Door Klaas Fleurke
Vijf seizoenen was het niet gelukt voor de geelzwarten. Winnen in de openingswedstrijd van de competitie. Op een natte zaterdagmiddag van de 20ste september 2025 lukte het de formatie van hoofdtrainer Armand Mac Andrew wél. Promovendus Corenos uit Roodeschool werd na een 0-1 achterstand uiteindelijk met 4-1 zeer verdiend geklopt. De 7-jarige Pupil van de Week Vinnie van der Woude beleefde ondanks de regen een fijne middag. Hij zag Veendam-aanvaller Dinand de Jonge drie keer scoren maar middenvelder Melvin Tehubijuluw maakte het mooiste doelpunt van de middag. Vanaf een meter of twintig joeg hij de bal wonderschoon in de kruising. Deze 2-1 hielp de Veendammers over een dood punt heen en vervolgens liepen de Langeleegteboys op fitheid uit naar een duidelijke uitslag. Het gaf de krachtsverhoudingen op het steeds zwaarder wordende hoofdveld goed weer.
Veel balbezit
In de openingsfase hadden de Veendammer zoals verwacht veel balbezit. De eerste kans was voor Dinand de Jonge maar Corenos-doelman Dennis Carretero Seinhorst redde stijlvol. Er werd grotendeels op één helft gevoetbald. De gasten verdedigden massaal en hielden één eenzame spits voorin. Gerben Tamsma was de vooruitgeschoven pion in de frontlinie van de bezoekers die loerden op die ene counter, die vast en zeker zou komen. Uit een corner wisten de gasten een mogelijkheidje te realiseren alleen de kopbal van Danelso Pesiwarissa miste de juiste richting. De thuisploeg slaagde er maar niet echt in om openingen te vinden tegen de inzakkende tegenstander. Via een standaardsituatie lukte het bijna. Uit een hoekschop kopte verdediger Jeremy van Dijk in de handen van de Corenos-keeper. Kortom: de overmacht van de thuisclub werd niet verzilverd. Zoals zo vaak treedt er dan een ijzeren voetbalwet in werking. Uit een spaarzame tegenstoot komt de bal pardoes voor de voeten van Corenos-aanvoerder Joran Knot. Hij krult de bal buiten bereik van Veendam 1894-doelman Roy Mos via de binnenkant van de paal in het doel: 0-1. Een fikse streep door de rekening van de ambitieuze Parkstedelingen. Maar het team van Mac Andrew raakte geen moment in paniek. Gelukkig wist een paar minuten later Veendam-aanvaller Dinand de Jonge de stand alweer gelijk te trekken. Zijn inzet verdween via de benen van de goalie tegen het net.
Wonderschoon
In de tweede helft begon de equipe van Mac Andrew ongewijzigd. In het veld stond de formatie van de laatste weken. De achterste linie bestond uit de doorgaans betrouwbare backs Thom Wevers en de sterk spelende Yorick Zuur (hij bleef maar gaan) en het kopsterke centrale duo Dion Beks (die bijna geen kopduel verloor) en Jeremy van Dijk. De middenlinie werd vormgegeven door de nimmer aflatende Mark Wijnsema, de balvaste Irfan Jukovic, de ijverige Robert Nullmeyer (speelde een ietwat ongelukkige wedstrijd) en de beslissende Melvin Tehubijuluw (hij kan met zijn individuele kwaliteiten een wedstrijd openbreken). En in de aanval zijn de gebroeders De Jonge altijd doelgevaarlijk en weten gemakkelijk het net te vinden. Ondanks het missen van een handvol kansen. Uiteindelijk zou Dinand de competitie beginnen met drie treffers. In de 53ste minuut kwamen de Veendammers meer dan verdiend op voorsprong door een wonderschone treffer van Melvin Tehubijuluw. Hij poeierde de bal van grote afstand met gevoel vol in de kruising. Corenos-doelman Dennis Carretero Seinhorst was volstrekt kansloos. Rond minuut 60 wisselde Veendam-trainer Mac Andrew. Robert Nullmeyer verliet het veld en Wessel Bieze kwam hem vervangen. Door de voortdurende regenval werd het hoofdveld zwaarder en zwaarder. Het begon zich bij Corenos te wreken. Spelers raakten vermoeid en de eerste krampverschijnselen werden waargenomen. De fitte Veendammers wisten er wel raad mee. Even was er een hilarisch moment toen een weggetrapte bal boven op de geelzwarte paraplu belandde van assistent-trainer Swawek Andrzejewski. De robuuste paraplu kwam niet ongeschonden uit dit incident. Twee minuten voor het einde van de ongelijke tweestrijd kopte Dinand de Jonge de bal uit een aangesneden corner van Irfan Jukovic tegen de touwen. En in de laatste minuut stelde Winston de Jonge zijn jongere broer in staat om er zelfs 4-1 van te maken. Na het laatste fluitsignaal van de bekwaam leidende arbiter Fred Jansen zocht iedereen snel de droge catacomben op van het Henk Nienhuis Stadion.
Eindstation
Ik vang aan de rand van de hoofdtribune drievoudig-topschutter Dinand de Jonge op en feliciteer hem met de uiteindelijke ruime overwinning. Vanuit de omroepkamer zet René Smit overwinningsmuziek op (Aan De Langeleegte…) en klinkt luid over de natte Langeleegte. Dinand: ‘Ja, lekker om de competitie zo te beginnen. Ik was inderdaad drie keer het eindstation. Aan het eind was onze fitheid beslissend. Dat hebben we in de bekerwedstrijden gemerkt en ervaren we nu weer. We komen een beetje knullig achter. Ze leunen met de kont in de zestien. Zo van: Veendam verzin maar wat. En daar hebben we het vaak lastig mee. Maar daar worden we via dit soort wedstrijden wel beter in. Gelukkig maken we voor rust nog de 1-1. In de rust weten we dat we beter en fitter zijn. Dat we onze kansen wel zouden krijgen. Tja, en dan Melvin! Dat was echt een fantastische goal! Dat kon niet beter. Je moet in dit soort wedstrijden gewoon voorkomen. Zeker mogen we tevreden zijn met de winst. Vooral als dat in de voorgaande seizoenen niet is gelukt. Dan is het lekker dat het nu wél lukt. Ik denk dat er in de competitie veel beslist gaat worden op punten en niet op doelsaldo. Ja, het is voor mij in deze kleuren de eerste keer dat ik drie treffers maak in één wedstrijd.’
‘Dat is wel een dingetje’
Hoe keek Veendam 1894-hoofdtrainer Armand Mac Andrew terug op de seizoensouverture? We staan in de spelerstunnel. Mac: ‘Ja, ik weet het nog van vorig seizoen. Toen speelden we 1-1 tegen promovendus HS’88. Het was in de eerste helft inderdaad een beetje moeizaam en moeilijk. Die jongens gingen puur op de counter. In die zin hadden we geluk dat het ging regenen. Daardoor kon het baltempo wat omhoog. Maar we waren steeds in de eindfase slordig. Of niet beweeglijk genoeg. Of in de keuzes. Dat is wel een dingetje. Daarom heb ik in de rust aangegeven dat ze de bal van de achterlijn in de zestien moesten terugtrekken. Dus niet steeds van die hoge ballen. Dat was kansloos. Ze stonden verdedigend ingesteld. Dat was dus lastig. Ja, het klopt dat Melvin met zijn wereldgoal ons over het dode moment heen helpt. Absoluut was dit op dat moment heel belangrijk. Want ja, toen moesten zij een beetje uit hun schulp kruipen. Ze wilden op een gegeven moment ook druk gaan zetten. Daardoor kregen we ruimte. Toch gingen ze ook weer ‘hangen’. Maar op fitheid konden ze het niet meer belopen. Ja, eigenlijk wilde ik na deze wedstrijd bovenaan staan. Nee, dat is niet gelukt. Wildervank wint met 0-5 bij TKB. Tja, bijzonder. Dus volgende week in Wildervank hebben we gelijk een kraker. Ja, en als je die zou kunnen winnen dan doe je goede zaken. We krijgen een echte test. Ja, voor het eerst in zes seizoenen weer een openingscompetitiewedstrijd winnen. Dat is de winst ten opzichte van vorig jaar. Dat je dit soort wedstrijden nu wel weet te winnen. We hebben stappen gemaakt en kunnen zoveel meer brengen dan vorig seizoen. Voorgaande jaren was het dan net niet. Nu was het krachtsverschil zo groot dat ik geen moment heb getwijfeld dat we deze wedstrijd niet zouden winnen.’
Meer foto’s zijn te zien op Facebookpagina De Langeleegte huilt.
