met een uiterste krachtinspanning (“Goos Boers wilde de bloemen al in de sloot gooien.”) maakten we in de 93ste minuut nog gelijk. Het jaar daarna (1983) zat Wim bij het eerste elftal. “Vaak als rechtsback en af en toe in het centrum achterin.”.

“Maar ook als rechtsback achter Robert Boomsema, die op het middenveld stond.”.  In die jaren had Wildervank drie sponsoren (discotheek Le Chique van Hans Olthof, Kledingzaak van Piet de Wit en de sportzaal van Johan Neperus). Volgens Wim  is de sportzaal later overgegaan in handen van Hans Olthof. Wim Troost: “Verder hoef ik hier niets aan toe te voegen, denk ik. Na de wedstrijd werden er meer meters gemaakt.”. En hier is het spreekwoord 'een goed verstaander heeft maar een half woord nodig' van toepassing.

Een wedstrijd die bij Wim nog in zijn geheugen staat gegrift is de bekerwedstrijd (rondom 1982) tegen hoofdklasser Hoogeveen. Met Karel Liklikwatil (oud-BV Veendam speler) in de gelederen. Troost: “Met de bus naar Hoogeveen (broek 2 maten te groot)  en vol goede moed als voorstopper tegen Hoogeveen-speler Popko Schuitema, die een keer zo breed was en anderhalve kop groter.”. Helaas verloor Wildervank met 10-1 en de enigste goal voor Wildervank is gescoord door Good Old Jan Hendrik Bloem.

Maar in 1988 sloeg het noodlot toe voor Wim Troost. “Een scheenbeenbreuk en een jaar niet gevoetbald en daarna af en toe bij het eerste- en tweede elftal onder de trainers Henk Wollerich en Gabe Westerdiep.”. Maar Wim kreeg daarna weer vreugde in het spel en dat mondde uit in een kampioenschap. “In het jaar waarin we in Westerwolde kampioen werden, hebben we vervolgens nog veel wedstrijden gespeeld onder aanvoering van oud-BV Veendam speler André Brouwer. Heerlijk en vooruit voetballen.”.

Daarna is Wim jeugdleider geworden samen met Good Old Jacob Kuipers bij de C-2 junioren en later nog met Jurrie Vazel bij de E1-junioren. Wim woont tegenwoordig in Zuidlaren en is werkzaam bij Lentis op het voormalig Dennenoord  terrein. “Prachtige omgeving en als je van  poëzie houdt moet je daar een keer gaan wandelen. Er is namelijk een route over het terrein. De routekaart kun je halen in het hoofdgebouw bij de receptie.”, “Ik doe momenteel niet meer aan sport. Ben na mijn Wildervank-tijd na 2 jaar 

Door Patrick Beek

VEENDAM – Veendam 1894 heeft zich nog niet neergelegd bij degradatie. De bezoekers van SC Stadspark werden op een 5-1 nederlaag getrakteerd. Veendam 1894 greep in 3C één van de laatste kansen om rechtstreekse degradatie te ontlopen.

Op eigen veld aan De Langeleegte werd met maar liefst 5-1 van SC Stadspark gewonnen. De Stadjers draaien het hele seizoen al bovenin mee in de derde klasse en dus is de prestatie van de Veendammers prima te noemen.

Arnoud Bentum scoorde al na drie minuten. Het was zijn eerste van vier doelpunten in het treffen met SC Stadspark. In de 55e minuut kwam zijn 4e en afsluitende treffer. Na zestien minuten was het eigenlijk al geen wedstrijd meer. Veendam 1894 stond toen met 3-0 voor; het was een kwestie van wachten op de volgende treffer, Kenny Slagter scoorde de 4-0. "Zij kwamen er helemaal niet aan te pas" zei trainer Patrick Beek van de Veendammers. "We speelden erg goed". De thuisploeg zag het gat met Muntendam tot twee punten verkleind.

In de resterende wedstrijden kan de ploeg zich zelfs nog veilig spelen.