STRIJD - Na 6 jaar voorzitterschap van Bert Nanninga over de Stichting Veteranenhuis De Molenhoeve was op 1 januari een nieuw vierhoofdig bestuur aangetreden onder voorzitterschap van Stockmann. Wegens persoonlijke redenen was Nanninga uit het bestuur getreden om op de achtergrond verder te gaan.
Zoals eerder gemeld was er onvrede van sommige mensen uit de buurt die een veteranenhuis niet in het straatje wilden omdat het overlast zou geven. Nanninga en ook de veteranen hebben dit altijd tegengesproken, en ook vanuit de buurt waren er geluiden dat er geen bezwaar was tegen de aanwezigheid van de veteranen. Wel werd te kennen gegeven dat men moeite had met het toegenomen verkeer in het smalle rustige straatje. Dit werd door bezoekers ondervangen door zoveel mogelijk de afstand lopend af te leggen. Sinds kort is er door de gemeente een weg achter de huizen aangelegd over het terrein van de voormalige DWM fabriek.
Maar de sfeer met een van de buren was dusdanig slecht dat dit mede zo een negatieve rol ging spelen dat het een van de achterliggende redenen was geworden om het bestuur over te dragen, het enthousiasme voelde ontnomen. Daarbij lagen er veel dingen op de schouders van Nanninga, en dit erbij maakte het niet gemakkelijker. Het nieuwe bestuur kon dan de taken op zich gaan nemen, zodat Nanninga meer tijd kon besteden aan het verbouwen van het pand om het als veteranenhuis verder gestalte te geven.
Ondertussen was er commotie ontstaan wegens beschuldigingen vanuit het nieuwe bestuur, nadat dit donderdag in de media naar buiten was gekomen. Stockmann stelde dat financiële privéproblemen tussen Nanninga en zijn ex-vrouw aan de basis van de breuk hebben gelegen. Volgens de beschuldiging zou binnengekomen geld in het huis van Nanninga zijn gestoken, en nauwelijks ten goede zijn gekomen aan de veteranen.
Opmerkelijk hierbij is dat Nanninga een bedrag van 125 duizend euro, dat hij als ereschuld van defensie had ontvangen, grotendeels in het naastgelegen aangekochte pand heeft gestoken. Dat buitenom grotendeels is verbouwd en binnen nog voltooid moet worden, en er is een grote loods neergezet voor de militaire voertuigen, met daarin ook een werkplaats.
Libanon veteranen hebben dit bedrag gekregen als compensatie wegens het ontbreken van nazorg. Veel veteranen kampten in de maatschappij na terugkeer van hun missie met grote posttraumatische problemen.
Er was met de nieuwe voorzitter een verschil van inzichten in het besturen van sommige zaken, maar daar wilde Nanninga zich in gaan schikken omdat hij zich niet als een tweede kapitein op het schip wilde zien. Het nieuwe bestuur wenste ook dat de stichting aan hen werd overgedragen, maar waar Nanninga eerst een jaar mee wilde wachten om te zien hoe het zou gaan. Nanninga beschouwd de stichting met het veteranenhuis als zijn geesteskindje dat hij niet te vlug uit handen wil geven.
Na te kennen hebben gegeven niet van dit standpunt af te willen wijken maakte het nieuwe bestuur bekend zelf een nieuwe stichting op te willen richten. Nanninga gaf aan het bestuur onmiddelijk te ontbinden en had het nieuw op te richten bestuur heel veel succes gewenst.
Het aanwenden van subsidiegeld privéproblemen wordt ten stelligste bestreden. Naast het privégeld om het aangekochte pand als veteranenhuis te kunnen laten dienen is er van de gemeente Veendam 1000 euro ontvangen en 500 euro van de gemeente Pekela, vertelde Nanninga. Wel is het zo dat hij na zijn scheiding later zelf in het huis is gaan wonen. Hiermee is ook de situatie weer terug dat hij net als vroeger de veteranen weer ontvangt waarin hij ook zijn woonruimte heeft.
Nanninga was overigens van plan om andere woonruimte voor zichzelf te gaan zoeken. Het nieuwe bestuur had dan het huis in gebruik willen nemen zonder dat er sprake zou zijn van huur.
Nanninga vertelde teleurgesteld te zijn over de ontstane situatie, maar de aantijging hakt er zwaar in. Als te kennen was gegeven dat het bestuur wegens ontevredenheid een eigen stichting wilde opzetten had hij zelfs willen helpen. Veteranen horen samen te werken en niet tegen elkaar te gaan strijden, zegt Nanninga. Het zwartmaken van zijn persoon zoals hij zegt vindt hij het ergste ook nog niet, het meest jammer vindt hij dat het ten koste gaat van het veteranenhuis.
De Stichting De Molenhoeve blijft wel bestaan en er wordt overwogen om naar een andere locatie te zoeken. Hopelijk biedt iemand een andere locatie aan waar we in alle rust kunnen zitten, sprak Nanninga met hoorbare emotie voor de microfoon van Radio Noord.
De nieuwe veteranenstichting wil onder de naam 'Brotherhood of veterans Noordoost-Groningen' verder gaan. Voorzitter Stockmann wil de veteranen een plek bieden waar ze rustig onder elkaar kunnen zijn (waarmee eenzelfde doel wordt nagestreefd). Een doel waar het naar zijn oordeel op De Molenhoeve wegens de spanningen niet meer van kwam. Volgens Stockmann bleven deze mensen de afgelopen anderhalf jaar weg en kwam iedereen met dichtgeknepen billen binnenwandelen.
Daartegenover staan geluiden van steunbetuigingen door de veteranen aan De Molenhoeve en steunbetuigingen op sociale media. De vaste groep veteranen wordt nog altijd ontvangen. Ze hebben ook te kennen gegeven te blijven komen, maar worden nu door Nanninga als privé persoon ontvangen.
Er wordt getwijfeld of er in Veendam ook überhaupt wel plaats is voor twee officiële veteranenhuizen. Subsidiegelden van defensie en van de gemeente zijn al niet gemakkelijk te verkrijgen, en het zal moeilijk zijn geheel op eigen kracht dit te doen.
Nanninga, en veteraan Inderwisch, lieten weten er weer strijdbaar door geworden te zijn. Ze willen laten zien wat ze waard zijn en waar ze voor staan.