Tekst Hans van Noort [ hansvannoort@parkstadveendam.nl ]
Foto's Henk Gibcus
Velen kennen Isabella Trip van haar yogalessen, die ze 6x per week geeft in een van de bovenzalen van Cultuur- en Congrescentrum vanBeresteyn. Maar ze heeft meerdere talenten. Eén daarvan is het kunstschilderen.
De schilderijen van Isabella Trip stralen iets uit. Dat iets is lastig te duiden. Bovendien iedereen kijkt er weer anders tegenaan. Dat is het leuke en mooie van kunst in zijn algemeenheid.
Isabella wordt blij van schilderen en wil de kijkers wat meegeven – sfeer, gevoel, expressie en gedachten.
Het creatieve zat er bij Isabella al vroeg in. Op alles en nog wat tekende ze. Haar agenda’s van de basisschool stonden er al vol mee. Ze is en was erg visueel ingesteld. Een buurman adviseerde haar om eens een schilderscursus te volgen én dat deed ze. Later ging ze naar het Grafisch Lyceum in Utrecht – ja, ze woonde daar in de omgeving. Om precies te zijn in het dorpje Noorden, gemeente Nieuwkoop, bekend van de gelijknamige plassen. Op het Grafisch Lyceum kwam ze in aanraking met allerlei technieken betreffende vormgeving.
Dan wordt het een hele tijd stil rondom haar. Ze heeft diverse banen en belandt in 2002 in de provincie Groningen. Eerst in een chalet bij haar ouders, die een aantal jaren daarvoor al verhuisd waren. Dat was een boerderijtje annex camping in Boven-Pekela. Vanaf 2005 woont ze met haar gezin in Veendam.
Er volgt een periode in haar leven waarin alle aandacht, tijd en energie naar de kinderen gaat. Later dit jaar, oktober, komen we daar in een aparte reportage nog op terug. Géén tijd voor wat anders, maar in 2018 komt ze bij Aafke Pierik van atelier De Vier Linden aan de Wildervanksterdallen terecht.
Haar eerste schilderij is een kat. Toen nog met acrylverf. Bij Aafke krijgt ze de smaak te pakken van het schilderen met olieverf. Glimlachend: “Nu wil ik nooit meer anders.”
Het 2e schilderij is een uil op een doek van 60 x 80cm. Het hangt op een bijzonder plekje in haar woonkamer tegen een blauwgrijze wand en komt uitstekend tot z’n recht. “Dit schilderij heb ik ook geëxposeerd in de galerie van Cultuur- en Congrescentrum vanBeresteyn,” vertelt Isabella vol trots.
In het trapgat hangt een groot kunstwerk met de Boogie Woogie saxofonist. Heel kleurrijk. “Het geluid spat er als het ware af,” grapt Isabella. Naast het penseel heeft ze hier gewerkt met een paletmes, waardoor je een geheel andere dimensie krijgt. De verf zit er hier en daar veel dikker op. Vele andere kunstwerken volgden, onder andere met de koppen van haar huisdieren en cellosuite. Dit is een schilderij waarop een cellospeelster in volle overgave haar instrument bespeelt, vandaar de naam cellosuite. De huisdieren heeft ze niet op linnen, maar op een houten paneel geschilderd, hetgeen een heel ander effect geeft.
Haar stijl zou je het beste kunnen omschrijven als magisch realistisch. Momenteel is Isabella bezig om walvissen op het doek (60 x 120cm) vast te leggen. Iedere zaterdagochtend is ze bij Aafke er actief mee. “Met zo’n groot stuk ben ik toch wel een 4 maanden doende! Maar ik heb géén haast. Het is mooi dat je 1 maal per week aan zoiets werkt. Dan kun je wat afstand nemen.”
Bij de walvissen gebruikt Isabella weer een andere techniek namelijk die van het dotpainting. Ze zet een soort stippen (verfdruppels) van verschillend formaat op het doek. Deze techniek gebruikt ze ook tijdens de retraite-weken in Zuid-Frankrijk nabij Saint Tropez. Daar geeft ze in een schitterende ambiance ’s morgens haar yogalessen en ’s middags is er tijd en ruimte voor creatieve activiteiten. Ze maakt dan met haar gasten bijvoorbeeld een mandala – een geometrisch patroon met wortels in het boeddhisme. Dit werkt zéér ontspannend, haast meditatief. Het motto luidt: Rust, Ruimte en Resonantie. De cursisten van de retraite komen vanuit het gehele land. Op haar site is alles over de yoga-retraites te vinden.
Op de zaterdagochtenden bij Aafke wordt ook tijd vrijgemaakt voor een uurtje kunstgeschiedenis. Heel boeiend, inspirerend, interessant én leerzaam. Het beperkt zich dan niet tot de schilderkunst, neen, allerlei kunstuitingen komen aan bod van de Oude Egyptenaren, Grieken en Romeinen, de renaissance met Leonardo da Vinci, Rafaël tot de impressionisten als Vincent van Gogh (Isabella’s favoriete schilder met zijn prachtig sprekende kleuren in tot zijn tot de verbeelding sprekende landschappen). Uiteraard is er ook aandacht voor hedendaagse kunstenaars als de Noorse Lisa Aisato, Robin Wight (VK) met zijn schitterende sculpturen en de Japanse beeldhouwster en installatiekunstenares Yayoi Kusama.
Naast acryl, olieverf is er natuurlijk de techniek van het aquarelleren. Isabella is hierin zoekende. “Het staat op mijn verlanglijstje om ook dat eens te proberen.”
We vragen Isabella hoe ze aankijkt tegen de relatie kunst en kunstmatige intelligentie (AI). Isabella: “Door de eeuwen is de kunst mee geëvalueerd met de veranderingen in en van de tijd. Telkens kwam er iets nieuws, andere technieken, andere materialen én andere inzichten en ideeën. Zo zie ik dat nu ook. AI en kunst kan zeer verrassend uitpakken zeker in combinatie met de menselijke creativiteit. Uiteraard zitten er ook gevaarlijke kanten aan, maar hopelijk mogen we het mooie ervan (in)zien.”
“Schilderen,” zegt Isabella, “is eigenlijk niets anders dan kijken, kijken en nog een kijken. Hoe is de lichtinval, hoe lopen de overgangen, vanuit welke hoek bezie je het geheel en noem maar op. We waren laatste een weekje op Bonaire, de zonsondergangen waren écht fantastisch. Dat inspireert me weer voor een eventueel volgend kunstwerk. Het belangrijkste vind ik dat mensen blij worden van mijn schilderijen. Daar doe ik het voor.”
Meer informatie:
