Sport

De dames van de basketbalvereniging Aeolus moesten het deze zondag opnemen tegen de dames van Kwiek. Voor de wedstrijd werd de ploeg duidelijk gemaakt dat ze op de breaks van de tegenstander moesten letten. Dit ging in het begin van de wedstrijd niet helemaal goed, want de dames van Kwiek kwamen gelijk op voorsprong door een aantal breaks. Wel had Moniek Hadders een aantal mooie reddingen.

Aeolus kwam na een aantal minuten ook van de nul af. Door een mooi lobje van de hoek van Zoë van Dijk. Aan het eind van de eerste helft kwamen de dames van Aeolus meer op dreef, alleen keken zij in een ruststand al aan tegen een achterstand van 13-6.

In de rust was de boodschap dat men de tweede helft moesten gaan starten, zo men de eerste helft waren geëindigd. In de tweede helft begonnen ze dan ook weer moeizaam en kwamen men weinig tot scoren. De dames begonnen wel meer de verdediging van Kwiek op te zoeken om meer kansen te creëren. Hierdoor kwamen er mooie doelpunten van Hedy Oostenbrink en Daniella Zuidema.

De wissel die afgelopen vrijdag was geoefend kwam goed van pas en is goed uitgespeeld en dit leverde een doelpunt op van Irene Mik.  De dames van Kwiek bleken vandaag een maatje te groot en dit resulteerde in een eindstand van 26-14.

Judo 53 graden Noord heeft speciaal voor de jongste jeugd een regiocompetitie opgezet. Voor deze judoka's zijn er een tiental toernooien in de regio waar de judoka's ervaring op kunnen doen met het judoën van wedstrijden. Afgelopen zaterdag was alweer de 6e van dit seizoen en werd er weer mooi judo laten zien van onze jeugd. Coaches Daphne, Sharel en Sarah zijn erg tevreden over de inzet en positiviteit van de judoka's en zien de jeugdgroepen behoorlijk volstromen. 

Afgelopen zaterdag werden Jazzley Blasse en Dexx Last keurig eerste, was er een tweede plaats voor Elin Last. Fraaie derde plaatsen waren er voor Mason Toorn, Yorick Bergman en Levon Blasse.

Op het Nederlands Kampioenschap Judo -21 jaar hebben de judoka's van Judo 53 graden Noord bijzonder goed gepresteerd. In de categorie -73 kilogram wist Quinten van der Veen zijn titel van vorig jaar te prolongeren. In de grootste categorie van de dag wist hij al zijn wedstrijden met prachtige punten te beslissen. In de categorie -48 kilogram was het zelfs een volledige clubfinale. Robin Hoekstra wist kampioen te worden, een tweede plaats was er voor Maud Rikmanspoel. Eveneens zilver was er voor Elise Rustige in de klasse -57 kilogram. Met 3 zeer sterke winstpartijen bereikte zij de finale. Hierin was haar tegenstandster uit Arnhem nog te sterk.

Clubgenoot Leon Fransens ontwikkelt zich dit seizoen erg goed en bereikte met sterk judo de finale. Een klein foutje kon hij helaas niet meer terughalen, zilver voor hem.

Tenslotte was er nog een bronzen medaille voor Kian Nami. Hij won in een spannende wedstrijd om de derde plaats met een fraaie offerworp. Naast deze medailles waren er nog 6 judoka's die bij de beste 7 eindigden. Judo 53 graden Noord was daarmee de best presterende club van de dag.

Door Klaas Fleurke

Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Laagvlieger SV Borger boekte vorige week een knap gelijkspel tegen topploeg The Knickerbockers. Dus van een (onbewuste) onderschatting kon absoluut geen sprake zijn. Toch had de formatie van hoofdtrainer Armand Mac Andrew de handen meer dan vol aan de stugge Drentse ploeg. Spits Dinand de Jonge was uiteindelijk voor de geelzwarten de matchwinnaar. Hij kopte in de 34ste minuut werkelijk schitterend raak uit een corner. Moeizaam bereikten de Veendammers ongeschonden de eindstreep omdat het gaandeweg de wedstrijd nogal wat kansen liet liggen. Tot het laatst toe hield het team van trainer/coach Arne Joling zicht op een resultaat. Maar toen de onpartijdige Ruben van de Beld, die rustig en bekwaam leidde, de wedstrijd na 90 minuten naar het verleden blies, kon Veendam 1894 weer drie heel belangrijke punten bijschrijven en blijft het daardoor bovenin meedoen in de spannende klasse 3 R.

Sublieme kopbal
Op een zonovergoten en warme 8 maart van het jaar 2025 waren de Veendammers in het Henk Nienhuis Stadion aan De Langeleegte veel aan de bal. Ondanks het veelvuldige balbezit slopen er toch slordigheden in het spel van de Parkstadbrigade. Daardoor kon Borger in de omschakeling gevaarlijk worden. Deze foutieve passes behoorden met veel moeite gecorrigeerd worden. Er waren enkele gekraakte schoten van de gasten. Halverwege de eerste helft was Veendam 1894-doelman Thijs Graver meer in beeld dan zijn collega aan de andere kant. En als deze Rowin Franke in actie moest komen dan deed hij dat zeer bekwaam. Hij onderscheidde zich met enkele zeer nuttige intercepties. Robin Mik waagde namens de thuisclub een poging en ook Melvin Tehubijuluw en Dinand de Jonge liepen zich op de sterke gastendoelman vast. Volgens enkele jeugdige supporters was hij de beste man van het veld. Naarmate de eerste helft vorderde werd de thuisploeg steeds dreigender. Vooral als het de diepte zocht en spits Dinand de Jonge aan het werk werd gezet. Met dreiging als handelsmerk. Tot tien minuten voor rust hield Franke zijn doel schoon. Toen moest ook Franke zijn meerdere erkennen in een sublieme kopbal van Veendams frontman na een corner van de sterk acterende aanvoerder en middenveldregisseur Ramon de Jong. Ook zijn middenlinie collega’s Irfan Jukovic en Nick Nijboer scoorden een ruime voldoende.

Voortreffelijke doelman
In de tweede helft dringt Veendam 1894 verder aan. Het krijgt kansen en mogelijkheden om de score uit te bouwen. Twee keer de paal en keeper Franke voorkomen een grotere voorsprong. Ook een tip-in van de actieve aanvaller Robert Nullmeyer gaat millimeters langs de verkeerde kant van de staander. Daarna gaat trainer/coach Mac Andrew wisselen. Ryan de Bruijn en Winston de Jonge komen voor Nullmeyer en Mark Wijnsema. Ook de gasten krijgen mogelijkheden. Via een klutssituatie is Luuk Kenter bijna succesvol, maar zijn kans gaat verloren. Namens Veendam komt de kopsterke verdediger Dion Beks in het veld voor Robin Mik om het gevaar van hoge ballen te neutraliseren. Dat lukt aardig hoewel namens de Drenten invaller Maurice Lokken ook nog een kans liet noteren. De laatste tien minuten komen Harm Bos en Owen de Bruijn nog binnen de lijnen voor Melvin en Wessel Bieze. Daarna noteren we nog een schot voorlangs van Winston en in de laatste minuut stuitte ook Harm Bos wederom op die voortreffelijke doelman van Borger.

In het zonnetje
Kort na de wedstrijd feliciteer ik invaller Owen de Bruijn met de winst van zijn team. Hij is na een erg lange periode van blessureleed weer fit en maakt met invalbeurten weer zijn wedstrijdminuten. Ik zeg dat hij het zo verdient om even in het zonnetje gezet te worden. Deze overwinning is denk ik een mooie aanleiding. Owen: ‘Ja mooi, dank je wel. Het ging een beetje moeizaam vandaag. Vooral in de eerste helft waren we slordig aan de bal. Af en toe. Het tempo lag ook een beetje te laag. De kansen die we kregen waren meer een gevolg van slordigheden aan hun kant. We scoorden een mooie goal. Ja, inderdaad uit een standaardsituatie. Daar hebben we afgelopen week wel op geoefend trouwens. Op het koppen vooral. Dat kwam in die zin mooi uit. Ja, Borger maakte het ons knap lastig. Ze speelden compact en er was moeilijk doorheen te voetballen. En ik vond ook dat hun keeper een geweldige wedstrijd speelde. Vooral op die diepe ballen op Dinand anticipeerde hij uitstekend. Vaak scoren we uit die situaties. En we hadden in de tweede helft het geluk ook niet aan onze zijde. Toch trekken we deze wedstrijd over de streep. Hoe het met mezelf ging? Ik heb de afgelopen tijd veel verschillende blessures gehad. Ik moet nu eerst weer wat minuten maken. Het voelt lekker om weer een wedstrijd te spelen. Hopelijk worden het steeds meer minuten. Hoe ik het vond gaan? Het was natuurlijk al in de slotfase. Of het lastig is om dan nog in te vallen? Ja, toch wel. Dat is altijd wel een beetje moeilijk. Omdat ze met 1-0 achterstaan geven ze alle ballen lang. Dat is moeilijk om te verdedigen. Over het algemeen ging het wel prima. We hebben de nul gehouden. Klopt, we doen met deze overwinning bovenin mee. We hebben alles nog in eigen hand.’

Nul houden
Hoe keek Veendam 1894-trainer/coach Armand Mac Andrew na afloop terug op de moeizame winstpartij. Het was tot het laatst billenknijpen. Of niet? Mac: ‘Ja, maar het was totaal niet nodig. Als ik kijk naar de kansen die we hebben gehad. Al in de eerste helft al. Of zij een goede keeper hadden. Ja, absoluut. Vooral ook in de een-op-een-situaties. Maar die kans van Dinand in de eerste helft. Hij kan hem zo met links binnentikken. Kijk, als je met 2-0 voorkomt, dan geven zij het op. Dan is het klaar. Nee, het klopt dat-ie niet valt. Maar ja, in de tweede helft een paar ballen op de paal. Wessel kan hem zo in een lege goal schieten. Dwongen we het geluk niet af? Tja, ik ben ook best een beetje teleurgesteld. Je wint en hebt drie punten en dat is hartstikke mooi. Maar het is veel te mager en onnodig moeilijk. We houden ze veel te lang in de wedstrijd. Het veld helpt in die zin ook niet mee. Het tempo wat wij kunnen en willen spelen dat is op dit droge, trage en hobbelige veld niet te doen. Maar ja, drie punten en we zijn nog steeds op koers. De concurrentie wint ook met minimaal verschil. De top-drie blijft dicht bij elkaar. En hoewel we vandaag niet veel scoren krijgen we ook geen goal tegen. We houden vaak de nul. Dat is ook een kwaliteit. Dat we ook zulke wedstrijden waarin het krap is over de streep kunnen trekken.’ Ik merk op dat er vooral in het begin veel slordigheden waren. Niet iedereen begon even scherp. Mac: ‘Ja, en ik hamerde vooraf nog zo op scherpte. Op focus en werklust. Instelling en motivatie. Dat we vanaf het begin de duels moesten winnen. Zodat Borger niet het idee moest krijgen dat hier iets te halen viel. En als mensen zouden verzaken dat zou ik ze eraf halen. Ik heb een fitte selectie.’ Alleen bleef Lorenzo Langeland uit voorzorg vanwege een doorgemaakte griep nog even aan de kant. Mac: ‘Het scheelde niet veel of ik had er iemand uitgehaald en gewisseld. Vooral als ik kijk hoe we getraind hebben. Hartstikke goed. Nee, ik hoop en denk niet dat het onderschatting was. Kijk, Borger is op zich wel een voetballende ploeg. Ik heb de uitwedstrijd nog even teruggekeken. Ze kunnen wel voetballen. Achterin zijn ze kwetsbaar en dat moet je afstraffen. En dat hebben we niet gedaan.’

• Meer foto’s op Facebookpagina De Langeleegte huilt

Biljarter Roelof Eefting van biljartclub Central uit Wildervank heeft zich knap geplaatst voor de Regionale Finale Bandstoten Hoofdklasse, die op 15 en 16 maart in Winschoten zal worden gehouden. Het is een mooie prestatie voor de gedreven biljarter, die zich door zijn jarenlange ervaring in het spel en zijn voortdurende focus heeft weten te kwalificeren voor dit prestigieuze toernooi.

Nu, als we even terugkijken naar het begin van Roelof’s biljarten, lijkt het bijna alsof hij het in de wieg gelegd kreeg. Zijn vader, de portier én tuinman van het bedrijf Duintjer in Wildervank, was de eerste die hem met de biljartsport in aanraking bracht. Ze woonden in de portierswoning, en daar stond het eerste biljart – een bescheiden homas met lei. Moeder lag vaak te slapen, want het biljart stond gewoon op de slaapkamer. En als er een mooie bal werd gepot, dan was het vaste ritueel: een tik met de keu op de vloer. “Van mooie bal...” was dan het vrolijke geluid dat de slaapkamer vulde, waarop moeder wakker schrok(Lach). Verder geen les, behalve dan de les van zelfstudie. Zo werkte Roelof zich van de 3e klasse libre naar de 1e klasse libre, vervolgens de hoofdklasse, daarna de Extra klasse (die klonk eigenlijk wel heel bijzonder).En vervolgens de Overgangsklasse. En hoewel hij nooit meer zo'n slapende moeder of een slapend biljart heeft gehad, is die tik op de vloer gebleven als een soort van verborgen talent(lol).

Maar goed, terug naar de regiofinale. Het spel bandstoten is voor veel biljartliefhebbers een van de meest uitdagende vormen van biljarten. Het vereist niet alleen precisie, maar ook een groot strategisch inzicht. Bij het bandstoten moet de speelbal ten minste één band raken voordat deze de tweede bal en derde bal raakt. Je zou denken dat een biljarttafel alleen maar een rechte lijn is, maar dat is dus niet het geval – als de ballen gaan dansen, moet je als speler de regisseur zijn van een soort wiskundige show. “Techniek én strategie – het is echt alsof je een schaakpartij speelt, maar dan met ballen,” zegt Roelof. En inderdaad, bij bandstoten is elke stoot een zorgvuldige berekening van de baan van de ballen. De juiste snelheid en de juiste hoek? Ja, die komen natuurlijk niet vanzelf, ook al proberen de ballen je soms voor de gek te houden met hun eigen wil.

De weg naar de finale in Winschoten was allesbehalve eenvoudig. Roelof kwam onderweg de nodige moeilijkheden tegen, van technische uitdagingen tot momenten waarop hij dacht: “Waarom reageren die ballen niet zoals ik wil?” Maar hij bleef geduldig en focus houden, ondanks dat een aantal tegenstanders misschien zo scherp waren als een nieuwe keu. Het resultaat? Een felbegeerde plek in de regionale finale.

Nu kijkt Eefting met vertrouwen en vastberadenheid naar de regionale finale, waar hij het opneemt tegen enkele van de beste bandstotenspelers uit de Provincie Groningen, Drenthe, Friesland en Overijssel. “Ik ga met een open mind naar Winschoten,” zegt hij. “En hopelijk met een open keu. Want je weet nooit... misschien is er iemand die mijn keu gewoon wil lenen voor een potje(lol).” Roelof is vastbesloten om niet alleen zijn technische vaardigheden te testen, maar ook zijn mentale weerbaarheid. “Het is niet alleen de ballen die je moet laten rollen, het is ook je hoofd dat in beweging moet blijven.”

De Regionale Finale in Winschoten belooft dan ook een spannend spektakel te worden, waarin Roelof Eefting zijn ware biljarttalent kan laten zien. Het zal voor hem een moment zijn om niet alleen zijn technische vaardigheden te bewijzen, maar ook zijn vermogen om onder druk te presteren – en hopelijk zonder te veel lawaai te maken op de slaapkamer.

Met de steun van zijn biljartclub Central(Het Raadhuis) uit Wildervank en zijn onmiskenbare passie voor het spel, is Roelof Eefting klaar voor de uitdaging. De regionale finale in Winschoten is slechts een volgende stap op zijn biljartreis, en wie weet wat voor mooie resultaten de toekomst nog in petto heeft voor deze gepassioneerde biljarter.

Eén ding is zeker: van die mooie bal... gaat hij : blijven tikken!