Afgelopen maandag was met de laatste viswedstrijd voor de jeugd in Borgercompagnie, na 40 jaar activiteiten organiseren, de opheffing van de Commissie Welzijn Borgercompagnie ook formeel. De belangstelling voor de activiteiten in het dorp waren de laatste jaren bij zowel bij ouderen als de jongeren heel erg terug gelopen.
Bestuurslid Loeki Boerma is er vanaf het begin bij betrokken geweest. De commissie is voortgekomen uit een groepje dames dat ruim 40 jaar geleden met bloemschikken was aangevangen. Het precieze begin is door zoekraking van archiefstukken niet meer bekend. Het was op initiatief van mevrouw Drenth van een Veendammer bloemenzaak.
De maandelijkse bijeenkomsten vonden plaats in het toenmalige café Visser. “Later waren we bij Boneschansker te gast en bij de laatste uitbaters Jan en Joke. Het café staat al jaren te koop. Misschien wel al 10 jaar, de tijd gaat soms sneller dan je denkt”, verzucht Loeki Boerma.
Naast het bloemschikken, dat al die jaren was gebleven, waren er ook andere activiteiten bijgekomen. Er werden bingoavonden gehouden en uitstapjes georganiseerd. Voor de jeugd was er de kinderspeelweek. Met op maandag de visavond, woensdag een spelactiviteit en zaterdag de rommelmarkt.
De terugloop door afname van de kinderschare in het dorp en de sluiting van OBS De Butte ziet men niet als enigste oorzaak. De bewoners zijn ook op Veendam georiënteerd. En gaan ze voor creatieve workshops naar elders. Mogelijk dat ze het als oubollig ervaren. “Maar wij houden ook van het stukje gezelligheid. Dat is voor ons minstens zo belangrijk. De een kan zich daarin vinden en de ander niet.”
Bestuurslid Wemi Veltens is er ruim 22 jaar bij geweest. “In het begin was het nog heel druk, vooral voor de kinderactiviteiten. Kinderen gaan als ze groter worden ook hun eigen weg. Maar het is heel erg terug gelopen de laatste jaren. Activiteiten iedere maand organiseren hebben we heel lang gedaan. Maar het werd door weinig tot geen belangstelling steeds moeilijker. En besloten we om er na 40 jaar mee te stoppen. Maar het is met een bloedend hart.”
Gelukkig is er hulp aan de overkant
Het besluit is door de laatste vier bestuursleden Loeki Boerma, Wemi Veltens, Jaenet van Essen en Jolanda Dunnik dan ook na lang wikken en wegen genomen. De laatste tijd zat men in de voormalige kantine van voetbalvereniging Borgercompagnie, sinds kort het dorpshuis van Borgercompagnie. Daar werd vorige maand door de vertrekkende bestuursleden een taart aangesneden.
Bij de viswedstrijd van afgelopen maandag was de oudste deelnemer 16-plus en de jongste 8. Normaal was het deelnemersgeld 1 euro, maar voor deze laatste keer was het gratis. En mochten de volwassenen deze keer ook meedoen. Het bestuur was met koffie en ranja rondgegaan.
Robert heeft zijn dochter Evie (12) van kleins aan het vissen met een bamboestokje geleerd. Van het knopen van de dobbers en haakjes aanbrengen tot het onthaken. Ze zal een jaar of vier zijn geweest. Dochter vist niet zoveel meer, vader nog steeds wel. Vroeger veel op karper, tegenwoordig veel op snoek. "Het een mooie hobby, lekker gerelaxt. Het is ontspannend, je zit lekker op een mooi plekje genietend van de omgeving." Evie vindt het wel het leuk als ze wat gevangen heeft. Robert zijn grootste vangst was een snoek van 83 centimeter (netto zonder visserslatijn).
Controleur Hengelsportfederatie Jan Brongers was er ook altijd bij. Hij legt uit wat er wel en niet mag en geeft adviezen. Ook Jan mocht meedoen. Normaal deden ook zijn kleinkinderen mee, maar wegens vakantie konden ze er niet bij zijn.
Bij vishandel Veltens werd ook even gecontroleerd. Die had al vangst binnen in de viswagen. Bij inlevering van een bonnetje mochten de sportvissers jong en oud een gratis portie kibbeling halen. Veltens was bij bijzondere activiteiten, zoals jubilea, vaker erbij.
Helemaal voorbij is het misschien niet. “Bij het nemen van afscheid van ons een maand geleden hebben we wel even gedacht, het is nu echt afgelopen. Als we merken dat er animo voor is willen we met Pasen en met Kerst nog wel een bloemschik arrangement geven. Dan gaan we dat weer doen met een groepje die er altijd betrokken was.” Lachend: “Het blijft toch wel in ons zitten.”
Het is als het terugkeren naar de oorsprong.
