Door Klaas Fleurke
4 Oktober is wereldwijd een feestdag. Het staat in het teken van Dierendag. Sint Franciscus van Assisi bekommerde zich lang geleden om het lot van melaatsen, zwervers en andere armen, maar ook om planten en dieren. Volgens overlevering hield hij ooit een preek voor de dieren. Ook in het logo van Nederlandse betaald voetbalclubs komen dieren voor. Wat dacht u van een ooievaar in die van Den Haag, NEC en Vitesse hebben een dubbelkoppige adelaar, Twente een steigerend paard, Heracles en RKC een leeuw, Almere een kiekendief, Den Bosch een draak en bij Dordrecht staan er schapenkoppen op en Cambuur heeft een liggend rood hert op het embleem. En bij het Nederlands Elftal brult natuurlijk ook een oranje leeuw. Veendam 1894 sloeg vanmiddag toe als een wild roofdier door Helpman als een gewillige prooi met 5-0 te verschalken. Na afloop was het feest in de Veendammer kleedkamer.
Jonge honden
Vaak noemde ik in mijn verslagen de Veendammer selectie een stel jonge honden. In wedstrijden werd wel geblaft maar lang niet altijd gebeten. Maar hoe staan de geelzwarten er in dit seizoen voor en welk dier zou de huidige selectie het beste kwalificeren? In ieder geval werd het voor de thuisclub ook een feestdag op een onstuimige en winderige zaterdagmiddag in het begin van oktober van het jaar 2025. Het Henk Nienhuis Stadion werd het decor van een eclatante overwinning voor de formatie van hoofdtrainer Armand Mac Andrew op van oudsher angstgegner Helpman. Met maar liefst 5-0 dropen de gasten naar Groningen af met de spreekwoordelijke staart tussen de benen.
Katachtige reflex
De start van de Parkstedelingen was met de wind in de rug overtuigend. Na 5 minuten was het al raak. Winston gaf het tikje en zijn broer Dinand de Jonge ging alleen op de gastenkeeper af. Levi Bos kon niet anders dan hem onreglementair te stoppen. De door de prima leidende scheidsrechter Johan Doornbosch toegekende penalty benutte Dinand gedecideerd. In de 11de minuut was het al 2-0. Een schot van de sterk spelende Melvin Tehubijuluw kon doelman Bos ternauwernood keren, maar in de rebound was de bal een prooi voor wederom Veendams goaltjesdief Dinand de Jonge. Hij schoot de bal onverbiddelijk tegen de touwen. Daarna verzuimde de thuisclub door te drukken. De kansen waren er maar de definitieve knock-out voor Helpman bleef uit. ‘Maak die 3-0!,’ schreeuwde Mac Andrew vanaf de kant. De Langeleegtebespelers raakten de grip kwijt, het werd te onrustig en te slordig. Het elftal van trainer/coach René Wollerich meldde zich meer en meer op de Veendammer helft. Kort voor rust kreeg Mohamed Bellgroub namens de gasten de grootste kans. Maar oog in oog staand met Veendam 1894-goalie Roy Mos zag hij de bal met een katachtige reflex met de vuisten gekeerd worden. Een cruciale redding van de geelzwarte keeper die zijn team behoedde voor een tegengoal.
Hongerig als een wolf
Na de pauze kreeg Helpman met de wind in de rug geen noemenswaardige mogelijkheden meer. Aan Veendamkant vond een dubbele wissel plaats. Wessel Bieze en Dion Beks werden vervangen door Koen Kort en Ramon de Jong die weer zijn eerste minuten maakte na een blessure. De eerste kans na rust was voor Dinand de Jonge maar hij krulde de bal net naast. In minuut 72 viel de verdiende 3-0 toch. Nadat Melvin Tehubijuluw en Ramon de Jong goede kansen lieten liggen, was laatstgenoemde trefzeker na een voorzet van de achterlijn van Mark Wijnsema. Van dichtbij knalde hij de bal binnen. Doelman Levi Bos was volstrekt kansloos. Een kwartier voor tijd vond er bij de Parkstadbrigade nog een dubbele wissel plaats. Winston de Jonge en Mark Wijnsema verlieten het veld en Ryan de Bruijn en Mohammad Mustafa kwamen binnen de lijnen. In het laatste kwartier voerde Veendam 1894 de druk op en er volgden een aantal prachtige aanvallen via meerdere schijven waarbij de voorbereiding voortreffelijk was en waarbij topscorer Dinand de Jonge zijn productie met nog twee treffers verder opvoerde. Hongerig naar goals als een wolf.
Hoe keken Veendam 1894-doelman Roy Mos en trainer Armand Mac Andrew terug op de ruime overwinning van de geelzwarten en met welk dier zouden zij de selectie, het team willen typeren?
Een tijger die toeslaat
Roy Mos: ‘Ik een cruciale redding? Ja, dat was die een-op-een hè. Soms moet je gewoon even rustig blijven staan. En rustig blijven kijken. Vaak schieten ze in paniek recht op me af. Nou ja, dan pak je hem gewoon. Ja, als-ie er in gaat dan kunnen ze weer hoop krijgen. Na de rust kreeg ik weinig meer te doen. Af en toe rustig een beetje opbouwen. Nee, geen reddingen meer, maar ik gaf één foute bal door het midden. Maar dat is allemaal niet zo spannend. Hoe het voelt om voor het eerst in drie competitiewedstrijden de nul te houden? Dat voelt wel lekker. Maar het is ook mijn taak hè. Inderdaad, ballen tegenhouden. Dat is het belangrijkste. Samen met de verdediging hebben we veel rust en vertrouwen. Klopt, samen met Wildervank moeten we in de achtervolging op Groen Geel. Dat is mooi.’
Roy: ‘Hoe het persoonlijk met me gaat? Wat mijn ambitie is? Of ik me met Veendam-1 in de kijker wil spelen? Ik een verleden bij een BVO? Inderdaad was ik een jaar of zes, zeven bij FC Groningen. Drie jaar in het Nederlands Elftal. Maar ik heb een tijdje niet gevoetbald. Waarom het bij FC Groningen niet gelukt is? Ik koos voor m’n onderneming. De Coronaperiode schopte ook het een en ander in de war. De keuze was: of mijn eigen baan of profvoetballer. Ik koos voor de baan. Nee, het klopt dat het niet van ambitie getuigt om in Veendam-3 te gaan voetballen. Ach, ik werd na lange tijd weer eens gevraagd om weer te gaan voetballen en vanaf dat moment is het weer gaan jeuken. Het was om er weer een beetje in te komen en voor de sfeer. Zeker heb ik nu gekozen voor prestatievoetbal. Het is of verder voetballen bij Veendam-1 of heel hoog. Dus niet bij een grote amateurclub. Inderdaad voetballen we volgende week bij Hoogezand uit. Leuk, weer een derby.’ Ik geef aan dat het elftal vanmiddag op Werelddierendag Helpman een flink pak slaag heeft gegeven. Ik vraag Roy met welk dier hij z’n team wil vergelijken. Roy: ‘Ik denk een tijger. Want we zijn heel rustig, maar als we een mogelijkheid zien dan slaan we toe. En Helpman was vanmiddag de prooi.’
Stekende wespen
Mac Andrew, als ik hem feliciteer met de grote zege: ‘Ja, het klopt dat Roy kort voor rust een cruciale redding had. Zeker. Hij voorkomt er mee dat Helpman weer geloof zou krijgen. Het klinkt gek, maar we maakten het ons na die 2-0 onnodig moeilijk. Daarom zei ik ook: maak die 3-0 nou. Kijk, als ze wel op 2-1 komen dan krijgen ze de aansluiting. Dan gaan ze wellicht denken dat het echt nog kan. Het geloof moet je er gelijk uithalen. Daar hebben we in verzaakt. Maar natuurlijk is deze grote uitslag een enorme opsteker. Helpman een angstgegner? Ja, dat wist ik. Eigenlijk wil ik met deze jongens wel records breken. Ja, het zou mooi zijn om sinds lange tijd weer eens van Helpman te winnen. Maar eerlijk is eerlijk, ik had er voor vanmiddag heel veel vertrouwen in. Misschien klinkt dit gek, maar kijk eens wat we op het veld hebben staan. Wat voor een elftal we hebben staan. En wat we in kunnen brengen! Dat is niet normaal. Als je deze tegenstander laat voetballen dan kunnen ze dat prima, maar het is geen wonderteam. Ik wist dat we ze op alle fronten konden aftroeven. Dat is dus ook gebeurd.’
Mac: ‘Het allerbelangrijkste vind ik dat ik nu weet waar wij staan. Ik denk dat we qua niveau in deze competitie ruim boven het gemiddelde zitten. Daar had ik ook op gehoopt. Ook wel verwacht trouwens. Kijk, 5-0 is natuurlijk niet niks. In de eerste helft vond ik ons te onrustig. Maar met het inbrengen van Ramon de Jong kwamen we meer aan voetballen toe. Samen met Irfan Jukovic, die de laatste tijd veel beter voetbalt, op het middenveld liep het geweldig. Met welk dier ik mijn team vanmiddag wil karakteriseren?’ Mac lachend: ‘O daar moet ik even over nadenken. Wat ik altijd zeg over ons team? Dat heb ik nog onthouden van Jan Schulting. Die zei altijd: ‘We zijn wespen’. Ja, inderdaad zijn die geelzwart. Tja, en wat doen wespen? Die steken. En komen soms als een zwerm op je af. Noemde jij ze altijd jonge honden die voornamelijk blaften? Nee, dat zijn ze niet meer. Moet je kijken wat er vanmiddag in het veld staat. En dan zijn Lorenzo en Sam er nog niet eens bij. Met het elftal dat er nu staat waren we – denk ik – vorig seizoen lachend kampioen geworden. Maar dit seizoen zijn Wildervank en Groen Geel sterker geworden. Dat is pech. Maar we zien het wel. Het voetbal wordt niet op papier beslist. Dat gebeurt op het veld. Het is ‘never easy’! Inderdaad: wespen! Haha!’
Meer foto’s zijn te zien op Facebookpagina De Langeleegte huilt.
