Nieuws

Dinsdag 5 februari, de politie  drie mannen aangehouden op verdenking van diefstal en heling van meerdere voertuigen. Er kwam informatie binnen dat er in een loods aan het Beneden Dwarsdiep een gestolen personenauto zou staan.

Toen agenten de loods binnen gingen troffen zij zes voertuigen aan die al deels waren gestript. Er waren op dat moment drie personen in de loods aanwezig, die er meteen vandoor gingen. Na een korte achtervolging, waarbij onder andere een politiehond werd ingezet, konden de verdachten worden aangehouden.

Het gaat om drie mannen uit Litouwen, twee van 32 jaar en één van 22 jaar. De politie heeft een onderzoek ingesteld. Heeft u meer informatie, belt u dan met 0900-8844

Dinsdag 5 februari is verspringster Esmee Douma bij haar oude club SV Veendam Atletiekvereniging door wethouder Henk Jan Schmaal gehuldigd. Esmee Douma is op zondag 20 januari Nederlands Kampioen verspringen geworden in Apeldoorn. Van de wethouder kreeg ze vrijkaartjes voor Tropiqua en een bos bloemen.

Haar vroegere trainster Marjan Slim van SV Veendam Atletiekverniging overhandigde haar een ingelijste fotocollage van Esmee in actie tijdens de verschillende atletiek onderdelen en op de podiumplaats.

De 15-jarige Esmee is op haar zesde lid geworden van de atletiekvereniging in Veendam. Drie jaar geleden is ze naar Groningen Atletiek gegaan vanwege te weinig leeftijdsgenoten waardoor er geen groot team gevormd kon worden om ook aan landelijke competities mee te kunnen doen.

Esmee Douma uit Veendam is Nederlands Kampioen verspringen geworden in de categorie meisjes Junioren C2 in Apeldoorn. In deze categorie won ze met de afstand van 5.74 meter In de klasse 14 tot en met 15 jaar. Het was ook haar persoonlijk record.

Haar opponent Britt de Blaauw uit Rotterdam haalde zilver binnen en de derde plaats behaalde Marleen Baas uit Enschede. Tijdens het NK in 2017 had Douma zilver gewonnen. Daarom koos ze nu niet voor het hoogspringen, maar wilde ze met het verspringen voor de eerste plaats gaan. Daarvoor plaatste ze zichzelf met het 5 meter springen voor de finale. Ze had gehoopt dat de eerste podiumplaats zou lukken, maar eigenlijk had ze ook wel gedacht het te kunnen.

De zondag na de huldiging doet Esmee ook weer mee met een NK in Apeldoorn, maar dan in de klasse van 16 tot en met 17 jaar. Vanwege haar goede prestaties was ze vrij om zich in te schrijven voor het meedoen in een klasse hoger. 

Esmee komt uit een sportieve familie. Ook haar ouders waren lid van de atletiekvereniging, en haar opa ook. Haar oude trainster Marjan Slim is hartstikke trots op haar. “Er zijn niet veel meisjes die op deze leeftijd nog verder gaan. Meestal stoppen ze op hun dertiende.”

De schilderes Carole van Wees uit Amsterdam heeft circa anderhalf jaar aan het zeer omvangrijke project ‘Portretten & Ander Ongemak’ gewerkt dat onlangs in het Veenkoloniaal Museum geëxposeerd is geweest. Diverse malen heeft ze haar geportretteerden in Veendam bezocht.

Op de schilderijen zijn 36 bekende en minder bekende Veendammers zeer nauwgezet en treffend vastgelegd. Ze had gevraagd of ze iets over zichzelf wilden vertellen, over mooie en minder mooie momenten. Het idee was geboren naar aanleiding van haar expositie over collega kunstenaars twee jaar eerder in Amsterdam. De expositie van haar collega kunstenaar Robbert de Bakker in het Veenkoloniaal Museum bracht haar naar Veendam en maakte ze kennis met het museum. Een solo expositie in een museum had ze nog niet eerder, en had bij zichzelf gedacht het in zo’n mooi museum ook wel te willen.

Museumdirecteur Hendrik Hachmer wilde graag meewerken onder voorwaarde dat alle geportretteerde Veendammers betekenis hebben voor kunst en cultuur. En dan in brede zin. Zo was de museumdirecteur broederlijk naast de vrijwilliger te zien in de expositie. 

Sam Orsel, rondleider van het museum, had Carole tijdens bezoeken in Veendam aan de mensen voorgesteld. Orsel was tevens haar privéchauffeur en tegelijk gids. Hij had haar veel verteld over de Veenkoloniën. Tijdens de kennismakingen heeft ze veel leuke contacten opgedaan. De een na de ander had zich gepresenteerd, want het was al gaan rondzingen. En moest ze op een gegeven moment wel gaan stoppen.

De expositie omvatte 15 manshoge schilderijen en 25 kleinere borstbeeld portretten. Op drie ervan staan geen Veenkolonialen. De beroemde kleurrijke Poolse schilder Witkiewicz van voor de oorlog staat in vol ornaat afgebeeld. Aan de inmiddels overleden schilder Hans Kwakkel had ze ooit gezegd dat hij ooit in een museum zou hangen. Ook de bevriende 95 jarige collega-schilder Johan de Haas wordt in de expositie geëerd. Hij was er zeer verrast over. “Het zit in haar vingers”, verteld hij. “Ze gaat de figuren van top tot teen bij af, en ieder klein deel krijgt aandacht”.     

De titel 'Portretten & Ander Ongemak' geeft ook een kritische noot naar een maatschappij waarin winst en kapitaal de boventoon voert waarin kunstenaars tot kooplieden worden gedegradeerd.

Tijdens de slotavond heeft Carole de geportretteerden poserend naast het betreffende schilderij gefotografeerd. Haar unieke tentoonstelling is inmiddels voorbij. Op de video staat een interview met haar. Ook komen Jenny Kalma en Anne Zondag aan het woord, waar ze veel indruk op heeft gemaakt. Onderwijl kan op het gemak de expositie nog eens worden teruggezien. 

Ook is het nog steeds mogelijk om in de eenmalige editie van 'Het Veenkoloniaal Wereldtijdschrift' alles te lezen over de geportretteerden met hun verhalen, vergezeld met afbeeldingen van de schilderijen. En over een (gedroomd ) interview van Carole van Wees met de schilder Stanislaw Witkiewicz, en over zijn hilarisch 'Reglement van de Portrettenfirma'. Bovendien staat er veel interessante achtergronden in en informatie over de Veenkoloniën. Dit eenmalige collectors item is nog steeds verkrijgbaar bij de Museumwinkel.

Doelstelling
van Vereniging Tuinrecreatie Veendam wil voor jeugd vanaf 6 jaar door middel van tuinieren in nauwer contact te brengen met de natuur. Om dit doel te bereiken wil de vereniging  kinderen in staat stellen om op haar tuincomplex, onder leiding van vrijwilligers, waar iedereen een stukje grond krijgt van 20 vierkante meter om op te kunnen tuinieren. Ze komen zo op een plezierige manier nauwer in contact met de natuur. Op hun eigen tuintje kunnen ze immers de volledige het (zaaien, ontkiemen, bloeien en afsterven), van de gewassen van zeer nabij meemaken. Bovendien kunnen ze ervaren welke werkzaamheden nodig zijn bv. grondbewerking, verspenen e.d. en welke weersomstandigheden gunstig of ongunstig zijn bij het ontwikkelen van hun planten

Leerzaam
De rol die onze tuinbegeleiders hebben bij het tuinieren is een belangrijke taak. Ze begeleiden de kinderen bij het zaaien, planten, oogsten en onderhouden van hun stukje grond. Ook kunnen zij de kinderen allerlei wetenswaardigheden vertellen, zoals: hoe een plant in elkaar zit, welke dieren er op de tuintjes kunnen voorkomen, wat de invloed van het weer is op hun planten en waarom er milieuvriendelijke gewerkt wordt. Zo wordt er op een leuke leerzame manier een bijdrage geleverd aan de verantwoordelijkheid van een kind voor de natuur.

Natuur als uitdaging
In de tuinen onderhouden de kinderen een eigen tuintje van ongeveer 12 of 25 vierkante meter. In de frisse buitenlucht leren de kinderen schoffelen, harken, wieden, zaaien, planten en oogsten.
Vrijwilligers met een bijzondere belangstelling voor alles wat groeit en bloeit, begeleiden uw kind bij het tuinieren. Voor kinderen is een tuin vaak iets compleet nieuws.  De sfeer en het soort bezigheid vormen een echte uitdaging voor ze. Spelenderwijs raken ze steeds meer geïnteresseerd in de natuur.
En zoals altijd: de aanhouder wint. In het begin, wanneer er alleen nog maar gezaaid en geplant wordt, heeft uw kind misschien even wat extra aanmoediging nodig. Maar na een paar weken kunnen ze al enkele producten mee naar huis nemen waardoor de kinderen vanzelf trots en enthousiast raken.

Enthousiaste vrijwilligers
De kinderentuinen in Veendam zijn een initiatief van enthousiaste vrijwilligers binnen  de Vereniging Tuinrecreatie Veendam, die al meer dan 40 jaar in Veendam actief is op het gebied van tuinrecreatie. Het doel is niet alleen leren tuinieren maar we willen vooral dat de kinderen plezier beleven aan het werken in en met de natuur. Ze leren dat het resultaat van een goede planning en voorbereiding ook een goede oogst brengt en zijn bovendien lekker gezond en sportief bezig. Kindertuinen zijn dan ook een groene hobby voor kinderen met én zonder groene vingers!

Als u kind een tuintje bij ons wenst te huren, dan kunt u dat middels het, aanmeldingsformulieren jeugdtuinen  kenbaar maken.

Download dit formulier, vul het in en stuur naar Hessel Nieboer, Frieslandlaan 115, 9642GN Veendam.

De kosten voor het gehele seizoen (april t/m oktober) bedragen  € 25,- per kind. In het bedrag zijn het gebruik van leermiddelen, gereedschappen en het zaai- en plantgoed inbegrepen. Kinderen die het tweede jaar komen hebben de mogelijkheid om 0.25 are tuin te krijgen, kosten bedragen € 35,- per kind. Het bedrag moet voor 1 mei voldaan zijn door middel van storting op bankrekening NL02RABO0308067363 t.n.v. de penningmeester van de Vereniging Tuinrecreatie Veendam. o.v.v. jeugdtuinen. Voor meer informatie: www.detoene.nl

De jeugdtuinen bevinden zich op het tuincomplex van Vereniging Tuinrecreatie Veendam, Toene 3 (Borgerswold), 9642 LX Veendam.

Contactpersoon: Hessel Nieboer, e-mail: jeugdtuinen@detoene.nl of bellen telefoonnummer: 0598-618084 of 06-21232628.

Door: Rocco van Dijk | Plant Manager Underground Storages 

Normaalgesproken is het redelijk rustig op onze locatie maar de afgelopen periode leek alles tegelijk te gebeuren. In dit stukje wil ik jullie bijpraten over de glycol lekkage, een bezoek van de brandweer, de vliegende zonnepanelen en de aardbeving. Het betreft de stand van zaken op vrijdag 18 januari (kopij deadline). Updates plaatsen we op www.agbzw.nl en communiceren we via de lokale pers.

Glycol lekkage
Vrijdag 21 december is een lekkage geconstateerd aan het warmwatersysteem. Dit systeem bevat glycol (een antivries) en dat is schadelijk voor het milieu. We hebben tot zaterdagavond 22 december doorgewerkt om de resterende glycol uit het systeem te halen en te vervangen door demi-water. Daarmee was de vervuilende bron weggenomen. Het vinden van het lek is een grote uitdaging; het bevindt zich midden op het terrein van onze installatie, onder de grond. Bronbemaling en zuiveringsinstallaties zijn geplaatst om het grondwater weg te pompen en te reinigen. De bacteriënkolonie die gebruikt wordt om het glycol af te breken (het is biologisch afbreekbaar) heeft tijd nodig om op gang te komen. Tot het moment dat deze voldoende op gang is gekomen, slaan we al het opgepompte grondwater op en voeren dit af.

Bezoek brandweer – oververhitte luchtcompressor
Woensdag 2 januari rukte de brandweer uit voor een automatische melding op onze locatie. Ter plekke werd door onze wachtdienst geconstateerd dat een luchtcompressor oververhit was geraakt, waarbij oliedampen waren vrijgekomen die de melding veroorzaakte. Onze techneut heeft de compressor uitgezet, de brandweer heeft niet in actie hoeven komen. Uit onderzoek bleek dat een klep heeft gefaald. Deze is vervangen en de unit is weer operationeel. Het branddetectiesysteem heeft goed gewerkt!

Zonnepanelen
Tijdens de harde wind van dinsdag 8 januari zijn een aantal zonnepanelen van het zonnepark in aanbouw losgeraakt en rond de installaties van Nouryon (voorheen AkzoNobel) en onze aardgasbuffer terecht gekomen.

De leverancier van de zonnepanelen heeft onderzoek gedaan en geconstateerd dat ze de constructie niet conform hun eigen ontwerpspecificaties hebben gebouwd. Bepaalde onderdelen zijn verkeerd geleverd en ingebouwd. Dit wordt aangepast. Daarnaast wordt de constructie voor de zekerheid extra verstevigd. Het project loopt hierdoor enige vertraging op maar ik ben blij dat de oorzaak bekend is en goed kon worden opgelost.

Aardbeving
Woensdagnacht 9 januari om 03.44 uur werden sommige omwonenden wakker van een doffe dreun, het bleek om een aardbeving te gaan met een kracht van 1.0. De KNMI heeft de voorlopige locatie geplot in de buurt van caverne A2, met een onzekerheid van 1.5 km in een vierkant. Het KNMI heeft de diepte voorlopig bepaald op 1.000 m, wederom met een onzekerheid namelijk van 1.000 m naar boven of beneden. We hebben direct onze cavernes geïnspecteerd en geconstateerd dat er aan de oppervlakte geen schade is opgetreden. De cavernes zijn ontworpen om een aardbeving van 5.0 te weerstaan. KNMI heeft de beving in nader onderzoek. Wij hebben besloten om de exacte plaatsbepaling van het KNMI niet af te wachten en hebben dinsdag 22 en woensdag 23 januari sonarmetingen uitgevoerd op twee cavernes. Met deze meting willen we bepalen of er iets is veranderd aan de wanden of op de bodem van de cavernes. Bijvoorbeeld doordat een stuk van de wand is afgebrokkeld en onderin de caverne is gevallen. De betrouwbaarheid van de caverne is op dit moment niet in het geding. De uitslag van deze metingen zullen we ook communiceren naar het bevoegd gezag en de lokale pers en plaatsen op www.agbzw.nl.

Meer informatie 
Meer informatie vindt u op www.agbzw.nl en op www.energystock.com. 

Het OVW Muziektheater is druk in voorbereiding op de uitvoeringen van 15, 16 en 17 maart in vanBeresteyn te Veendam. Op 23 maart wordt ook de Klinker in Winschoten bezocht. Graag houden we u op de hoogte van de voorbereidingen.

De groep piraten staat voor een geweldig spektakel. Deze operette/musical van de Gilbert & Sullivan heeft fantastische mooie melodieën, maar het toneelspel biedt toch boosaardige, valse, genadeloze, kwaadaardige, sneue, romantische en vechtende rovers. Bij de wilde beesten af! Echter de piraten zijn geen gewone piraten. Ze moorden en plunderen niet wanneer de beoogde slachtoffers het zelf zwaar hebben. Zo kan het voorkomen dat keer op keer een vette buit aan hen voorbij gaat omdat de bemanning van de geënterde schuit beweert stuk voor stuk wees te zijn. Veel inkomen hebben de piraten dan ook niet. Toch heerst er een goede stemming binnen de groep omdat de jongste piraat binnenkort volwassen zal worden. Deze zeventien jarige Frederic, gespeeld door de talentvolle Bart Winsingh, wil echter niet langer piraat blijven. Het levert niets op en het leven stuit hem tegen de borst. Hij vertelt de kapitein, gespeeld door Annechienus Pot, en zijn kameraden dat hij bij de politie zal gaan om de piraterij neer te slaan. Vooral zijn liefje van middelbare leeftijd, gespeelde door Alma Bakker, vindt dat erg en wil met hem mee gaan.

Als de piraten worden voorgelogen door een generaal en zij daar achter komen moet het kasteel van de generaal en de inwoners er aan geloven. Dan is het spektakel compleet.

Met nog zes weken te gaan zitten de teksten en melodieën er al redelijk in. Het gaat om de laatste loodjes. Volgende week meer over de dochters van de generaal.

Door Peter Panneman

Een uitspraak die de 13-jarige Ruben van der Laan (13 jaar) uit Veendam maakte tijdens een familietoernooi van de tafeltennisvereniging. Na een poosje lukt het hem niet meer om zonder te steunen achter de tafel te staan en moet hij stoppen. Hulp is nodig om naar de bank te lopen…maar bij de volgende partij gaat hij weer beginnen en weer wil zijn lichaam niet meewerken en weer moet hij stoppen…..

Ruben is een van de 13 patiënten in Nederland die de zeer zeldzame Noordzeeziekte heeft.  Door schokken in het lichaam en epileptische aanvallen worden deze patiënten al vanaf hun kindertijd steeds minder mobiel. De oorzaak is al bekend, maar er is nog geen medicijn. Moeder Alie vd Laan-Hazewinkel wil het nog eens onder de aandacht brengen.

Nadat de Stichting Noordzeeziekte in december 2016 werd gelanceerd kon men melden dat binnen 4 weken het startkapitaal van € 50.000, = was bereikt. Nu kon er onderzoek beginnen. Het UMCG heeft een onderzoeksplan gemaakt die in mei 2017 aan de stichting werd voorgelegd. Er werden 2 onderzoekers gezocht die op het labonderzoek willen promoveren. Er wordt ingezet op 2 onderzoekslijnen. De oorzaak van Noordzeeziekte is bekend: door een mutatie in een gen wordt het GOSR2-eiwit niet goed aangemaakt. Een van de onderzoekslijnen richt zich op het achterhalen van de werking van het GOSR2-eiwit. Waarom leidt dit tot het heftige ziektebeeld?

Het is een jaar later…24 december 2017. Er is hard gewerkt aan het vinden van 2 onderzoekers, maar dit blijkt lastig. Wel wordt in januari 2018 alvast een start gemaakt met het labonderzoek (onderzoek gebeurt m.b.v. fruitvliegjes die zo gemanipuleerd zijn, dat zij de Noordzeeziekte hebben). Het UMCG heeft mede door de donatie van de stichting een bibliotheek met werkzame stofjes kunnen kopen. Dit zijn geregistreerde geneesmiddelen, vergelijkbaar met een hele grote pillendoos. Door systematisch 1 voor 1 ieder geneesmiddel aan het voer van de vliegen met Noordzeeziekte toe te voegen kun je zien van welk geneesmiddel de vliegen wellicht beter worden en minder klachten krijgen.

Intussen blijft de zoektocht naar onderzoekers en is het 14 december 2018. Nog steeds is het niet gelukt om een promovendus te vinden die zich voor langere tijd met het onderzoek bezighoudt. Maar die tijd is kostbaar voor de patiënten. De stichting heeft samen met het UMCG gezocht naar een andere oplossing om het onderzoek te versnellen. Er is nu een ervaren onderzoeker (post doc) gevonden die de komende 2 jaar aan het onderzoek kan werken.  Deze onderzoeker gaat verder met het testen van 1280 stoffen uit die enorme “pillendoos” en buigt zich over de oorzaak van de aandoening.

Intussen tikt ook bij ons de tijd door aldus Alie van der Laan-Hazewinkel. “Mijn woorden blijven hangen”. (Paar maanden geleden) Ruben is altijd in voor actieve activiteiten. In de zomervakantie van 2018 tijdens een fietstochtje stoppen we even bij de waterskibaan. “Wat zou ik dat graag een keer doen”.  Oké, dan niet wachten, maar plannen. Het wordt knee-boarden. Ik weet niet wie het spannender vindt: hij of wij. Maar we zien al snel dat met een wetsuit en zwemvest aan, hij niet onder kan gaan. En wat vond hij het leuk. Na heel wat pogingen moet hij wel steeds weer met de board naar de kant om vervolgens over een wiebelige steiger weer in de rij te kunnen aansluiten, want ophouden was geen optie. Vermoeidheid zorgt voor meer klachten. Als Ruben op een avond iets wil vertellen gaat hem dat moeilijker af.  De volgende ochtend doet zijn stem het weer. “Mijn woorden blijven hangen”…

Januari 2019.In de vakantie wil Ruben graag een keer naar een trampoline park. Ruben neemt genoegen met het feit dat hij hier dan hoogstwaarschijnlijk niet lopend meer weg komt. We boeken een uurtje op een rustig tijdstip. Na ongeveer 20 minuten is het vlammetje aardig gedoofd, maar na een korte pauze gaat hij weer. Er is zelfs een stunttoren waar hij vanaf kan springen en in een airbag landt. Wel moet hij dan eerst een trap op en dat lukt niet meer alleen door alle inspanning. Dan gaan we gewoon samen naar boven.

Na het uurtje komt de volgende groep binnenstormen en red hij het nog net om kruipend naar de rand te komen, waarna hij thuis bijna 2 dagen op de bank doorbrengt. Al met al merken wij ook wat de Noordzeeziekte met iemand doet. De traplift wordt vaker gebruikt, ’s nachts en ’s morgens alleen het bed uitgaan lukt niet meer zonder te vallen. De schokken zijn toegenomen en dan vooral de nachtelijke schokken en er is sinds een tijdje een eetrobot in huis.

Inmiddels is het programma: “Je zal het maar hebben” weer begonnen op dinsdagavond 21.00 uur op NPO3. Hierin ontmoet de presentator, Jurre Geluk, jonge mensen met een aandoening. Op dinsdag 5 februari a.s. wordt Timo, één van de patiënten met Noordzeeziekte, gevolgd. Voor info: www.noordzeeziekte.nl en op facebook.

Biblionet Groningen en FC Groningen in de Maatschappij slaan de komende weken de handen weer ineen voor het succesvolle leesproject Scoor een Boek!. Verspreid over de hele provincie Groningen gaan ruim 5.000 leerlingen zoveel mogelijk boeken lezen, waaronder 636 leerlingen uit de gemeenten Pekela en Veendam. FC Groningen-speler Michael Breij moedigt de kinderen via videoboodschappen aan. In mei sluiten de leerlingen het project sportief af op het voetbalveld.

Enthousiaste lezers  
‘Scoor een Boek!‘ koppelt voetbal, één van de populairste sporten van de wereld, aan lezen. En dat blijkt al jaren een succesvolle formule te zijn om leerlingen uit groep 5 en 6 met plezier aan het lezen te krijgen. De komende 10 weken gaan 636 leerlingen van 14 basisscholen uit de gemeenten Pekela en Veendam zo veel mogelijk boeken lezen. Ze worden via videoboodschappen aangemoedigd door FC Groningen-speler Michael Breij.

In samenwerking met ondernemers werkt de gemeente Veendam aan een aantrekkelijker centrum. Hiervoor is in samenwerking met de Rabobank, Broekhuis Rijs advisering en het bestuur van de Ondernemersvereniging Veendam Centraal (OVC) de “Subsidieregeling stimulering detailhandel Veendam 2018” opgesteld, de stimuleringsregeling.

De stimuleringsregeling
Het doel van deze regeling is om een compacter winkelgebied te realiseren en samen met de ondernemers en pandeigenaren te investeren in het centrum van Veendam. Ondernemers in de detailhandel die zich willen vestigen in het kernwinkelgebied of ondernemers die een bestaand winkelpand willen verfraaien kunnen in aanmerking komen voor de subsidie. Daarnaast is er een subsidie beschikbaar voor pandeigenaren in het transformatiegebied die een leegstaand pand een nieuwe functie willen geven anders dan detailhandel.

De stimuleringsregeling bestaat uit verschillende subsidies:

• Plansubsidie
• Winkelverbeteringssubsidie
• Verplaatsingssubsidie
• Transformatiesubsidie

Provincie Groningen
De provincie Groningen heeft gezamenlijk met de gemeente Veendam een bedrag van € 250.000,- euro beschikbaar gesteld voor de stimuleringsregeling.

Meer informatie over de stimuleringsregeling is te vinden op de website van de gemeente:  www.veendam.nl/stimuleringsregeling  

Ik wou dat ik twee hondjes was
Aardewerken hondjes - Staffordshire dogs

10 februari 2019 t/m 26 mei 2019

Je zou haast zeggen wie kent ze niet? Dat aardige stelletje hondjes: lief, aardig, soms ook boos. Kwaadsprekers zeggen dat ze ooit in de tijd van koningin Victoria in het bordeel terecht kwamen. Victoria verbood immer de meisjes van plezier, maar diezelfde meisjes wisten maar al te goed dat een stelletje hondjes een geliefd souvenir was dat gretig door matrozen op hun eerste reis naar Engeland werd gekocht. Wat nu als we de etalage vol zetten met hondjes? Komt er een klant, dan geven we een stel hondjes mee en vraagt een Engelse bobby ‘What you have done sir?’, dan hoeft de klant alleen maar te antwoorden:’ I only bought these two dogs’. Een leuk verhaal maar we laten de waarheid graag in het midden.

Zeker is dat deze hondjes al vanaf het begin van de 19de eeuw tot het midden van de 20ste eeuw in Staffordshire werden gemaakt en je ze als toerist ze in alle havensteden van Europa en zelfs ver daarbuiten tegen kan komen. Duizenden zijn er gemaakt. Keramische hondjes. Officieel moeten het altijd twee hondjes zijn, maar velen bezitten er maar één. De hondjes raakten door breuk, boedelscheiding of erfenissen uit elkaar. Maar ook als je de koppels bekijkt zijn het vaak geen echte stelletjes. Soms verschillen ze van hoogte en in kleine details in decor. Hondjes die op het eerste gezicht bij elkaar horen, maar bij nader inzien bij elkaar gezocht zoals de strandjutter bij de ene linker schoen een rechter zoekt. ‘Ik wou dat ik twee hondjes was’.

In de jaren zestig schreef de Oostenrijkse dichter Friederich Torberg (1908-1978) het volgende gedicht:

'Ik zit mij voor het vensterglas
onnoemelijk te vervelen.
Ik wou dat ik twee hondjes was,
dan kon ik samen spelen'

In de jaren zeventig werd dit gedicht in een Prisma pocket ten onrechte toegeschreven aan Godfried Bomans, maar de tekst van Torberg past als gegoten bij de Staffordshire dogs. Want zeg nu zelf, één hondje, één persoon, is toch ook maar alleen. De hondjes stonden niet alleen op de schoorsteenmantel, maar nog vaker voor het raam. Wachtende op de thuiskomst van een geliefde zoon, vader of grootvader. De zee was verraderlijk en de hondjes wachten trouw. Trouw op de zeeman waar ook ter wereld.

Kunstenares Eline Janssens gaf aan de hondjes een eigentijdse draai en maakte er een kunst- en educatief project van. Twee jaar geleden was de aftrap in het Fries Scheepvaartmuseum te Sneek, waar het, hoe kan het ook anders met zo’n maritiem verleden, ook vergeven is van de hondjes. Nu volgt Veendam, want de Groninger Veenkoloniën, het gebied waar de Groninger kustvaart haar oorsprong vond, staat vol hondjes. Samen met leerlingen van het Alfa Collega te Groningen en de Winkler Prins Scholengemeenschap te Veendam ging ze aan de slag. In de tentoonstelling zien we een inspirerende mix van ouderwetse, en soms zeer kostbare hondjes, tot moderne varianten. Net als in de tentoonstelling in Sneek (2017) gaat het om ‘de wil om niet vergeten te worden’. Ze zijn immers aan een (geliefde) thuisblijver geschonken met de wens niet vergeten te worden tijdens lange tochten op zee.

Veenkoloniaal Museum
www.veenkoloniaalmuseum.nl