FILMHUIS - In Once Upon a Time in Anatolia zijn we getuige van een oneindig lijkende tocht door de nachtelijke heuvels van Anatolië. Plaatselijke notabelen zijn op zoek naar de plek waar een moordslachtoffer zou zijn begraven. De verdachten zijn daar ook bij aanwezig. Zij dienen de plek aan te wijzen, maar kunnen zich als gevolg van een drinkgelag nauwelijks iets herinneren en in de nacht lijkt alles op elkaar.
De tocht wordt slechts eenmaal onderbroken om te eten en te rusten en pas bij het krieken van de dag lijkt de groeiende uitputtingsslag tot een eind te komen. Gedurende de zoektocht bestaat de dialoog slechts uit droogkomische reflecties en vervreemdende flarden tekst. Als de film bijna ten einde is, is de kijker nog niet veel wijzer. Wel heeft Ceylan prachtige beelden laten zien van een nachtelijk Anatolië.
De voorzichtige, maar prachtige belichting van het landschap, de schaduwen en het goudgeel van de koplampen behoren tot stilistische hoogtepunten. De dialogen zijn spaarzaam, verwarrend, maar vaak ook heel grappig. Prachtige beelden, maar waar gaat het heen?
De film draait op maandag 7 mei en begint om 20.00 uur.