Sport

BADMINTON - Komend weekend wordt in het Indoorcentrum te Veendam voor de 47e keer het meteoortoernooi georganiseerd. Het is het vijfde toernooi dat meetelt voor de ranglijst van het Carlton Master Circuit, een landelijk circuit van 6 toernooien.  Het toernooi maakt in de categorieën 4 en 6 ook deel uit van het Senioren Circuit Noord.

De deelname valt dit jaar qua aantal wat tegen. Afgelopen jaren bestond het deelnemersveld steeds uit rond de 350 fanatieke deelnemers, dit jaar stokte de teller op 262 deelnemers. Gelukkig lijkt de sterkte van het deelnemers veld er niet onder te lijden. De winnaars van 2014 in de Master klasse komen dit jaar terug om hun titels te verdedigen en ook een aantal winnaars van voorgaande jaren zijn van de partij.

Mannenenkel
In het mannenenkel is de winnaar van het toernooi in 2013, Nick Fransman de te kloppen man. De titelverdediger van vorig jaar zal hem niet dwars zitten. Robin Tabeling is aan het terugkomen van een langdurige rugblessure en doet dit jaar niet mee aan dit onderdeel. Hij moet het overlaten aan de nummer twee op de plaatsinglijst Jim Middelburg. Ook Jerry Natenstedt (3) en Léon Nottelman (4) zullen proberen de finale te halen.

Vrouwenenkel
Hier is Manon Sibbald, de titelverdedigster, als eerste geplaatst maar Lisa Khoeblai-Malaihollo zal er alles aan doen om dit jaar met de eerste prijs aan de haal te gaan.

Mannendubbel
In dit onderdeel zal Robin Tabeling zeker een poging doen om zijn titel van vorig jaar te verdedigen. Samen met “oudgediende” Jürgen Wouters zullen zij vechten voor wat ze waard zijn. In dit onderdeel zijn Jim Middelburg met Russell Muns (eerste geplaatst) en Léon Nottelman met Thomas Wijers de verwachte finalisten.

Vrouwendubbel
In dit onderdeel een primeur voor de organiserende vereniging namelijk Rosalie Teuben, jarenlang spelend voor SV Meteoor en sinds een paar jaar spelend voor GSBC Amor uit Groningen is samen met haar partner Iris Tabeling als eerste geplaatst in dit onderdeel. De verwachting was dat zij het in de finale moesten opnemen tegen Myke Halkema en Lisa Khoeblai-Malaihollo maar helaas heeft Myke door een opgelopen blessure tijdens de Conquesto Master in Zoetermeer zich af moeten melden. Dorien Lups/Cheryl Seinen en Gita Djajawasito/Manon Sibbald zullen naar verwachting zeker een poging doen om het Iris en Rosalie zo moeilijk mogelijk te maken.

Gemengd dubbel
Ook in dit onderdeel word Myke node gemist, ze was samen met Jim Middelburg eerste geplaatst. De referee moet nog beslissen of Lisa Khoeblai-Malaihollo haar mag vervangen zodat Jim toch kan proberen zijn plaatsing waar te maken. Dat zal niet makkelijk zijn met als mogelijke tegenstanders Jerry Natenstedt en Dorien Lups de als tweede geplaatsten . Ook het nummer 3 geplaatste koppel  Thomas Weijers/Cheryl Seinen  en de nummer 4 van de plaatsingslijst, Jürgen Wouters en Iris Tabeling zullen voor een plaats in de finale gaan.

De halve finales staan gepland op zondag vanaf 10:15 uur en de finales beginnen naar verwachting rond 13:00 uur. Kom gerust kijken, de toegang is gedurende het hele weekend gratis.   

VV Wildervank bestaat dit jaar 85 jaar, Jacob Kuipers heeft hiervoor 12 interviews gemaakt voor het jubileumboekje van VV Wildervank. De komende dagen plaatsen we één interview per dag, zodat ook oud VV Wildervankers dit terug kunnen lezen. 

Oefenmeester Jaap Veldhuis (44): “Als het goed gaat dan loop ik niet voorop, maar als we verloren hebben moet ik eerst naar mezelf kijken, dat heb ik ook tegen de jongens gezegd.”.

De doelstelling van de derdeklasser  Wildervank was in de beginfase van het seizoen om bij de eerste zes ploegen te eindigen. Maar deze denkwijze van de technische staf is een beetje aan verandering onderhevig. Op dit moment staat de rood-witte brigade van oefenmeester Jaap Veldhuis bij de eerste drie ploegen. Weliswaar op een straatlengte achterstand op FC Lewenborg en Amicitia VMC. Veldhuis: “Nu we bovenin meedraaien hebben we gezegd dat we de doelstelling een beetje moeten veranderen. We proberen bij de eerste vier ploegen te eindigen en dat betekent ook dat we een periode titel hebben.”.

Is Wildervank momenteel rijp voor de tweede klasse? “Ik dacht dat we na de winterstop prima mee konden komen.”. Veldhuis denkt dan aan de oefenpartijen tegen de tweedeklassers Noordster en CSVH. “Daar wonnen we van, vervolgens had ik een goed gevoel.”. Daarna liep Veldhuis met zijn 'discipelen' tegen twee grote nederlagen aan in de competitie, respectievelijk tegen  Amicitia VMC en Veendam 1894, “Toen had ik dat gevoel niet meer. Gelukkig pakten we vervolgens de 'draad' weer op.”.

Oefenmeester Jaap Veldhuis kent de 'klappen van de zweep' heel goed als we het over tweedeklas voetbal hebben. Veldhuis: “Ik heb zelf tweede klassers getraind.”. Veldhuis weet dus uit ervaring dat zijn ploeg goed kan presteren in de tweedeklas. “Maar het zal moeilijk worden. De jongens ontwikkelen zich ook snel omdat ze jong zijn.”. Zit er veel verschil in tussen een tweede- en een derdeklasser? “Er zit veel verschil in. Het baltempo is hoger en ik denk dat het fysiek ook zwaarder is.”.

Veldhuis: “Verder wordt er bij de tweedeklassers beter gevoetbald en de tegenstanders zakken soms wat verder weg. En deze ploegen kijken veel naar de zwakke plekken en daar gaan ze druk zetten. Amicitia VMC is een hele goede tweedeklasser op dit moment. Maar ze spelen bij ons in de derde klas. Ze zijn beter als menig tweedeklasser.”. Toch liep Veldhuis tegen Amicitia en Veendam tegen twee grote nederlagen aan. Hoe kan dat? Na lang nadenken. “Wist ik het maar. Ik zoek het eerst bij mezelf.”.

Maar de trainer kan daar toch niks aan doen? Hij voetbalt toch niet mee? “Maar de trainer is er wel verantwoordelijk voor. Zo voel ik dat. Als het goed gaat, loop ik niet voorop, maar als we verloren hebben moet ik eerst naar mezelf kijken, dat heb ik ook tegen de jongens gezegd.”, zegt Veldhuis, die enige zelfkritiek niet schroomt. “Ik denk vaak, het loopt wat tegen, we komen op achterstand en dan gaan we ineens  heel snel dat herstellen. Doordat ze dan zover vooruit spelen is er teveel ruimte achter.”, analyseert Veldhuis het spel van zijn ploeg. “Met alle gevolgen van dien.”.

Dat zag je ook in de thuiswedstrijd tegen Veendam 1894. De snelle jongens van Veendam waren niet te houden voor de Wildervankers en liepen zo door de vijandelijke linies van de roodhemden. Veldhuis: “Vervolgens pakten ze de draad weer op en daar ben ik wel trots op dat ze dat konden, want daar had ik mijn twijfels over. Maar gelukkig pakten ze  daarna Stadspark en Heiligerlee.”. Veldhuis denkt dat het wel zo is dat de spelers zich kunnen ontwikkelen op tweedeklas niveau. Maar een vereniging als Wildervank moet toch een tweedeklasser op de been kunnen brengen?”.

Veldhuis: ”Ik denk dat de spelers zich kunnen ontwikkelen op tweede klas niveau.”.  Een grote vereniging als Wildervank moet een tweede klasser op de been kunnen brengen, “Ja, dat is zo.”, zegt Veldhuis. “Er zijn ook clubs, die bijvoorbeeld een zwakke verdediger hebben, dan wordt er bij een andere vereniging een speler opgehaald. En dat gebeurt bij Wildervank gelukkig niet.”, aldus Veldhuis.

De doelstelling van de voetbalclub Wildervank is om op termijn een tweedeklasser te worden. Volgens Veldhuis is dat een goed streven en als het aan hem ligt zo snel mogelijk. Wildervank is er klaar voor om een klasse hoger te spelen. De roodhemden kunnen het aan, want als je in de voorbereiding van Hoogezand wint, heb je genoeg voetbal-knowhow in huis.

Wegens werkzaamheden kan Veldhuis niet regelmatig naar de jeugdwedstrijden kijken. Veldhuis: “Er lopen wel een aantal jeugdspelers bij die rijp zijn voor het eerste elftal.”.  Dat is dan een 'pluim' op de hoed voor de jeugdtrainers. Wildervank hoeft niet bang te zijn dat er niet genoeg aanwas is, mocht er een oudere speler weg vallen.

Coach Jaap Veldhuis is een rustige trainer. Ook als de spanning tijdens de wedstrijd naar grote hoogtes stijgt. “Als trainer heb ik ook een voorbeeldfunctie. Als ik gek ga doen gaat dat over op de spelers.”. Tot slot, Jaap Veldhuis is een geboren Veendammer (Huize Sint Franciscus). Heeft onder meer bij Veendam 1894 gevoetbald en hij is er ook trainer geweest. Is ook nog profvoetballer geweest bij BV Veendam, onder coach Jan Korte.

VV Wildervank bestaat dit jaar 85 jaar, Jacob Kuipers heeft hiervoor 12 interviews gemaakt voor het jubileumboekje van VV Wildervank. De komende dagen plaatsen we één interview per dag, zodat ook oud VV Wildervankers dit terug kunnen lezen. 

De fles shampoo liep als een rode draad door het voetballeven van Henk Perdok.

Henk Perdok is al 49 jaar lid van de voetbalvereniging Wildervank. Hij was een manusje van alles bij de club. Hij voetbalde en doorliep de jeugd en de senioren. Hij was als voetballer geen uitblinker maar een 'waterdrager'. Iemand die het 'vuile' werk deed voor de 'sterspelers'. Deze spelers, zoals Henk, zijn onmisbaar voor een team. Maar dit spelletje was maar van korte duur toen hij op de training een schop tegen zijn knie kreeg. En op zijn 23ste jaar was het gebeurd met het voetballen. Henk kon de geur van het voetballen niet loslaten en werd jeugdleider en het leiderschap vervulde hij 14 jaar.

Verder is hij is nog vier jaar coach geweest van het zaalvoetbalteam. Daarna is het een tijdje stil geweest rondom Henk, totdat hij Goos Boers tegenkwam. Henk: “Goos zei, wil je niet nog een keer beginnen?”. En deze woorden hadden zoveel impact op Perdok dat hij weer begonnen is bij zijn geliefde club. Henk bestierde daarna een kroeg, die de naam New Life kreeg. Dat werk heeft Henk twee jaar gedaan en nu draait hij weer mee in de kantine van v.v. Wildervank. 'Oude liefde roest dus niet'.

Ongeveer op 8-jarige leeftijd trapte Henk Perdok voor het eerst tegen een bal aan bij de voetbalclub Wildervank. De geboren en getogen Wildervanker heeft altijd de kleuren van rood en wit verdedigd. Vervolgens speelde hij bij de E-junioren onder leiding van Joop Molema. Ook voormalig voorzitter van Wildervank Nico van der Vorm heeft zijn 'steentje' bijgedragen aan de ontwikkeling van de jeugdige speler.

Nog iets geleerd van Nico: “Nee, van Nico niet.”, zegt hij met een lachende blik. Later is Henk naar de D- en C-junioren gegaan. Henk moest zwaar in zijn geheugen tasten en herinnerde zich natuurlijk ook zijn periode bij A2. En de leiders waren, zijn vader en Aeilko Hoving. Perdok: “Ze waren samen heel lang leider bij de A-junioren. Mijn broers hebben ook nog onder mijn pa gevoetbald.”. Na de A-junioren is Henk Perdok naar de senioren gegaan.

Maar hij kwam niet verder dan het derde en vierde elftal. “Ik was niet zo'n ster. Ik weet nog iets van enkele toernooien van het 4e elftal. Dat wij na elke wedstrijd in de kantine belanden en op het laatst van het toernooi behoorlijk aangeschoten op het veld stonden!”. De broers Oosting, Henk Postema, Johan Borgman, Pieter van der Woude en Nanne Kroon kan hij zich nog voor de geest halen. Vooral Kroon is de gebeten hond. Perdok: “Kroon heeft me deze blessure bezorgd. Toen heb ik last van de knie gekregen. Op de training rende hij mij achterna en gaf mij een trap tegen de benen aan.”. Kroon deed het weliswaar niet bewust, maar hij beheerste het spelletje niet.

Op zijn 23ste jaar moest Perdok stoppen met voetballen. Wegens zijn linker knie. Daarna is Henk jeugdleider geworden. En heeft samen met Jan Wind, jarenlang E1 begeleid. Diverse jeugdleiders passeerden daarna de revue. Ondermeer: Henk Watermulder, Eddie Reinke (E-junioren), Vos en Koos Klamer. Met Jacob Kuipers en Be Hamminga vier jaar. Daarna Wildervank A2 met onder meer Erik Romp, Alfred Grootjans en de tweeling Henk Jan (nu wethouder van de gemeente Veendam (jk) en Bram Schmaal.

En in de E-junioren met Sjaak van der Steen, Henk Perdon, doelman Knollema, Kasto en Tjecholef  Tokromo. Perdok: “Dat was een best elftal en kampioen geworden.”. Vervolgens is Perdok ook kampioen met de boys geworden op het Polio-toernooi. Verder is de 'Pudde', zoals ze hem ook wel eens noemen, nog vier jaar zaalvoetbalcoach geweest. En hij kan zich ook nog Henk Oldenziel (Pelé) herinneren, die ook leider is geweest van de Wildervanker zaalvoetballers. Bekende 'pingeldozen' van weleer waren Henk Postema, Jan Hofstede en Bert Wubbeling. “Het laatste jaar ben ik samen met Be Hamminga leider geweest.”.

Vanaf 2000 is Henk Perdok in de kantine terecht gekomen. “In 1998 was ik net gescheiden en woonde bij mijn broer in.”. Bestuurslid Goos Boers woonde dicht bij de familie Perdok. “Ik liep daar en kwam Goos tegen.”. Goos zei: “Wil je niet nog een keer beginnen. Dat is nu wel een mooie tijdverdrijf.”. Henk: “ Zodoende ben ik in de kantine weer begonnen”. Daarna is Henk er twee jaar tussenuit geweest. Hij werd kroeghouder en zijn café kreeg de toepasselijke naam New Life. Vervolgens is hij weer bij v.v. Wildervank achter de bar gekomen, als inkoper en beheerder. Omdat de toenmalige beheerder Bé Hamminga er mee stopte.

Het gesprek met Henk in Winschoten was bijna teneinde toen Henk nog enkele mooie momenten voor de geest kan halen. “Ik herinner mij als B-junior nog een uitstapje van de A- en B-jeugd naar Duitsland. Het was in Bigge Olsberg in Sauerland. Ik was 15 jaar en mijn vader en moeder waren mee omdat mijn vader leider was van de A-junioren en mijn broer Evert was mee als leider van de B-junioren. De jongens sliepen bij mijn ouders van de A- en B-junioren, waartegen wij moesten voetballen.”.

“Heinz en ik sliepen bij de voorzitter in huis in één bed. Zaterdags hadden we feest met onze gastheren en mijn broer was de hele avond bezig om mij zoveel bier te geven dat ik op een gegeven moment zo dronken op de WC zat dat ik er niet weer uit kon komen. Maar na geruime tijd hebben ze mij er uitgehaald en de volgende dag werd ik wakker in het huis van de voorzitter. Naast Heinz, die natuurlijk grote lol had om het hele gebeuren, maar mijn ouders niet, die hebben zich waarschijnlijk dood geschaamd.”.

Verder waren er meer uitstapjes naar Duitsland. We hebben geslapen in een sporthal. Samen met Jacob Kuipers, Goos Boers, Bé Hamminga en Roel Duitsch. En ook naar Ameland met Henk van der Vlag en zijn vrouw Dina. Henk: “Weet je nog Jacob op het strand dat Henk steeds tegen jou zei: 'Kijk Jacob een Ankie in zee.'. En  dat jij steeds met je verrekijker over de zee ging kijken en je zei steeds, “Ik zie hem niet.” en op een gegeven moment zei je: “Wat is eigenlijk een Ankie?”, waarop Henk zei “Een Ankie is een keutel op een plankie.”.

VV Wildervank bestaat dit jaar 85 jaar, Jacob Kuipers heeft hiervoor 12 interviews gemaakt voor het jubileumboekje van VV Wildervank. De komende dagen plaatsen we één interview per dag, zodat ook oud VV Wildervankers dit terug kunnen lezen. 

'Slager' uit Weiteveen was verantwoordelijk voor het einde van de voetbalcarrière van Evert Perdok.

Op 16-jarige leeftijd was Evert Perdok van de voetbalvereniging Wildervank een aanstormend talent. Hij heeft vanaf de F-junioren alle jeugdelftallen doorlopen en een glansrijke voetbalcarrière lag in het verschiet. Maar het mocht helaas niet zo zijn want een 'slager' uit Weiteveen maakte op brute wijze een einde aan de carrière van deze talentvolle speler uit Wildervank. Bij ‘de grote jongens' zat hij op de rand van het eerste- en het tweede elftal. “'s Morgens deed ik mee met het tweede elftal en ’s middags was ik bij het eerste team.”, kan Perdok zich nog herinneren.  En oefenmeester Joop Molema stond aan de 'wieg' van Perdok. “Molema was een goeie trainer. Vanaf de jeugd trok ik al met hem op. Het was een rustige man en tijdens de trainingen deed hij veel met de bal.”. Evert Perdok heeft met het eerste elftal geen titels behaald maar wel tweede en derde plaatsen.

Evert Perdok was een talentvolle voetballer, maar in de uitwedstrijd tegen Weiteveense Boys trof hij het noodlot. Perdok was aan de bal en een 'slager' uit Weiteveen was verantwoordelijk voor het einde van de voetbalcarrière van Evert Perdok. De speler van De Boys trapte van achteren Perdok tegen de benen aan. Vervolgens waren de kruis- en kniebanden middendoor. Perdok is in Weiteveen nog even naar de dokter geweest. Maar die man zat er een beetje aan te scheuren en te trekken. En Evert had nog steeds last van de knie. Maar na een paar potjes bier werd het toch makkelijker. Perdok: “Toen ik die schop gekregen heb in Weiteveen heeft Gerard Pik (heet nu Gerard Klinkhamer) revanche genomen op die speler die dat bij mij flikte. Dit zijn lovende kritieken.”.

De volgende morgen kon Evert bijna niet meer van bed af komen. Zo'n pijn en dus even naar de dokter. Daarna naar het ziekenhuis en daar bleek dat alles volledig van elkaar af was. Vervolgens zes weken in het gips. Daarna heeft de voormalige voorstopper het weer even geprobeerd. Tenslotte naar de  bondsarts  van het Nederlands elftal. Evert moest op de bank liggen en de dokter keek naar de knie. Tekende wat op de knie en daarna zei hij tegen Perdok: “Jij kan het voetballen wel vergeten. Dat komt hard aan. Want ik was nog maar 26 jaar.”. Samen met oefenmeester Henk Wollerich en bestuurslid Goos Boers zijn ze naar Zeist geweest.

Evert Perdok was vijf jaar en heeft bij Wildervank alle jeugdelftallen doorlopen. Begonnen bij de F-junioren. Perdok: “Ik was 16 jaar toen ik in het eerste team ben gekomen. Onder oefenmeester Joop Molema.”. Daarna volgden de oefenmeesters Max Rosies, Emiel Gort en Henk Wollerich. “Maar ik vond Max Rosies één van de betere trainers. De andere trainers die ik heb gehad waren ook goed. Ligt er maar net  aan hoe een trainer je ligt.”. Perdok heeft nog samen gespeeld met de Wildervank-'kanonnen' Jan Hendrik Bloem, Henk Hollemans, Willie Wever en Drikus Smit.

Evert Perdok heeft bij Wildervank geen titels meegemaakt met het 'vlaggenschip'. Hij was dus de Joop Zoetemelk onder de spelers. Altijd tweede of derde. In zijn jeugdperiode is hij wel vaak kampioen geweest. En in de zaal heeft hij ook nog samen gespeeld met Jan Hendrik Bloem. Perdok over deze periode: “Bloem was snel en scoorde enorm veel. FC Twente had belang bij hem en hij moest een proefwedstrijd spelen bij Heerenveen. Jan Hendrik kennende, het zal wel op een zaterdag geweest zijn,  want op vrijdag is hij doorgezakt. Kroegie in en kroegie uit. Dat is wel jammer dat hij dat niet een beetje serieuzer heeft genomen. Anders was hij wel een eind gekomen.”.

Evert Perdok heeft 10 jaar in het eerste elftal van Wildervank  gespeeld. Van mijn 16e tot zijn 26ste jaar. Evert kende ook hoogtepunten. “Dat ik scoorde tegen Bareveld, die wedstrijd hebben we met 1-0 gewonnen. Een sterk punt van mij was het koppen. En de slidings.”. Evert Perdok was geen sprinter, maar had een geweldige trap in zijn benen. Hij legde de bal als het ware op de 'stropdas' van zijn medespeler. Ook kon hij als spelverdeler de boel aardig verdelen. Waarom Evert mij direct tot de orde riep: ”Daar hadden we Willie Wever voor.”.

Joop Molema was de eerste trainer waaronder Evert speelde. “Een goede trainer. Vanaf de jeugd trokken we al met hem op. Een rustige man en we deden heel veel met de bal. Trainer Rosies was vreselijk streng. In de kleedkamer was hij ook zo kwaad. Volgens mij ging er in de wedstrijd wat mis in de eerste helft en toen we in de rust de kleedkamers binnen kwamen moesten we allemaal even gaan staan.”.

“Zo staan zoals we echt moeten staan in het veld. Jij staat daar en jij staat daar. Daar konden we mee heen gaan. Dat was een hele strenge trainer. Er lag op een gegeven moment een halve meter sneeuw. We dachten 'de training gaat over'. We moesten trainen, er is geen bal aan te pas gekomen, gewoon een beetje met sneeuwballen gooien. Elkaar op de rug springen, dat soort dingen. Beetje flauwe kul maar de training ging gewoon door.”.

Een tweede plaats was het hoogst haalbare voor oefenmeester Max Rosies en zijn boys. Perdok: “Als je te laat was kon je vertrekken onder Rosies. Dat moest je niet te vaak doen, dan was het reizen.”. Trainer Emiel Gort: “Trainer Emilie Gort? Laat ik het zo zeggen, die andere trainers had ik liever. En trainer Henk Wollerich? Hij was een trainer die veel met de bal deed. Een technische trainer. Hij woont nu in Spanje.”. 

Oudste lid Roef Perdok (88 jaar) in actie met ons jongste lid Demon Vaatstra (1,5 jaar) .

VV Wildervank bestaat dit jaar 85 jaar, Jacob Kuipers heeft hiervoor 12 interviews gemaakt voor het jubileumboekje van VV Wildervank. De komende dagen plaatsen we één interview per dag, zodat ook oud VV Wildervankers dit terug kunnen lezen. 

Roef Perdok:
 “Ik voetbalde niet omdat ik geen goede voeten had. Ze zaten er verkeerd aan.”.

Roelof Perdok is met zijn 88 jaar het oudste lid van de voetbalvereniging Wildervank. En in zijn 'kielzog' volgen de heren Smalbil en Roel Duitsch. Roef, zo wordt hij genoemd in de 'wandelgangen' komt uit een gezin met drie broers en één zuster. Jans, Be, Cornelis en zijn enigste zuster Dietje. Volgens zoon Evert was alleen broer Jans bij het voetbal betrokken, als assistent-grensrechter. En Jans is weer de vader van kantine beheerder Henk Perdok. Roelof Perdok: “Mijn broer is 8 jaar grensrechter geweest van het tweede zondag elftal. En heeft ook een aantal kampioenschappen mee gemaakt bij zondag 2. Job Prins vlagde toen zondag 1.”.

Als de voetballers van Wildervank moesten spelen dan gingen ze eerst naar Roelof en Hillie Perdok om de ballen op te halen. Perdok: “Ze haalden iedere keer 3 ballen op voor de wedstrijd. En ook op de zondagmiddag. En Hillie waste de shirts en broekjes.”. Harrie Haan, de zwager van Roelof ging de velden kalken. Ook was de familie Perdok aanwezig om de kleedkamers schoon te maken.

Roef: “Ik heb nog boven in de kantine gestaan.”. Voor de jeugdigen onder ons, de kantine stond eerst boven het zwembad (tussen het hoofdveld en de tennisclub). Daaronder had je die legendarische kleedkamers. Daar zaten zes oude bakken in en vijf ouderwetse kranen er om heen. Verder heeft de heer Perdok entreekaartjes verkocht en het schoonmaken van de kantine hoorde er ook bij. Momenteel komt Roef niet meer bij Wildervank omdat hij niet meer lang kan staan.

Roef bekijkt de voetbalwedstrijden op de televisie. Perdok weet niet op welke plek Wildervank momenteel staat. Want hij kan de krant niet lezen. Zijn vrouw Hillie stond ook achter de bar. Roef: “Toen ze 52 jaar was, is ze overleden. Ze was altijd goed en zo en ineens was ze weg. Zijn zwager en Hillie haar broer Harrie is 61 jaar geworden en ook onverwachts overleden. Roef: “Hij kalkte de velden en zette zich in voor  kantine werkzaamheden. Harrie was een manusje van alles bij de club. Maar Harrie heeft nooit gevoetbald.”.

De familie Perdok was besmet met het voetbalvirus. Maar waarom heb je nooit gevoetbald? Perdok: ”Nee, nooit geen belang bij gehad.”.  Bij sportvereniging SVA uit Annerveenschekanaal heeft Roef Perdok nog een beetje aan hardlopen gedaan. Perdok: “Nait zo voak.” Maar de jonge Roef heeft wel de 10 kilometer gelopen. “Maar toen was ik ook doodop. Ik was zo moe.“. Maar nu komt 'de aap uit de mouw'. Roef: “Ik voetbalde niet omdat ik geen goede voeten had. Ze zaten er verkeerd aan.”. Wildervank was één van de eerste amateurclubs in Nederland die een kunstgrasveld had. Dat is het veld die naast de sporthal ligt.