CENTRUM - Op zaterdag 18 juni is er op het Museumplein te Veendam vanaf 14.00 uur een muziekevenement gericht op de jaren 60 en 70. We beginnen om 14.00 uur met Roots 66, gevolgd door de Destroyers en om 17.00 uur betreden The Happy Hippies het podium om tributes te brengen aan The Beatles met de Lennon en McCartney uit Veendam, Nick en Koos Cramer. Neil Young neergezet door Gerry Wolthof, Roel Schiethart met een eerbetoon aan David Bowie en Janis Joplin vertolkt door Gina de Boer die ooit met Hennie Huisman tijdens een TV uitzending (Soundmixshow) de stropakken indook. Waarna er aansluitend nog een optreden volgt van The Happy Tunes.
De uitsmijter van deze avond is HotMe! met als frontman de Veendammer Everhard Sprik
Aanvangstijden (ovb):
14.00 uur – 15.00 uur Roots 66
15.30 uur – 16.30 uur Destroyers
Programma met Happy Hippies:
17.00 uur – 17.45 uur The Beatles
18.00 uur – 18.45 uur Neil Young
19.00 uur – 19.45 uur David Bowie
20.00 uur – 20.45 uur Janis Joplin
21.00 uur – 21.45 uur Happy Tunes
22.00 uur – 23.00 uur HotMe!
The Destroyers
The Destroyers: wie kent ze nog? Al sinds 1964 laat deze Groningse Rhythm & Blues band de ouderwetse, authentieke R&B horen die in de beginjaren zestig zo populair werd gemaakt door bands als Them, The Rolling Stones, The Yardbirds, The Animals, en The Pretty Things. Dat deze in Amerika als “British Rhythm & Blues” bekend geraakte muziekstroming tot op de dag van vandaag springlevend is gebleven, blijkt wel uit het feit dat deze aanstekelijke muziek nog steeds dagelijks op de radio te horen is. The Destroyers verzorgen kwalitatieve Blues en Rhythm & Blues op feesten en festivals. De band bestaat uit: Jaap Bruins – zang, Henk Kruijthof – gitaar/zang, Rob van Andel – toetsen/zang, Gert-Jan van Ederen – bas en Gerard Groothuis – drums Jaap, Gert-Jan en Gerard zijn leden van het eerste uur.
Het repertoire is met zorg gekozen en zodanig samengesteld dat het een perfecte muzikale weergave vormt van een onvergetelijk tijdperk.De eigenwijze mix van energieke Rhythm & Blues enerzijds en slepende Blues anderzijds, omvat niet alleen reguliere hits uit die periode zoals “Heart of stone” van The Rolling Stones en “Don’t bring me down” van The Pretty Things, maar ook nummers voor de echte liefhebber zoals bijvoorbeeld “For Miss Caulker” van The Animals en “I can only give you everything” van Them.
Het geheel vormt een originele en bijzonder prettig in het gehoor liggende muzikale selectie.
Roots 66
De in 1983 groots opgezette pop-reunie My Generation in CC de Oosterpoort te Groningen, was de aanleiding dat veel oude Groninger Beatgroepen uit de jaren 60 in hun oorspronkelijke bezetting weer bij elkaar kwamen. Zo ook de Jaguars eigenlijk de voorloper van Roots 66. Op 10 juni 1986 werd er een repetitie avond helegd om tot de samenstelling van een band te komen en was Roots 66 snel geboren! Er moest vooral dansbare muziek uit de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw worden gespeeld. De band zou zich voornamelijk op de eigen regio, die van het Noorden richten. De band bestaat ongeveer 30 jaar en 2 leden van de Jaguars zijn nog steeds aanwezig aangevuld met 2 leden uit de bekende Groninger bands Nicky and the Shouts en The Trembling Strings. De bandleden zijn Arend Huizinga-gitaar en zang, Bert van der Woude-gitaar en zang, Frits Boswijk gitaar en zang en Jan Stuivenberg-drums en zang. Met het door Roots 66 gespeelde repertoire probeert de band een overzicht te geven van de muzikale ontwikkelingen en stijlen vanaf de vroege Rock& Roll naar de Mersey Beat en via een vleugje Flower Power tot eind jaren 60.Al met al vaak een grote herkenning en sentiment bij het swingende sixties publiek.
The Happy Tunes
Hee, staat er een plaat op of speelt die band echt? – deze kreet hoor je vaak bij een optreden van The Happy Tunes. De band heeft in de afgelopen jaren een ijzersterke reputatie opgebouwd als vertolkers vanhits uit de roemruchte jaren zestig – en dan met name de periode rond 1967.
Voor diegenen die the Happy Tunes niet kennen: een podium vol weird uitgedoste neo-hippies die op volle kracht hun vaak psychedelisch getinte songs de zaal in slingeren. De setlijst van the Happy Tunes verandert regelmatig maar de kans is groot dat er in ieder geval wat Beatles-songs voorbijkomen (momenteel op veler verzoek ‘I’m The Walrus’ en ‘Strawberry Fields’), en werk van The Small Faces en bijvoorbeeld de kraker ‘Eloise’ van Barry Ryan (een van de all-time favorieten van band en publiek).
Vermeldenswaard is de voorliefde van the Happy Tunes voor het opwindende werk van The Who. Momenteel wordt Substitute gespeeld. Dit nummer bereikte in Nederland de derde plaats in de hitlijsten in 1966. De ultieme protestsong Eve of Destruction van Barry McGuire heeft helaas nog steeds niets aan actualiteit verloren (integendeel.....), maar daar staan vrolijker songs van Jeff Beck, The Foundations, Los Bravos en The Turtles tegenover. De theatrale millionsellers MacArthur Park van Richard Harris en Excerpt From A Teenage Opera worden vermoedelijk door weinig andere bands gespeeld....
Ook op het repertoire staat 'Light My Fire' van the Doors en al naar gelang de stemming van de band completeren songs van o.m. The Rolling Stones, Cat Stevens, the Byrds en/of the Move de set. De band, die ontstaan is als roots-project van Social Security - een band die in de jaren '80 populair was - schept er plezier in zo dicht mogelijk bij het origineel te blijven, maar voegt door de meer dan 100% inzet, een groot inlevingsvermogen, veel humor en spelvreugde toch iets eigens toe aan de nog lang niet dood gespeelde sixties-klassiekers.
Koos & Nick Cramer
Nick en Koos Cramer spelen sinds een jaar in de sixties band The Happy Tunes en in een Led Zeppelin Tribute Band en daarnaast spelen ze als duo in den lande
Gerry Wolthof
Gerry Wolthof maakt muziek sinds 1979. Hij speelde in meerdere bands, waarvan Still Going West en de tribute-band The Neil Young Mirror Band de bekendsten zijn. Met deze bands maakte Gerry 3 cd’s en treedt door het hele land op. Landelijke bekendheid krijgt hij echter in 1985 na een optreden in de Soundmix-show met het nummer Comes a time van Neil Young. Gerry treedt nu hoofdzakelijk solo op met naast eigen werk, covers van Neil Young, Bob Dylan, Cat Stevens, The Beatles e.v.a. In zijn repertoire brengt hij een avondvullende Neil Young tribute.
Roel Schiethart
De Groningse zanger Roel Schiethart kruipt in Starmen in de huid van zijn recent overleden held David Bowie. Hij weet zich daarbij gesteund door de Happy Tunes. Ze treden op sinds 2012 en durven zich al de beste Bowie-coverband van het land te noemen. En zo lang niemand hen tegenspreekt….
Gina de Boer
Nog even voor wie het nog niet wist: Janis Joplin is niet dood, ze heet al jaren Gina de Boer. Gina heeft diezelfde strot van kolengruis, is net zo’n podiumdier en haar vertolking vam Mercedes Benz is altijd goed voor kippenvel! Gina is niet alleen zangeres maar ook een echte entertainer die bepaald niet op haar mondje gevallen is. Op het podium wordt ze bijgestaan door een stel door de wol geverfde muzikanten.
De uitsmijter van deze dag is HotMe!
Hot Me! onstaat min of meer per toeval. In 1993 zitten Everhard Sprik, Tom Feiken en Koos Feiken aan de bar van het plaatselijke dorpshuis in Zuidwending. Het drietal vind het de hoogste tijd worden voor een optreden van een band in het dorp. Al snel blijkt dat dat door gebrek aan financiële middelen niet haalbaar is. Een geniale inval van het barpersoneel, dat vind dat de jongens zelf ook wel kunnen spelen, betekent de oprichting van Hot Me! Aangevuld met Erik Biever en Kor Kuiper worden in een razend tempo achttien nummers ingestudeerd. Het volle dorpshuis reageerd tijdens het concert enthousiast op de band, die na een uur door het repertoire heen is. Op het 'we want more' vroeg de band welk nummer het publiek nog een keer wil horen. Iemand uit het publiek roept: Speel alles nog maar een keer! Hot Me! is een feit.
De bandleden gaan er met volle overgave tegenaan en de boekingen stromen binnen. Na twee jaar maken Erik Biever en Kor Kuiper plaats voor Rudolf Többen en Albert Boddema. Hot Me! denderd door totdat zanger Everhard Sprik in 2001 onverwacht besluit het bijltje er bij neer te gooien. Er volgt een afscheidsconcert op Koninginnedag waar menig Hot Me! fan een traantje wegpinkt. Het verdriet maakt echter al snel plaats voor blijdschap want amper een half jaar later komt entertainer Sprik op zijn besluit terug. Hot Me! duikt meteen de repetitieruimte weer in, besluit het qua repertoire over een andere boeg te gooien en vanaf dat moment is het succes alleen maar toegenomen.
Hot Me! speelt niet voor de hand liggende covers voorzien van een eigen sausje. Een succesformule, want het publiek gaat tijdens de optredens gegarandeerd uit zijn dak. De seventies powerrock met invloeden van AC/DC, Herman Brood, Appie Alberts en The New Adventures maakt Hot Me! tot een heel bijzondere band die het in een gezellige kroeg, maar ook op festivals uitstekend doet. Daarnaast heeft de band een reputatie hoog te houden daar waar het gaat om voorprogramma's. Normaal, De Dijk en The Bintangs maken in het verleden gebruik van Hot Me!.
Hot Me! heeft twee cd's opgenomen. De eerste, Hot Me! Live, dateert uit 1998 en bevat voornamelijk oud repertoire. Enige jaren later volgt Hot Me! That's The Way I Wanna Rock'n Roll. Deze is in eigen beheer opgenomen in dorpshuis De Wending.
Bezetting HotMe! = Everhard Sprik – vocals, Tom Feiken – guitar, Albert Boddema – guitar, Koos Feiken – bass en Rudolf Többen – drums