Door Klaas Fleurke
Na drie nederlagen op rij – inclusief het bekerverlies in Rolde - wisten de mannen van hoofdtrainer Armand Mac Andrew in Groningen op Sportpark Het Noorden weer eens te winnen. Na een aftastend eerste half uur waarbij de beste kans voor VV Groningen was, een kopbal van Tim van der Molen (nr. 9) na een afgemeten voorzet van Ashraf Hezem ging net naast, waren de Veendammers vanaf de 34ste minuut wel doortastend. Na een pauzestand van 0-2 liepen de bezoekers in de tweede helft uit naar een grote uitslag van 1-5. Het was bij de geelzwarten vooral een wedstrijd van de jeugd.
Zeven punten die opvielen aan een wedstrijd waarbij het voor Veendam 1894 aanhaken of afhaken was. Het gat na zeven speelrondes met de koplopers Groen Geel en Wildervank is na vandaag respectievelijk 6 en 4 punten. Een behoorlijk verschil al maar zeker niet onoverbrugbaar.
Fysiek ongemak
Voetbal is een intensieve contactsport. Daarbij is het bijna niet te vermijden dat er weleens een blessure ontstaat. Meestal is het klein zeer maar soms is het ernstiger. Veendam 1894 heeft momenteel een aardig gevulde ziekenboeg. De spelers zijn voor langere of kortere tijd niet inzetbaar. Vanaf deze plaats wensen we ze een spoedig herstel toe. Robert Nullmeyer, Dion Beks, Thom Wevers, Harm Bos, Jasper Bijl en Lorenzo Langeland gaan in samenspraak met de medische staf (Otto Voorma) proberen om weer (wedstrijd)fit te geraken. Tot die tijd zal de technische staf soms gebruikmaken van jeugdspelers uit JO-17 en JO-19. Nadeel is wel dat deze voetballers eerder op de dag al in hun team gevoetbald hebben. Aan de andere kant kunnen ze zich manifesteren en laten zien wat ze in hun mars hebben. En een beetje proeven aan het seniorenniveau. Tegen VVG kwamen Leon Tehubijuluw en Gracjan Szurko in actie en lieten zich nadrukkelijk gelden.
Profverleden
Bij de thuisclub VV Groningen kwamen twee spelers op het veld die beiden een verleden hebben bij profclub BV/SC Veendam. Beide voetballers stonden centraal achterin en je kon merken dat ze op niveau gevoetbald hebben. Vooral aanvoerder Jelle Wagenaar (nr. 5) strooide zo links en rechts met heerlijke passes. De inmiddels 36-jarige linksbenige verdediger voetbalde twee seizoenen (2011 t/m 2013) voor de Oost-Groninger profclub en kwam tot 42 competitiewedstrijden. Hij mocht invallen in Veendams laatste profwedstrijd tegen FC Oss. Zijn kompaan in het hart van de verdediging, Angelo Zimmerman (nr.11), acteerde ook twee seizoenen aan De Langeleegte (2007 t/m 2009). De 41-jarige opbouwende centrale verdediger speelde 66 competitieduels voor de Veendammer betaaldvoetbalclub. Allebei werden ze in de tweede helft gewisseld. Wagenaar verliet het veld in de 53ste minuut met een blessure.
Scoren
Veendam 1894 had in de vorige drie wedstrijden de nodige moeite met scoren. Ook het voorkomen van doelpunten was niet altijd eenvoudig. Twee treffers voor en maar liefst zeven doelpunten tegen in drie partijen is niet zoals iedereen het aan Veendammer kant graag zou zien. Daar moest tegen VV Groningen, die ook niet in hun beste fase zitten gezien de plek op de ranglijst, maar eens verandering in komen. Het gebeurde ook en hoe.
Nadat spits Dinand de Jonge nog een uitstekende kans onbenut had gelaten, hij had veel te veel tijd nodig, sloeg hij een minuut later wel toe. Het voorbereidende werk was wederom van een uitblinkende Mark Wijnsema, die als 18-jarige even liet zien hoe je een winnaarsmentaliteit in een wedstrijd gestalte geeft. Hij gaf de perfecte voorzet vanaf de achterlijn na een mooie uitgespeelde aanval. Dinand de Jonge rondde deze keer wél gedecideerd af. Een andere uitblinkende jongeling, Melvin Tehubijuluw, manifesteerde zich ook nadrukkelijk met een ziedend schot dat rakelings naast ging. Maar drie minuten voor rust verdubbelde Veendam 1894 toch de voorsprong. Mark Wijnsema liet VVG-doelman-Melvin Buurlage met een venijnige uithaal in de verre hoek kansloos. Aanvaller Sam Kamphuis, die een basisplaats had gekregen ten koste van Winston de Jonge, tekende na rust met een knappe goal voor de 0-3. Daarna strafte VVG-speler C. Last een fout van verdediger Jeremy van Dijk af. Winston de Jonge, die na de pauze zijn broer Dinand afloste, was voorin attent en schoof de 1-4 binnen waarna de sterk ingevallen jeugdspeler Leon Tehubijuluw de eindstand op 1-5 bepaalde. De afronding was perfect. Het goede voorbereidende werk was van Ryan de Bruijn die na een half uur al in het veld was gekomen voor de geblesseerd geraakte middenvelder Irfan Jukovic.
Stabiele factor
Yorick Zuur is bij Veendam 1894 wekelijks een stabiele factor meestal in het hart van de defensie. Het is iemand die nooit verzaakt en in iedere wedstrijd minimaal een voldoende scoort. Hij is zich aan het ontwikkelen tot een teamspeler pur sang die ook lef en durf toont door in te dribbelen van achter uit. Opvallen doet hij niet. Pas als hij niet mee zou doen zou het opvallen. Dan mis je zo’n hardwerkende, nimmer verzakende mannetjesputter. Hoe keek hij terug op de wedstrijd en waarom lukte het vandaag wel en de aflopen wedstrijden niet? Yorick: ‘We hebben twee moeilijke wedstrijden gespeeld. Ja, daarom was dit wel even nodig. Om weer even lekker te voetballen. Vandaag ging het aardig goed. Tja, waarom nu wél? We begonnen met een iets andere basis met een duidelijk plan. Om ook als team te vechten. Dat is het vooral geweest. We vochten voor elkaar. Ook voetbalden we met lef. En elkaar in de voeten aanspelen, hoe gemakkelijk dit ook klinkt. Dát vooral. En we maakten goede goals. Inderdaad, het hadden er meer kunnen zijn. Ik een stabiele factor? Ja, ik doe altijd mijn stinkende best. En ik probeer geen domme dingen te doen. Jammer van het foutje van Jeremy. Hij speelde verder een goede pot waarin hij geen luchtduel verloor. 1-5 is een mooie uitslag. Van tevoren had ik hier voor getekend. Had je een beetje zorgen over ons? Ja, dat begrijp ik wel. We hebben twee slechte wedstrijden gespeeld. Maar we houden de koppies bij elkaar. Dat is heel belangrijk. We hebben vaker een dipje gehad. Zeker hadden we deze overwinning even nodig in een competitie waarin iedereen van iedereen kan winnen. Belangrijke drie punten vandaag. Volgende week Loppersum thuis. Als we zo spelen als vandaag ben ik er niet bang voor. Sowieso niet!’
Vuile meters
Hoewel op deze rustige, windstille, lichtmistige herfstdag van de 8ste november 2025 op het Groningse kunstgras aan Veendammer kant nog niet alles supergesmeerd liep, was de wedstrijdinstelling al veel beter dan in de laatste confrontaties. De wil om te winnen was zichtbaar aanwezig. De bereidheid om vuile meters te maken was te merken. Een zekere gretigheid en honger naar resultaat viel te bespeuren. Doelman Roy Mos deed geen gekke dingen en ging nog een keer gestrekt naar een bal die hij over de lat tikte. De verdediging gaf niet veel weg. Wessel Bieze speelde aan de linkerkant een prima partij net als het centrum met Yorick Zuur en Jeremy van Dijk en aan de rechterkant deed Koen Kort het naar behoren. De middenlinie met Ramon de Jong, Irfan Jukovic/Ryan de Bruijn, Melvin Tehubijuluw en Mark Wijnsema functioneerde voldoende en voorin pikte Dinand de Jonge weer z’n goaltje mee en was Sam Kamphuis na lang blessureleed weer goed (genoeg) voor een basisplek én doelpunt.
Vader
Toen ik tijdens de wedstrijd iets in mijn notitieboekje schreef, zagen twee jochies langs de kant dat en waren nieuwsgierig. Ze dachten dat ik van Groningen was en vroegen voor welke krant ik dat deed. U raadt mijn antwoord al: ‘Ik schrijf voor de fabeltjeskrant, haha,’ zei ik. De jongens keken mij eens goed aan. ‘O, u bent niet voor Groningen.’ ‘Nee, ik schrijf voor Veendam,’ zei ik. ‘Welke namen heeft u opgeschreven?’ vroeg het ene ventje. Ik vertelde dat ik eerst de rugnummers noteerde. ‘Die ene speler die eerst nummer 6 had en z’n shirt wisselde met nummer 9.’ Ze hadden blijkbaar een verkeerd shirt aangetrokken. ‘Dus nummer 9?’ zei de ene jongen verheugd. ‘Ja,’ zei ik. ‘Oh, dat is mijn vader!’ riep het kereltje trots. ‘In welke krant komt dat?’ Ik mompelde iets van ParkstadVeendam. Ze wilden nog meer weten – welke speler ik van VVG de beste vond bijvoorbeeld. Toen ik zei dat ik Jelle Wagenaar wel goed vond waren ze een beetje teleurgesteld. Ik liep maar snel door.
Ziel en zaligheid
Na de wedstrijd vang ik hoofdtrainer Armand Mac Andrew op bij de kleedkamers op het sportcomplex van drie Groninger clubs: VVK, Potetos en VVG. De trainer/coach moet haast wel opgelucht zijn dat zijn elftal na drie verliespartijen eindelijk weer eens wist te zegevieren. Hij legt zijn ziel en zaligheid helemaal in het trainen en coachen van de mannenselectie van Veendam 1894 en ziet dat van zijn spelers graag ook terug op het veld. Diezelfde bezieling en passie en die absolute wil om te winnen. Vandaag was daar weer iets van terug te zien maar hij wil de vreugde wel een beetje temperen. Er klinken van boven het dakterras en van opzij allemaal stemmen. Het is kortom rumoerig als ik met hem in gesprek ga. Ik laat hem weten dat ik graag even een quote wil van de trainer. Mac: ‘Met alle respect maar het was een zwakke tegenstander. Heb je een ander Veendam gezien dan in de afgelopen twee wedstrijden? Ja, maar dat mocht ook wel. De instelling was net even anders. In de vorige wedstrijden zag ik toch een beetje gelatenheid en nonchalance. Niet dat het vandaag allemaal even goed was, maar er was wel meer strijd. En de bereidheid om tweede ballen te pakken. En druk te zetten. De intentie was er in ieder geval. Ja, dat is positief. Bij vlagen werd er ook wel aardig gevoetbald. Die 1-5 vond ik aan de magere kant. We hadden een signaal moeten afgeven en hier weg moeten gaan met 1-7 of 1-8. We moeten leren om kansen te benutten zoals een Sam dat zaterdag bijvoorbeeld deed. Maar ik heb overwegend positieve dingen gezien.’
Meer foto’s zijn te zien op Facebookpagina De Langeleegte huilt.
