Op de nieuwjaarsvisite van de voetbalvereniging Wildervank was het heel knus en gezellig. Iedereen wenste elkaar de beste wensen toe na al het leed wat de voetbalclub afgelopen jaar voor de kiezen kreeg. Alhoewel het een genoeglijke en behaaglijke avond was mag de opkomst matig worden genoemd. Plus minus 50 leden woonden de nieuwjaarsvisite bij. De wegblijvers hebben dan ook de verrukkelijke aperitiefjes gemist, die het kantinepersoneel voor de aanwezigen maakte.
Opvallend was het dat de net afgetreden voorzitter Nico van der Vorm niet het nieuwjaarswoord deed, maar bestuurslid Derk van der Laan. Toch weer even wennen als je jarenlang de voice van Van der Vorm hebt gehoord. Op een heel eigen wijze en op een stoel staande sprak hij de toehoorders toe. Terwijl ik geanimeerd naar Van der Laan luisterde dwaalden mijn ogen naar links en naar rechts.
Misschien stond er nog een opmerkelijke persoon tussen, die het aankijken en vermelden waard was. En warempel ´ik had beet´, om in vistermen te blijven. Ik zag een vreemde passant die bijna de hele avond voor de bar stond. Hij was veelvuldig in gesprek met diverse bestuursleden, maar ik tastte in het duister.
Terwijl ik bij de ´harde kern´ van Wildervank (met elkaar plus minus 400 levensjaren) ging zitten staarde ik aandachtig naar die vreemde ´snoeshaan´. Ik kon er maar niet opkomen en hem vragen was natuurlijk de gemakkelijkste weg. Op dat moment kwam er in mijn bovenkamer één naam boven drijven.
Rene van der Gijp, U weet wel, één van de gasten van het praatprogamma Voetbal International. Hij was bijna de evenknie van de populaire entertainer. Alleen zijn grijze haar was iets langer, dit in tegenstelling tot de oud-voetballer, die bijna kalend is. Daarbij viel mij ook op dat de bovenste knopen van zijn overhemd los waren.
Iets wat ook bij de voormalige zanger en voetballer Rene van der Gijp het geval is. Maar verder leek hij er sprekend op. Ik wilde natuurlijk graag weten wie die raadselachtige persoon nou werkelijk heet. Want ik wil natuurlijk niet midden in de nacht wakker worden met de vraag: ´wie was nou dei man´.
Dus ging ik toch maar eens op onderzoek uit, want het hem zelf vragen was teveel van het goede. Want ik was er nog steeds van overtuigt dat het Rene van der Gijp himself was. Tot slot kwam ik met het verlossende antwoord. Mijn idool is de nieuwbakken bestuurslid Richard Dopper van de voetbalvereniging Wildervank.