Door Klaas Fleurke
Numerieke minderheid
Veendam 1894 presteerde op een mooie nazomerse zaterdagmiddag van de 6de september op het prachtig gelegen Sportpark de Boskamp naar behoren. In een bekerwedstrijd waarin het in grote delen van de wedstrijd ondanks een numerieke minderheid toch de betere was dan de plaatselijke zaterdag vierdeklasser. Onstwedder Boys rook heel even aan een resultaat maar rond de 20ste minuut hield Veendam 1894-doelman Roy Mos bij een 0-1 zijn team op de been. Met een wereldredding op een vlammend schot voorkwam hij dat de Onstwedders gingen geloven dat ze kans maakten tegen de beweeglijke Veendammers. Maar de uitblinkende goalie van de geelzwarten was deze middag schier onklopbaar. Aan de andere kant verzuimden de gasten een veel hogere score neer te zetten dan de uiteindelijke 0-3 eindstand. Het kreeg daarvoor meerdere keren de mogelijkheid én de ruimte. Stand-in keeper Rein Koudstaal hield de schade beperkt. Als deze confrontatie voor de beker in 2-9 was geëindigd, had niemand iets kunnen zeggen.
Blessures
Al na 7 minuten lag de bal voor de bezoekers in het mandje. Via een kluts was het spits Winston de Jonge die de 0-1 aantekende. Na een kwartier spelen moest Veendam 1894 verder met tien man. Lorenzo Langeland viel met een vervelende blessure uit. Omdat jeugdspeler én wisselspeler Ivar Brons (keepte zelf eerst in JO-17) nog niet gearriveerd was, konden de Parkstedelingen (nog) niet wisselen. Ondanks dat verdubbelde de uitploeg de voorsprong. Aanvaller Dinand de Jonge werd op avontuur gestuurd en rondde bekwaam af door de bal koelbloedig in de verre hoek te schuiven. Na deze 0-2 blesseerde ook Veendam 1894-speler Sam Kamphuis zich. Hij kon niet verder en gingen de gasten verder met z’n negenen. Bewust was er gekozen voor een minimale bezetting bij het eerste waardoor het tweede team op sterkte naar GVAV-2 kon. Het had resultaat want de geelzwarten wonnen in Groningen (2-6).
Contouren basisformatie
Tot de rust bleef het in Onstwedde bij die 0-2. Voor een groot gedeelte worden de contouren van de basisformatie van Veendam 1894-trainer Armand Mac Andrew al zichtbaar. Doelman Roy Mos zette zich vanmiddag nadrukkelijk in de schijnwerpers. Achterin begonnen Yorick Zuur (rechts), Dion Beks en Jeremy van Dijk (centrum) en Melvin Tehubijuluw (links). Linkerverdediger Thom Wevers was afwezig net als middenvelder Ramon de Jong (geschorst). De middenlinie bestond nu uit Lorenzo Langeland, Irfan Jukovic en Mark Wijnsema. Voorin acteerden Winston de Jonge, Dinand de Jonge en Sam Kamphuis.
Genadeklap
Na de rust ging Ivar Brons samen met Dinand de Jonge voorin spelen. Hoewel de gasten uit de Parkstad met een man minder speelden en daardoor iets minder dominant waren, kregen ze voldoende kansen om de definitieve genadeklap aan de Onstwedders uit te delen. Rond de 55ste minuut kregen achtereenvolgens Melvin Tehubijuluw, Ivar Brons (deed het verdienstelijk als voetballende invaller) en Dinand de Jonge daarvoor de mogelijkheid. Rein Koudstaal was vaak een hinderlijke sta-in-de-weg. Toch was er in de extra tijd nog een Veendammer doelpunt. Wederom was het Winston de Jonge die met een handige beweging Koudstaal wist te passeren. De 0-3 was er een voor de statistieken.
Krachtsverschil
Hoe keek Veendam 1894-hoofdtrainer Armand Mac Andrew terug op dit bekertreffen en wat zegt hem deze bekeroverwinning op Onstwedder Boys vooral in het licht gezien van het uitvallen met blessures van twee potentiële basisspelers?
Mac: ‘Van te voren had ik wel gedacht dat er een krachtsverschil zou zijn. Dat als met we met 10 of 9 man kwamen te spelen het alsnog wel zouden redden. Ja, die eerste blessure kwam al vrij vlot. Tja, de manier waarop. Zo dom. Kijk, de spelers hebben overal een excuus voor. Beide blessures komen voort uit halfslachtige duels. Een bal valt er tussen en dan met een slap pootje erin. Deze gasten hier halen vol door. Dan is het wachten op blessures. Je kunt twee dingen doen: of je gaat springen (net als Cruijff altijd deed) of je gaat er zelf ook vol in. Op deze manier blesseer je jezelf. Hier past geen enkel excuus. Dit zijn gewoon domme blessures.’
Verse worst
Mac: ‘Klopt. Het had ook bij wijze van spreken 2-9 kunnen zijn. Roy had inderdaad enkele knappe reddingen.’ Het publiek in Onstwedde was ook onder de indruk van de Veendammer keeper. ‘Tjonge wat een geweldige doelman!’ Mac: ‘Nee, niet normaal. Op dit niveau zie je zoiets niet. Die eerste bal die hij pakt is van wereldklasse. Normaal is dat gewoon een doelpunt. Ongelooflijk! En dan de ballen die hij klemvast pakt. Tja, dit is bizar.’ De vader van Irfan komt ons even storen. Hij heeft een verse worst (2de prijs) gewonnen met de verloting en geeft deze aan Mac Andrew. Mac lachend: ‘Ach mooi man, krijg ik zomaar een verse worst!’
Rust pakken
Mac: ‘Ja, we waren veel beter dan Onstwedder Boys. Maar als ik kritisch ben, vind ik dat we in de wedstrijd veel vaker even de rust moeten pakken. De rust meer bewaren. Soms als we de bal veroveren en een kans creëren, moeten we leren als dat voorbij is, we even de rust bewaren. Soms blijven we te lang doorgaan. Omdat we bijna de hele wedstrijd met 10 man spelen, ga je dat op een gegeven moment merken. Dan moeten we leren om even dat balletje eruit te halen. Even een andere kant zoeken. Want dan kun je ze zelfs met 10 man nog kapot spelen. Hoe ik mijn verdedigingscentrum vond spelen? In het begin een paar slordigheidjes? Kijk, bij balbezit mag het allemaal nog actiever. Ik wil voetballen van achteruit. Soms is het teveel de lange bal. Ja, het indribbelen. En bij een bal naar de keeper sneller uitzakken. Dat je weer aanspeelbaar bent. Dat mis ik nog wel. En hier en daar durven doordekken. Dan zijn we soms nog iets te angstig. Dat is wel belangrijk. Ja, zeker is er nog werk aan de winkel. We zijn nog niet waar we willen zijn. We moeten ook niet te vroeg pieken. We hebben nog een paar weken en gaan alles nog even finetunen. Ik ben nog niet tevreden. Maar grosso modo staan we er in vergelijking met een jaar geleden goed op. Je ziet hoe we willen voetballen. Ons positiespel en veel beweging.’
Meer foto’s zijn te zien op Facebookpagina De Langeleegte huilt.