Door v.v. Wildervank
Kinderen trainen of begeleiden, een wedstrijdje fluiten, sponsoren en/of fondsen werven, een klusje klaren, helpen achter de bar of besturen. Het is zomaar een greep uit de ontelbare taken die onze club rijk is. Wat ze gemeen hebben: ze vragen zekere vaardigheden, know how en tijd. Vooral de tijdfactor in combinatie met de hoeveelheid aan werkzaamheden en soms ook de leeftijdsfactor, lijkt meer en meer een spelbreker om een vereniging draaiende te houden. Om het tij te keren willen we terug naar de basis van het verenigen. Door het spreiden van taken en vrijwilligers in hun kracht te zetten, willen we schouder aan schouder werken aan een gezonde toekomst in een bloeiende verenigingsomgeving. In deze nieuwe rubriek aan tafel met…. stellen wij de drijvende krachten achter onze vereniging aan jullie voor.
Kom, eerst koffie drink’n, wie mot’n vot
Het is vrijdagmorgen als ik hoor “kom, eerst koffie drink’n, wie mot’n vot”. In de kantine heeft zich krap aan 200 jaar lidmaatschap van krasse knarren rond de tafel verzameld. In het midden van de tafel een verse pot koffie geflankeerd door gebak. De geur van verse koffie en tikkende gebaksvorkjes doet haast huiselijk aan. Vandaag wordt stilgestaan bij het feit dat Roel daags daarvoor alweer zijn 91ste verjaardag mocht vieren. Ook als er geen verjaardag wordt gevierd, is er altijd wel wat lekkers zo wordt mij verzekerd. Vandaag zit ik aan tafel bij de krasse knarren van onze onderhoudsploeg te weten: Roel Duitsch, Hüdaverdi Karabey, Joop Molema, Jur Vazel en Jan Hoving. Een deel van de onderhoudsploeg is vanwege ziekte verhinderd. Hoog tijd om jullie kennis te laten maken met de onderhoudsploeg.
Spic en span
De onderhoudsploeg van Wildervank is er sinds jaar en dag verantwoordelijk voor dat het sportpark er door de weeks en in de weekenden spic en span bij ligt. Ze maken de kleedkamers schoon zijn, ze onderhouden en kalken de velden en ruimen het zwerf- en groenafval op. Ze houden zich bezig met sloopwerkzaamheden of voeren kleine klusjes uit. Als er even geen werk om handen is, bedenken ze wel iets. Naast de werkzaamheden voor de club gaat het ook om het gezellig samen zijn en het onderhouden van contacten. Net als in een goed huwelijk is er hier ook wel eens wat, maar dat wordt dan altijd weer bijgelegd. Ze zeggen gekscherend in koor, 'wie bin soms net een stelletje olle wieven bie mekoar'.
Clubliefde in hart en nieren
Als ik navraag doe naar wat ze bindt aan v.v. Wildervank roepen ze in koor; 'Clubliefde in hart en nieren'. De club zit in ons DNA. Een enkeling weet dan ook nog te vertellen dat het ook een mooi excuus is om even aan de aandacht van het thuisfront te ontsnappen. Sinds ze met pensioen zijn, zijn sommigen meer thuis aan het werk dan in hun werkzame leven. Niet dat het erg is, maar bij de club ligt het tempo iets lager en dat bevalt ze vandaag de dag wel.
Drijfveer
Vrijwilligerswerk doe je natuurlijk omdat je het leuk vindt en je er energie van krijgt om een steentje bij te dragen aan de ontwikkeling van de club. Binnen de onderhoudsploeg lopen de reacties wat uiteen. Het samenzijn en je tegelijkertijd nuttig maken is de algemene drijfveer. Een ander hecht vooral waarde aan het samenzijn en slap ouwehoeren. In zekere zin maakt het ook wel trots dat ze er nog steeds voor kunnen zorgen dat het sportpark er door de weeks en in de weekenden goed bij ligt. En thuis stil zitten is ook maar wat, dat kunnen ze later wel doen als ze oud zijn en het allemaal niet meer wil.
Vroeger
Of er ook minder leuke kanten aan het vrijwilligerswerk vraag ik. Soms lijkt het net of de betrokkenheid wat minder is dan vroeger. Vroeger was het natuurlijk weer beter horen ze mij denken. Nee, ze zijn serieus. Het is lastig om nieuwe aanwas te vinden. Ze merken het op zaterdag, dat extra hulp achter de bar soms maar moeilijk te krijgen is, maar ook nieuwe aanwas van krasse knarren voor de onderhoudsploeg wil ook niet echt vlotten. Soms schrikken ze hoe ze op maandag de kleedkamers aantreffen. Papier en bekers op de grond en modder van uitgeklopte schoenen tot aan het plafond. Terwijl er afvalemmers in de kleedkamers staan en voetvegers buiten zijn te vinden. Het is dan moeilijk te bevatten dat de kleedkamer in chaos achter gelaten wordt en dat niemand er rekening mee houdt dat het ook weer schoongemaakt moet worden. De moed zakt ze dan weleens in de schoenen. Gelukkig zijn dit excessen en halen ze nog voldoende energie uit de werkzaamheden om het nog even vol te houden.
Verder lijkt het of het vroeger allemaal wat gezelliger was om daar ook wel met enige nuance aan toe te voegen dat ze buiten de onderhoudsuurtjes ook niet meer ieder weekend op het voetbalveld te vinden zijn. De kloof wordt als het ware vergroot. En daar hebben ze dan zelf ook wel een aandeel in. Al blijft het ook wel lastig om dit toe te geven. Tijden veranderen, laten we het daar maar op houden.
De gemiddelde tijd dat ze zich wekelijks nog op het sportpark bevinden voor allerhande klussen is zo’n 6 a 10 uur. In deze tijd kan het thuisfront lekker even tot rust komen en wat voor zichzelf doen. Voor de mannen precies genoeg tijd om lekker ontspannen met het onderhoud van ons sportpark bezig te zijn.
Herinneringen
En of ze goede herinneringen bewaren aan de club. Het kampioenschap in de 1e klasse GVB, met 4 bussen naar Schildwolde staat in het geheugen gegriefd. Met de pupillen naar Huttenheugte, de reisjes naar Ameland en de kust, stuk voor stuk memorabele momenten. Ook de toernooien in Duitsland of onze kampioenschappen in de 4e klasse en spelen op 3e klasse niveau zijn toch wel hoogtepunten te noemen. Allemaal hebben ze een voetbalhistorie als speler of als trainer/leider.
Versterking
Denk jij nu dat lijkt me ook wel wat om op maandag, woensdag en/of vrijdag de handen uit de mouwen te steken? Sluit gerust aan. Kom rond 9 uur en drink een kopje koffie mee en kijk wat er mogelijk is. De krasse knarren zijn naarstig op zoek naar versterking