Door Arthur Venhoven, namens Daring Heren 1
Leeuwarden H1 2-2 Daring H1
HOCKEY - Na de pijnlijke nederlaag tegen QZ van vorige week reisde Daring afgelopen zondag vol goede moed af naar Friesland voor de uitwedstrijd tegen Leeuwarden. De geelzwarten bleken in deze competie nog bepaald geen hoogvlieger, en strijden voornamelijk tegen degradatie. ‘Leeuwarden-uit' is echter altijd een wedstrijd opzich, dus vooraf was een overwinning voor Daring allerminst gegarandeerd.
Leeuwarden begon de wedstrijd zoals verwacht, met veel strijdlust, fysieke kracht en enthousiasme. Daring was iets minder scherp, wat er voor zorgde dat Leeuwarden al vroeg in de wedstrijd scoringskansen kreeg door middel van strafcorners. Onder andere goed keeperswerk van Ruben Wagenaar (hij verving de geblesseerde Erik-Jan Omvlee) zorgde ervoor dat de brillenstand op het scorebord kon blijven. Aan de andere kant van het oude veld kon Daring bij vlagen ook gevaarlijk worden: de eerste strafcorner van Thomas Leenheers werd nog gekeerd door de keeper, maar de tweede was raak. De solide linksback pushte de bal keurig in de hoek: 0-1. Hierna kwam Daring iets beter in zijn spel, maar konden de Veendammers het publiek nog steeds niet imponeren. Hoewel Leeuwarden dat ook allerminst kon, was dat team wel goed in staat om door middel van fysiek spel het hockey van Daring te ontregelen. Dit resulteerde in een rommelig restant van de eerste helft, waarbij het opviel dat de scheidsrechters onvoldoende ingrepen. De ruststand was 0-1, maar gezien het aantal doelpogingen had Leeuwarden recht gehad op meer.
Na de theepauze was Daring van plan om het spel om te draaien, de tegenstander te domineren en zodoende tot scoren te komen. Dit lukte echter allerminst, omdat het team niet in staat was om zich aan de gemaakte afspraken hieromtrent te houden. Het matige spel dat de Veenkolonialen op de mat legden was als koren op de molen van Leeuwarden. Het kon dan ook niet lang duren voordat het foutenfestival werd afgestraft. De gelijkmaker viel uit een strafcornervariant na een dubieuze beslissing van de scheidsrechters: 1-1. Hoewel Daring weinig kansen creërde in deze fase van de wedstrijd, wist Robert Boer toch tamelijk rap de 1-2 te produceren. Na een sluw passje van Kor stuut omspeelde hij drie tegenstanders en sloeg de bal feilloos in de verre hoek. Het omspelen van tegenstanders lukte Daring deze middag nog vrij aardig, maar het fysieke en verbale geweld van Leeuwarden als reactie hierop was veelal schandalig. Dit werd echter niet bestraft, waardoor het Friese vechthockey vrij spel kreeg. Dit leidde dan ook tot wederom een strafcorner, die deze keer door middel van een schot tot doelpunt werd gepromoveerd: 2-2. Hierna was Daring niet goed in staat om nog een doelpunt te maken; er kwamen wel mogelijkheiden - onder andere via strafcorners - maar de absolute wil en scherpte om te winnen leken te ontbreken bij de Veendammers. Ook Leeuwarden verdiende eigenlijk geen treffer meer, dus toen het laatste fluitsignaal klonk vierden de Friezen het gelijkspel alsof het een overwinning betrof.
Daring heeft zich deze zondag van een slechte kant laten zien. Een tegenstander die meer overtredingen maakt dan dat er zandkorrels op het slechte veld lagen en scheidsrechters die regelmatig een oogje dichtknijpen is bemoeilijken ‘tiqui-taca-hockey', maar normaal gesproken zouden de Veendammers daar altijd boven moeten staan en zou het klasseverschil zich uiten in goed hockey en mooie doelpunten. Aanstaande zondag wacht de kraker tegen Roden; Daring zal dan uit een heel ander vaatje gaan tappen en laten zien wat het kan. Iets waar het hondstrouwe Veendammer publiek hoe dan ook recht op heeft.