ParkstadVeendam.nl

In 2015 ervoer Aafko Spieard tijdens een vakantie in Limburg heftige pijnscheuten onder de voetzolen dat door de benen omhoog trok. Met ondersteuning van zijn vriendin Gea Hofstra en zijn zoon was hij over onvlak terrein weer uit de grot gekomen. Het was het begin van de klachten dat naar erger ging. En ook van een periode met verwarring en aanvankelijk verkeerde diagnoses.

Twintig jaar geleden was al bij Spieard de diagnose diabetes 2 gesteld. De voeten en tenen zijn wat gevoelloos geworden. En dat er dan toch pijn was had verwarring gebracht. Doordat het vanuit de hiel naar boven leek te komen werd aanvankelijk aan hielspoor gedacht.

“Wij waren bij onze huisarts terechtgekomen die dat ook dacht”, verteld Aafko. “Ik werd naar de fysiotherapeut doorverwezen. De fysiotherapeut kwam tot de conclusie dat het geen hielspoor was. De pijn was tot de kuiten gekomen en nam tot boven de knieën toe. Bij hielspoor kan dit niet”. Het was het gevoel of er iemand continu met iets scherps in de voeten en benen stak. Uiteindelijk kwam het tot aan de middel. Lopen kon nauwelijks meer.

De diabetes verpleegkundige Hilma Spoelstra in de Veenkade zag het in korte tijd veranderen. Ze was gealarmeerd en toonde aan neuroloog Langedijk in Stadskanaal een video van het lopen. De neuroloog heeft de zenuwen doorgemeten waaruit bleek dat ze door de diabetes aangetast zijn. Eerder was er al zenuwschade (neuropathie) geconstateerd, toename was nu meer duidelijk.

Omdat medicijnen niet aansloegen werd Aafko naar het UMCG doorgestuurd. De neuroloog wist dat neurostimulatoren een ondragelijk leiden door zenuwpijn kan verminderen als de normale behandelingen niet meer werken. Na de verwijzing moest Aafko weer veel onderzoek ondergaan. Metingen volgens verplichte procedure vonden opnieuw plaats. Dit als voorbereiding van het eventueel plaatsen van een  neurostimulator. Normaal is toepassing bij fantoompijn en bij pijn als gevolg van slijtage. Bij wie de neuropathie door diabetes was ontstaan was de toepassing voor het eerst. Onder leiding van Pijncentrum Isala uit Zwolle is uiteindelijk de neurostimulator geplaatst.

Neurostimulatie is een vorm van pijnbestrijding waarbij een elektrode tegen het ruggenmerg wordt geplaatst. De neurostimulator stuurt via een klein kabeltje elektrische pulsen naar deze elektrode. De elektrische pulsen worden op deze manier aan het ruggenmerg doorgegeven, met als doel de pijnprikkel vanuit de zenuwbaan naar de hersenen te onderdrukken.

“Al met al heb ik wel 10 handtekeningen gezet voor dat ik me bewust werd van het risico”, verteld Aafko. “ Ik had niets te verliezen. Langedijk kon niets garanderen, maar gezien de goede effecten bij andere onbehandelbare pijnklachten was er redelijkerwijs wel effect te verwachten”. Aafko wilde daar voor gaan, omdat zijn toekomst zeer binnenkort de rolstoel of de scootmobiel zou zijn. “Met morfine was de pijn voor 50 procent weg geweest. Platspuiten wilde ik niet en met die pijn hadden ze me geestelijk weg kunnen brengen.”

De operatie is in Zwolle onder leiding van neuroloog Brinkert uitgevoerd. “Tijdens de operatie heb ik alles meegekregen. Ik had een team van 4 neurologen om me heen met mijn begeleidster en coördinator Annemiek Meijster. Liggend op de buik moest ik aan haar doorgeven wat ik voelde. Ze vertelden me ook wat ze deden. Ik was wel zenuwachtig, maar door het besef dat ik niets te verliezen had was ik vrij rustig. Het enigst gevoelige was het omhoog trekken van twee dunne draadjes langs het ruggenmerg (de epidurale ruimte van de nek tot de stuit) tot bij de zenuwen in de rug waar ze moesten zijn”.

“Ze lieten weten dat ze klaar waren en dat ze de neurostimulator gingen aansluiten. Na het aansluiten werd met de computer de juiste sterkte ingesteld. Ik voelde de tinteling wegvloeien en de pijn was op de 100 procent weg. Het eerste dat ik dacht, ik heb de loterij gewonnen voor mijn gezondheid. De pijn was weg, dat was zo lekker”.

“Ik ben teruggegaan van 100 naar 70 procent pijnvrij. Dat komt doordat ik weer bij Wedeka als werkleider werk, aangepast weliswaar. Met de 30 procent aan pijn is het ook geweldig tegenover hoe het was. Dit is dragelijk en kan ik mee leven. Ik ben gelukkig met wat ik nu heb, het had heel anders kunnen zijn. Was er met de vooruitzichten die ik kreeg  met een winnermentaliteit ingegaan. Ik had niets te verliezen, maar heb veel gewonnen”. De neurostimulator is onderhuids aangebracht. Met de iPod maakt Aafko verbinding met de generator, zoals de neurostimulator ook wordt genoemd. Aan de hand van zijn eigen pijn kan hij zelf de stroomsterkte hoger en lager zetten.

“Op de tweede dag dat ik weer thuis was ben ik van mijn huis naar mijn werk gelopen, toen nog bij Compaen. Zonder pijn. Voor die tijd kon ik nog geen vijf meter lopen. En nu zo’n 3 kilometer, en ook nog weer terug naar huis”.

Gea is naast zijn vriendin ook zijn mantelzorger. Ze doet de administratie en houdt de afspraken bij. Zij heeft zich er ook in verdiept zodat ze weet wat ze in een noodsituatie moet doen. “Het proces verbeterd niet en stopt ook niet”, weet ze. “Maar het wordt dragelijker. En als het dragelijker is wordt de suikerspiegel ook beter. Want pijn geeft stres. We willen graag nog een heel lange tijd samen zijn. Als het niet goed gaat is hij niet blij, maar ik ook niet”.

“De neurostimulator is onderhuids aangebracht. Met de iPod maakt Aafko verbinding met de generator, zoals de neurostimulator ook wordt genoemd. Aan de hand van zijn eigen pijn kan hij zelf de stroomsterkte hoger en lager zetten. Wij vinden dat met name fijn omdat er niet steeds contact hoeft te worden gezocht met de behandelende arts. Het geeft de patiënt meer zelfredzaamheid, dat ook weer kwaliteitsverbetering geeft. Je bent veel minder bezig met het ziek zijn. Het is er wel en, het gaat ook niet weg en het proces gaat door. Maar je hoeft er dagelijks niet zo mee bezig te zijn. Zwolle is een uur rijden, het is toch fijner leven. Zelfredzaamheid geeft ook het vertrouwen dat je het zelf meer in de hand hebt”.      

Dankzij de neurostimulator kan Aafko ook zijn hobby weer beoefenen, het restaureren van antieke kleinsmeubelen zoals kleine kastjes. “Van steigerhout maak ik ook kinderkamers, kasten en bedden. Voor vijf kleinkinderen vier leuke bedden gemaakt en een huisjesbed. De hobby heb ik voor de afleiding. Lekker bezig zijn in mijn schuur waar ik een werkplaats heb met alle benodigde gereedschappen. Ik werk in principe 20 uur en heb ook de tijd ervoor. Vissen doe ik ook graag. Met prachtig viswater zo voor het huis”.

HKC Concordia viert dit jaar zijn 111 jarig bestaan. In 1907 is de Heren Kegel Club te Oude Pekela in Hotel Dijkinga opgericht. Het voormalige hotel werd in 1979 door brand geheel verwoest. En daarmee zijn ook alle papieren van de kegelclub verloren gegaan. De club verhuisde naar de Veenput in Veenlust te Veendam, waar het jarenlang gevestigd is geweest. Na sluiting van de Veenpoort aan de Lloydsweg vond de club in Hotel Hulsebos in Zuidbroek een ideaal onderkomen.

De kegelruimte in Hotel Hulzebos is volledig apart en intiem. De kegelclub telt 14 actieve leden, en een erelid. Twaalf leden hebben hun eigen kegelbal. Drie leden gooien met een clubbal die ze samen delen, omdat deze zo goed bevalt. Dat betekend wel zo inplannen dat niet twee mensen tegelijk met dezelfde bal aan de beurt komen. Het ledenaantal is al die jaren constant gebleven, passend bij twee kegelbanen. Wekelijks wordt op de maandagavond gekegeld.

“We zitten inmiddels twee jaar bij Hulzebos”, verteld Carel Kral. Traditiegetrouw werd honderd en negen jaar altijd op de dinsdag gekegeld. Na de sluiting van de kegelbanen in de Veenpoort kon dat niet langer. Een korte periode is in Huize Bareveld gekegeld. Bij Hulzebos bleek het mogelijk om elke maandagavond te kunnen kegelen. Maar daarbij ook nog in een geheel aparte ruimte waar het ook wat rumoeriger kan zijn zonder te storen. ”We hebben vreselijk veel lol met elkaar”.

“Achtendertig jaar geleden kwam ik op mijn 32e bij de kegelclub. Dat was nog in bij de Veenput in Veenlust. Met zes banen naast elkaar met een tussenwand, het was schitterend. De kegelaars aan de andere kant kon je niet verstaan. Op een avond speelden er drie clubs, die ook nog steeds bestaan. Wij hadden er twee banen. Het was een beetje de bobo club van Pekela. Er was een zware selectie voor wie er wel bij mocht. Dat ging buiten mij om. Die tijd is al lang voorbij. We zijn een sociale vereniging. We proberen hier elke week te zijn”.

Het jongste lid is 40 en de oudste 81 jaar. “De charme van het kegelen is dat je het tot op hoge leeftijd kunt doen. Vorige week gooide hier tijdens een toernooitje een man, Jan Schrage van 86 jaar, negen negens en een acht. Hij gooit beter dan iemand van 25”.

Het jubileum is op zich al een mijlpaal, maar daar komt nog bij dat Carel Kral 25 jaar voorzitter is van de club. Zijn jongste broer Ruud is secretaris, en dit jaar dertig jaar lid van de club. Voor jubilaris Jack Steinfelder is het met vijf jaar lid zijn eerste lustrum. Alle drie zijn in het zonnetje gezet, traditiegetrouw toegezongen en op hen geproost.

Tijdens het 100 jarig bestaan van HKC Concordia in 2007 werd maar liefst een bedrag van 10.000 euro geschonken aan de beide palliatieve stichtingen van Veendam en Winschoten. Carel Kral: ”Wij zijn de enige Nederlandse kegelclub die geld hebben geschonken voor een goed doel”. Voor een clubje met 15 leden was dat uniek. Voor de bestuurders van de beide stichtingen, en ook voor Kral zelf, was de overhandiging van de cheques een zeer emotioneel gebeuren.

Ook even proberen met zo'n grote knikker, valt nog niet mee.

Op 13 december 2017 besloot het algemeen bestuur van Hunze en Aa’s een aanvullend krediet te verstrekken voor de nieuwbouw van het waterschapslaboratorium in Veendam. In totaal kost het nieuwe laboratorium € 5 miljoen. Een fors hoger bedrag dan oorspronkelijk was geraamd.
Het dagelijks bestuur van waterschap Hunze en Aa’s heeft op verzoek van het algemeen bestuur de kredietaanvraag voor het nieuw te bouwen laboratorium laten evalueren onder procesbegeleiding van dijkgraaf Geert-Jan ten Brink.

Resultaten
Uit de evaluatie komen een aantal verbeterpunten naar voren. Zo geeft het waterschap aan in voorkomende gevallen gebruik te gaan maken van een voorbereidingskrediet, zodat er een passende financiële raming opgesteld kan worden.
De keuze over het al dan niet onderbrengen van hydrobiologen in het nieuwe laboratorium en de financiële gevolgen hiervan, hadden expliciet en eerder aan het algemeen bestuur moeten worden voorgelegd.
Uit de evaluatie blijkt ook dat een aantal posten ten onrechte niet waren opgenomen in de kostencalculatie, waaronder de gevolgen van de marktwerking en bijbehorende verwachte opslagen. In de toekomst wil het waterschap dit voorkomen door rekening te houden met alle beschikbare, relevante informatie.
Het dagelijks bestuur neemt de conclusies en aanbevelingen over. Op 28 maart worden de uitkomsten van de evaluatie gedeeld met het algemeen bestuur.

Start bouw
In april start de bouw van het nieuwe laboratorium. De medewerkers op het laboratorium verrichten werkzaamheden voor waterschap Hunze en Aa’s en waterschap Noorderzijlvest. Ze onderzoeken de waterkwaliteit in beide waterschapsgebieden. Begin 2019 wordt het laboratorium in gebruik genomen.

De Brandweer van Veendam werd vanmorgen opgeroepen ( 9:26 uur ) voor een brandmelding aan het Beneden Oosterdiep . Bij herstelwerkzaamheden van de waterleiding was brand ontstaan in de wandisolatie, meld de Veendammer. 

Ter plaatse bleek de brand al uit en heeft de brandweer een nacontrole gedaan waarbij geen vuur meer werd aangetroffen.

Door werkzaamheden bussen in plaats van treinen tussen Groningen en Veendam/Bad Nieuweschans in de nacht van zaterdag 10 op zondag 11 maart en tussen Zuidbroek en Bad Nieuweschans in de nacht van maandag 12 op dinsdag 13 maart

In de nacht van zaterdag 10 op zondag 11 maart kunnen er in verband met slijpwerkzaamheden na 1.00 uur geen treinen rijden tussen Groningen-Veendam/Bad Nieuweschans. Er worden bussen ingezet. De trein van 0.23 uur vertrekkend uit Groningen rijdt tot Veendam. Reizigers richting Bad Nieuweschans kunnen overstappen op de bus in Zuidbroek. In de nacht van maandag 12 op dinsdag 13 maart kunnen er door de slijpwerkzaamheden na 1.18 uur geen treinen rijden tussen Zuidbroek en Bad Nieuweschans. Ook hier worden bussen ingezet. 

Vervoerbewijs
Voor het vervoer met de vervangende bus heeft de reiziger een geldig vervoerbewijs nodig waarmee is ingecheckt. 

Fietsen
In verband met de inrichting van de vervangende bus is het meenemen van fietsen helaas niet mogelijk. 

Reistijd
De reistijd Groningen-Bad Nieuweschans op 11 maart duurt tot drie kwartier langer dan de reguliere treinreis. De reistijd Zuidbroek-Bad Nieuweschans op 13 maart duurt tot 15 minuten langer dan de reguliere treinreis. 

Halte vervangende busdienst
De bussen vertrekken vanaf de voorpleinen van de stations. 

• Busdienstregeling zaterdag 10 maart (nacht za/zo)
• Busdienstregeling maandag 12 maart (nacht maandag / dinsdag)

Gerelateerde artikel:

• Komische taferelen tijdens prikslee wedstrijden Brandweer Veendam

Door Gerard Martens

Fotoalbum:

• Arend Lichtenberg

Vera Raspe en Marit Kamps

Op het NK -21 jaar in Almere hebben de judoka's van Judoschool Veendam bijzonder goed gepresteerd. De 17-jarige Marit Kamps wist Nederlands Kampioen te worden door al haar 4 wedstrijden met een vol punt te winnen. In de finalewedstrijd won ze van de kampioen van vorig jaar.

Voor een verrassing zorgde ook de 16-jarige Vera Raspe. In de klasse -52 kilogram won zij de strijd om het brons van de sterke Lo a Njoe uit Eindhoven.

Lisa Zang verloor in de klasse -48 kilogram de strijd om het brons. Clubgenoot Fleur Douwes behaalde een knappe 7e plaats in de klasse -63 kilogram.

Nog net op de valreep heeft de brandweer Veendam de prikslee wedstrijden voor de gezinnen van de vrijwilligers van de brandweer kunnen organiseren. De prikslee wedstrijden zijn een traditie die normaal op het Langeboschmeer plaatsvindt. Gezien de onbetrouwbaarheid van het ijs door de harde wind was de organisator en ijsmeester Henk Robben uitgeweken naar een zijader van het A.G. Wildervanckkanaal in Ommelanderwijk. Waar aan de Phoenixweg een brandweercollega woont.

Het priksleeën ging door de invallende dooi wel wat moeilijker, maar men liet zich er niet door weerhouden. De ruim 45 deelnemers met jong en oud hadden veel plezier, ondanks of juist dankzij doordat het niet iedereen even goed afging. Het bracht veel hilarische taferelen mee.

Bijzonderheid van de priksleeën zijn de Friese doorlopers die 50 jaar geleden door de nu 89 jarige oud-bevelvoerder Klaas Smalbil onder de priksleeën zijn bevestigd. De prikslee wedstrijden had hij graag willen bijwonen, maar gezien zijn leeftijd is dat moeilijker geworden.

De eerste prijs voor de heren nam Robert Boswijk in ontvangst. De eerste prijs voor de dames was voor Eva Kral. De eerste prijs voor de jongens ging naar Ramon de Jong, en voor de meisjes naar Lotte Smid.

Fotoalbum:

• Jans Meijer