GESCHONDEN KERNWAARDEN - In Ommelanderwijk liepen 66 deelnemers aan de herdenking in een stoet de stille tocht naar de Joodse Begraafplaats. Onderweg klonk in een serene sfeer de voetstappen en het geluid van de vogels. Traditiegetrouw liep wethouder Bert Wierenga de stille tocht mee. Ook liepen er veel kinderen van o.b.s. De Ommewending mee. Pastor E. Vroom van de Hervormde Gemeente Ommelanderwijk-Zuidwending sprak de aanwezigen toe. Om 20 uur werd twee minuten stilte in acht genomen. Leerlingen van o.b.s. De Ommewending droegen een gedicht voor. Vervolgens hield John van Tilborg van de Stichting Inlia een zeer aangrijpende toespraak. Aansluitend volgden de steenleggingen door de aanwezigen.
John van Tilborg heeft als directeur van de Stichting Inlia dagelijks met vluchtelingen te maken. Hij komt voor hen op, zoals in de Tweede Wereldoorlog mensen opkwamen voor Joodse vluchtelingen. Het aantal mensen op de vlucht is sinds de Tweede Wereldoorlog voor het eerst weer boven de vijftig miljoen uitgekomen. Van Tilborg vertelde het aangrijpende verhaal over gewonde Syrische burgers in Aleppo, die door de artsen werden geholpen. Omdat dit hun taak was. Het Syrische leger vond dat alleen zij geholpen konden worden. En niet de burgers of de tegenpartij.
Als gevolg daarvan werden de Syrische artsen neergeschoten. Ze moesten stoppen met het helpen van de vijand, zoals het Syrische leger alle anderen noemde. De artsen bleven hulp bieden. Ze werden van huis gehaald of vermoord. Toen er vrijwel geen artsen meer waren om de gewonden te helpen namen de apothekers het over.
De voorzitter van de apothekersvereniging ging ook de deur uit om de gewonden te verzorgen. Ook zij werden beschoten en vermoord omdat zij met hun hulp niet wilden stoppen. En kwam het leger ook bij hun aan de deur. De deuren werden ingetrapt en ze werden gevangen genomen of op de vlucht doodgeschoten. De voorzitter van de apothekersvereniging vluchtte en kwam in Nederland terecht. Hij is een persoonlijke vriend geworden van John van Tilborg.
In Nederland werd hij eerst vastgezet. Niet uit kwade wil, maar omdat men niet wist wie hij was. Maar eigenlijk is hij een held door met gevaar voor eigen leven, als arts, gewonden te helpen.
De apothekersvoorzitter heeft aan de Nederlandse poort geklopt voor hulp. Nog steeds komen er mensen om bescherming vragen. Zoals een fotograaf en zijn gezin die als gewone burgers klem kwamen te zitten tussen de verschrikkelijke terreurgroep en het ook nietsontziende regeringsleger. Zijn goedlopende fotozaak werd verwoest. Deze mensen moet ook bescherming geboden worden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn er miljoenen omgekomen omdat ze geen bescherming kregen, zij werden wereldwijd teruggestuurd. Ook nu zijn er mensen waartegen gruwelijke misdaden worden begaan. Na de Tweede Wereldoorlog werd er gezegd, dat nooit meer. En de roep klonk ook tijdens de herdenking, dat nooit meer.
