Nijmegen, Erm, Kijkduin, Assen, Delft, Werkendam, Ameland, over de grens bij onze oosterburen, zo maar een paar plaatsen waar Jackelyn Slagter in actie is geweest als scheidsrechter. De lijst is vele malen langer, want Jackelyn is al jaren voor velen een graag geziene arbiter. Bij scheidsrechters denken we natuurlijk allereerst aan voetbal, logisch, het grootste deel van de sport op de TV gaat over voetbal. Denk alleen maar eens aan alle ontwikkelingen, discussies en ophef met de Var op het afgelopen EK. Maar Jackelyn is géén voetbalscheidsrechter, maar scheidsrechter in het volleybal én ook nog op een hoog niveau.
Het volleybal onderscheiden we in 3 soorten: het “gewone” volleybal wat in de zaal gespeeld wordt, het beachvolleybal met verschillende varianten en het zitvolleybal. Jackelyn is thuis op al deze markten, maar haar grootste liefde gaat echter uit naar het beachvolleybal. “De sfeer is veelal gemoedelijker en de deelnemers zijn minder gestressd. Bovendien lekker buiten en mooi weer.” Bij het beachvolleybal zijn er verschillende spelvormen. Je speelt 2 tegen 2 of 3 tegen 3 of 4 tegen 4, dames-, heren- of mixteteam. Ze fluit voornamelijk de teams van 2 tegen 2. “Een paar weken geleden moest ik fluiten in Erm Drenthe op het Ermerstrand. Daar deden maar liefst 420, ja je leest het goed, 420 teams mee,” vertelt Jackelyn. “Een schitterend 2-daags toernooi. In het losse zand komt het er écht op aan.” Jackelyn heeft daar alleen de hoogste divisies gefloten 2:2. (In de Nationale Beach competitie fluit ze Topdivisie!) Bij de World Police & Fire Games (beachvolleybal) in 2022 in Delft werd ze gevraagd te fluiten. Een hele eer, want dit zijn toch wel de Olympische Spelen voor deze doelgroep. “Een pracht ervaring.”
Zitvolleybal Momenteel, 28 augustus – 8 september, worden in Parijs de Paralympische Spelen gehouden. Daar wordt zitvolleybal gespeeld. Deze tak van het volleybal is eigenlijk in Nederland uitgevonden en is sinds 1980 onderdeel van de Paralympics. In de Nederlandse competitie mogen ook niet gehandicapte personen meedoen. Dit in tegenstelling tot de deelnemers aan de Paralympics en internationale wedstrijden. Daar keurt een arts vooraf de deelnemers en leest hun dossiers door. De sporters krijgen dan een categorie toegewezen afhankelijk van de mate/ernst van hun handicap – wit, grijs of zwart. De teams moeten bestaan uit een mix uit deze categorieën.
“Heel cru,” geeft Jackelyn aan, “van gehandicapte spelers hoor ik wel eens dat ze blij zijn slechts één been te hebben. Ze zeggen dan, die andere zit alleen maar in de weg.” Ja zo gaat men met elkaar en z’n handicap om! Bij het zitvolleybal zit het net voor de heren op een hoogte van 1.15m en bij de dames op 1.05m. Het filmpje laat zien hoe het eraan toegaat tijdens zo’n wedstrijd, net zo fanatiek als bij valide personen! Helaas mag Jackelyn niet op deze wedstrijden in Parijs fluiten. Dat is toch weer een niveautje hoger! Maar wel heeft ze dit voorjaar een landentoernooi gefloten in De Bonte Wever te Assen. Daar kwamen 8 landen tegen elkaar uit bij zowel de dames als de heren. Ook het fluiten van dit soort wedstrijden is haar op het lijf geschreven. Bij het zitvolleybal zijn in Nederland slechts 2 dames als scheidsrechter actief. Jackelyn is er daar één van!
Om haar eigen conditie op peil te houden speelt ze zelf nog op recreatief niveau “gewoon” volleybal. Samen met een vriendin bij Vlets. “We lachen veel en toch is het sportief.” Ook is ze met enige regelmaat te vinden in de sportschool. Naast haar eigen spelniveau doet ze ook al het mogelijke om als scheidsrechter op het gewenste niveau te blijven én te verbeteren. Cursussen van de NEVOBO in theorie en praktijk worden met veel enthousiasme gevolgd. Ook de jaarlijkse spelregeltoetsen worden met verve gedaan. “De discussie na afloop met andere scheidsrechters is minstens zo waardevol als de toets zelf,” oordeelt Jackelyn. De toetsen zijn voornamelijk gericht op de échte spelregels. Ze heeft zich aangemeld voor 2 workshops/cursussen dit najaar op nationaal Sportcentrum Papendal. De ene cursus handelt over persoonlijkheidsontwikkeling en weerbaarheidsvergroting en de andere gaat over communicatie, leiderschap en sportplezier. “Je steekt hier altijd wel iets van op, wat je kunt gebruiken bij het fluiten.”
Bij iedere beachvolleywedstrijd wordt de scheidsrechter beoordeelt door een onafhankelijke persoon van de NEVOBO (Nederlandse Volleybal Bond). Per seizoen komt daar “De beste van het Seizoen” uit. In augustus vorig jaar kwam die eer haar toe in de Topdivisie van het beachvolleybal. In juli van dit jaar kreeg ze deze titel voor het zitvolleybal. Nou, een mooie beloning voor haar inzet, toch?
Net als bij het voetbal kunnen ook bij het volleybal strafkaarten worden uitgereikt – een gele kaart voor een lichte overtreding of een rode voor een ernstiger voorval. Jackelyn is al meer dan 25 jaar actief als scheidsrechter. In al die jaren heeft ze nauwelijks kaarten hoeven uitdelen. “Ik probeer altijd eerlijk, streng en consequent te fluiten.” Eén keer was het wel heel erg bont. Bij een wedstrijd in Duitsland waar een Bosnisch team het opnam tegen het team van Leverkusen en zij moest fluiten, gingen de spelers écht te ver. “Daar moest ik in één wedstrijd ingrijpen met 1 x geel én 2 rode kaarten. Dat was me nog nooit overkomen. En hopelijk gebeurt dat niet weer.”
Door haar ervaring en met haar expertise is ze bevoegd om jonge scheidsrechters te begeleiden. Zo coacht ze jonge scheidsrechters hier in de 3 noordelijke provincies. Laatst heeft ze nog een vrouwelijke aspirant scheidsrechter geholpen. Die slaagde binnen een half jaar voor haar scheidsrechterdiploma, waar normaal 1½ jaar voor staat. Ook de jongens van het Nederlands team bereidt ze voor op het indoorseizoen. We hebben het dan wel over het “gewone” volleybal.
