Voor fotoclub De Spoorzoekers in dorpshuis De Molenwiek heeft een heel bevlogen fotograaf met een heel speciaal oog voor het herkennen van bijzondere situaties een boeiende lezing gegeven over zijn zeer divers werk. Voor de leden van de nog jonge club was het heel inspirerend en gaf het “veel foto-energie”. De Spoorzoekers is in 2015 door een groepje enthousiastelingen opgericht.
Sake Elsinga wordt door fotoclubs redelijk vaak voor een lezing gevraagd. Hij begeleid groepen en verteld dan over de fotografie. En wordt er af en toe een thema behandeld. Ook vragen fotoclubs hem voor jurering van foto’s voor de landelijke Bondsfotowedstrijd. In 2016 heeft Elzinga in de Synagoge te Groningen gesproken voor de opening van de World Press Photo-tentoonstelling. In de categorie Sport van deze wereldpers foto-tentoonstelling heeft hij in 1990 de tweede prijs gewonnen, twee keer de Zilveren Camera (in 1994 en 2001) in de wacht gesleept, en in 1996 de prestigieuze Fuji Award voor zijn serie over Tsjernobyl.
Elzinga zijn thuisbasis is Assen. Hij is werkzaam voor diverse media, zowel regionaal, nationaal als internationaal. Hij heeft een breed werkterrein; van de actuele politiek tot sport, en tot kunst en cultuur. Zijn opleiding was aan de Fotovakschool te Apeldoorn. Na een vijftal jaren vooral technische ervaring te hebben opgedaan is hij sinds 1982 als zelfstandig fotograaf werkzaam.
Op zijn achtste kreeg Sake Elzinga zijn eerste instamatic cameraatje in handen, en was heel vaak in de natuur te vinden. De Werra, de Volkskamera uit Oost-Duitsland die daarna kwam, heeft Sake nog steeds. Met een Practica reflex werd het steeds serieuzer. Inmiddels is hij 58 en heeft meer dan 300 trouwreportages gemaakt. Het liefst doet Sake portret, interieurs, en documentaire fotografie. Met de portretfotografie zoekt hij altijd naar een extra laag.
Elzinga heeft verschillende prijzen in de wacht gesleept, zoals de tweede prijs World Press in de categorie Sport; de Zilveren Camera in 2001 en in 1996 de Fuji Award.Voor Voetbal International heeft hij vier jaar allerlei bekende Nederlanders gefotografeerd. En ook voor het NRC portretten gemaakt van mensen in hun eigen omgeving. Het portret van Johan Cruijff is zeer iconisch. Sake Elzinga: “Het is de blik, en alles zit er fantastisch in”. Hij heeft zich een week erop voorbereid en met een stand-in alvast het licht voorbereid. Er was ook maar vijf minuten voor. Ter plaatse was een studiosetting gebouwd. Johan Cruijff deed automatisch zijn hand onder de kin. Sake vroeg, “Wat doet u nu meneer Cruijff”. “Dat vindt een fotograaf toch mooi?”, was het antwoord. Sake: ”Dat hebt u helemaal niet nodig. U hebt een prachtig gezicht”.
“Sommige mensen fotografeer je ook heel anders. En bij sommigen kom je niet binnen. Bisschop Möller in Groningen deed het heel goed op de foto. “Meneer Möller, wat werkt u fantastisch mee”. “Meneer Elzinga, ik heb geleerd in deze tijd dat je maar beter mee kunt werken. Want een goeie kop verteld meer dan een goed verhaal vandaag de dag in de krant”.
Hij heeft heel veel voor kranten en tijdschriften gefotografeerd. Tegenwoordig zijn de prijzen behoorlijk onder druk komen te staan en is hij andere dingen erbij gaan doen. De journalistieke fotografie is er heel veel door veranderd.
Elzinga zit ook in de jurering van de Zilveren Camera, en is sinds dit jaar voorzitter van de Politieke Fotografie. “Ik zie heel veel van het veld en wat er in gebeurd. Wat er is veranderd, hoe ze ervoor moeten knokken, en wat ze erbij moeten doen. Maar het vak is mooi en ik hou er nog steeds van”.
Tegenwoordig fotografeert hij met drie camera’s; een kleine Fuji, een Nikon Reflex, en een Hasselblad met digitale achterwand. Sinds kort werkt hij ook weer met 4x5 inch zwartwit negatieven. De klassieke vorm van fotografie is een heel andere manier van fotograferen. Eigenlijk mist hij zijn negatieven. Elzinga: “Als er een magneetstorm komt is alle data weg. Dan vliegt die digitaliteit weg. Analoge fotografie heeft ook een ander karakter. Ik ontwikkel zelf mijn negatieven en probeer er een andere dimensie in”.
Voorzitter Harriët Pot van De Spoorzoekers had Sake Elzinga voor de lezing gevraagd. “Het was een zeer geslaagde avond”, zegt ze. “Het was een reis waar je doorheen wordt geleid, met heel veel verschillende technieken. En hij liet heel veel verschillende dingen zien waar je altijd iets uitpakt. Zijn werk is ook door de tijd heen prachtig te zien, zoals in allerlei landen waar hij is geweest. Het is heel inspirerend en het geeft heel veel foto-energie”.
“Een foto pakt je of pakt je niet. Met zijn divers werk waren er veel foto’s die mij hebben gepakt. Bij onze fotoclub maken de leden ook heel divers werk. Landschap, stilleven, macro, portret, het komt allemaal voorbij”. In vanBeresteyn is nog tot en met 26 november 34 foto’s te bekijken in hun eerste expositie.
