ParkstadVeendam.nl

De vragen kwamen onder anderen van de Veendammers zelf. Zo spreekt burgemeester Sipke Swierstra zich onder meer uit over: het centrum, klimaat, zoutwinning, vuurwerk en ... zichzelf en waarom we soms de wethouders meer zien dan de burgemeester.

Camilla Meiborg, Lisette Haneman, Bart Hol en Suzanne Burema. Fotograaf Marinus Hol

Maar liefst 7 zwemrecords zijn door 4 zwemmers van De Brug Regio Veendam in het afgelopen jaar verbeterd en op hun naam gezet. Op woensdagavond 15 januari zijn de sporters in het zonnetje gezet door de vereniging en gehuldigd met certificaten, chocolade en een bloemetje in zwembad Tropiqua in Veendam.  

Suzanne Burema zette een nieuwe Groninger recordtijd neer van 0:21:30 op de 25 meter vrije slag (meisjes  tot 10 jaar) tijdens wedstrijden in Heerenveen. Het oude record stamde uit 2012.

Lisette Haneman verbeterde eveneens de snelste Groninger tijd op de 25 meter vrije slag maar dan in de categorie dames 20 tm 29 jaar in Groningen en zette een nieuwe recordtijd neer van 0:18:23. Het oude record was ook na 2012 niet meer verbeterd.

Camilla Meiborg verbeterde haar eigen Groninger record (van 2018) op de 100 meter wisselslag (meisjes 16 tm 19 jaar) in Hoogezand en schoot onder de 2 minuten in een tijd  van 1:59:54.

Bart Hol "grossierde" in 2019 nieuwe Groninger records. Hij wist 4 afstanden op zijn naam te zetten waarvan 3 een verbetering waren van zijn eigen records. Op de 100 meter vrije slag verbeterde hij het oude Groninger record van 2008, in het zwembad van de stad Groningen, op de 100 meter vrije slag in een tijd van 1:10:31.

Tijdens de Special Olympics World Games in de Verenigde Arabische Emiraten zwom Bart zijn eigen 3 Groninger records aan flarden in het Hamdan Zwemstadion van Dubai. In de categorie heren 20 tm 29 jaar zwom Bart op de 400 meter vrije slag een nieuw Groninger record in een tijd van 5:34:69, de 800 meter vrije slag in 11:44:03 en de 1500 meter vrije slag in 22:45:54.  

Tekst Hans van Noort

Je wordt thuis of van je werk opgehaald met een camper. Dan rijdt ze je naar een rustige plek in veelal een bosrijke, natuurlijke omgeving alwaar het coachingsgesprek, de ontdekkingstocht naar jezelf, begint. Kopje koffie of thee erbij, wat wil je nog meer? Hoe simpel kan het zijn, maar het gaat natuurlijk over én om de coachees, degenen die gecoacht worden. Heel bewust spreekt ze niet over patiënten, cliënten of klanten. Het gaat om de persoon, die om wat voor een reden dan ook, is vastgelopen, een burn-out heeft, ziek is of is geweest of weinig energie meer heeft om iets te doen. De coaching kan ook preventief ingezet worden om te voorkomen dat men uitgaatvallen op het werk. “Via de gesprekken wil ik de coachees helpen om inzicht te krijgen en de bewustwording op gang te brengen om uiteindelijk een blijvende verandering in hun leven/levensstijl te bewerkstelligen,” vertelt Suzanne Thijs enthousiast. 

De camper is dus haar rijdende praktijk. Plek genoeg om 1:1 gesprekken te voeren. Van alle gemakken voorzien en de rust makende omgeving altijd dichtbij, bijvoorbeeld Borgerswold, ’t Nije Hemelriek in de bossen bij Gasselte, Meerwijk/Hoogezand en De Heemtuin, de Rietplas in Emmen en Exloo. “Deze plekjes maken een mens rustig en ontspannen én na het gesprek volgt altijd een wandeling met oefeningen die aansluiten bij de onderwerpen die tijdens het gesprek aanbod gekomen zijn. Even de buitenlucht inademen en de rust en ruimte ervaren.” Zelf mogen we dit ook ervaren in de driehoek Veendam, Muntendam en Tripscompagnie met uitzicht op de Heemtuin, écht midden in de wereld. Rust, lege aardappel- en bietenvelden maar vol van ruimte. Overigens is de camper groot genoeg om ook groepssessies te geven. Het maximum is 5 personen.

Het logo, lemniscaat, staat voor het voortdurend in beweging en ontwikkeling zijn.

“We beginnen altijd met een intakegesprek (deze is gratis). Er moet wel een click zijn om het traject te laten slagen. Tijdens de intake wordt er een standaardlijst ingevuld en wordt gevraagd op een schaal van 1 tot 10 welk cijfer ze voor hun leven op dat moment geven en hoeveel energie de persoon in kwestie heeft. Met deze uitgangspunten gaan we samen aan de slag. Het is de bedoeling dat we inzicht krijgen in de grote brei van alles moet en in belemmeringen die als belemmerend wordt ervaren. Bewust weer leren voelen en de confrontatie met jezelf aangaan, daar gaat het om.” In veel gevallen tekent Suzanne tijdens de gesprekken (een soort mantra). In deze tekening laat ze zien waar de betrokkene staat én waaraan gewerkt moet worden. Met respect, liefde en volle aandacht neemt ze je mee aan de hand, samen op weg. “Aan het einde van het coachingstraject komt de lijst weer op tafel om te kijken of er vorderingen gemaakt zijn,” aldus Suzanne. “Zo ja, dan kan ik met een gerust hart de coachee loslaten.”

Suzanne is ervaringsdeskundige met zowel kanker als met de burn-out. Ze weet waar ze het over heeft! Ze is door de ervaringen en studies zowel remissie- als transformationele coachen. Ze helpt coachees van onbewust naar onbewust bewust. Hoofd- en hart dingen moeten weer in balans komen. Naast haar persoonlijke ervaringen als boven, heeft ze ook haar sporen verdient in de gezinshulpverlening. Ze is een mensenmens en ze “spiegelt” zich richting de ander. Liefdevol confronteren helpt dat de coachees hun masker af durven te zetten.

Oorzaken dat mensen vastlopen zijn o.a. het werk, privé – gezinssamenstelling en/of relatie, hun persoonlijkheid en soms ligt het nog dieper in hun vroege jeugd. Omdat het iedereen, man/vrouw/allerlei functies, kan overkomen zijn ook allerlei soorten instellingen, gemeentes, bedrijven, onderwijs klant bij haar. Particulieren kunnen eveneens bij haar terecht. Via de sociale media en mond-op-mond reclame kunnen ze me vinden en hebben me gevonden. “In de meeste gevallen zijn er 5 à 6 sessies van 1½ tot 2 uur nodig om de mensen weer op weg te helpen. Na een half jaar is er de mogelijkheid een terugkom moment af te spreken en zetten we de puntjes weer even op de i en evalueren we het traject. Voor sommige mensen is er wat meer tijd nodig.”

Zo’n burn-out, hoe herken je die?
Suzanne: “Er zijn nogal wat indicatoren. Te veel stress wat veelal gepaard gaat met een foute manier van ademhalen kom ik regelmatig tegen. Huilbuien komen vaak voor (alsmede een snelle ademhaling), gespannenheid, vage lichamelijke klachten als hoofd- en buikpijn, vermoeidheid, overgevoelig prikkels, geen motivatie en geen energie. Doch de klachten zijn heel persoonlijk, weet Suzanne.”
Naast de coachingsgesprekken blijkt bewegen een uitstekende manier te zijn om het hoofd leeg te maken en te ontstressen. Wandelen is een prettige manier hiervoor, omdat je weinig blessures kunt oplopen. Bovendien kun je je aandacht volledig op het een ding, het wandelen, richten. Op dit gebied kun je het met Suzanne niet beter treffen. Suzanne is bovendien runningstherapeut. Ze heeft op het gebied van lopen en wandelen veel expertise en zet die graag in bij dit soort begeleidingsprocessen.

Tijdens de remissiecoaching is er ruimte voor adviezen ten aanzien van voeding en slaap. Onderweg komen onderwerpen terug die in de camper zijn besproken. Daarnaast doen we oefeningen, die daarbij passen. Zo kom je al bewegend naar balans en vitaliteit. Onbewust wordt het feel good hormoon endorfine aangemaakt. De naam zegt het al feel good, mooier kun je het niet hebben.

Coaching is niet iets dat zo maar aangeboren is. Een intensieve post-hbo-opleiding gaat hieraan vooraf én na- en bijscholen blijft van wezenlijk belang. Suzanne start met een nieuwe cursus. “Het is belangrijk dat ik me blijf ontwikkelen en mijn kennis up te date houd, zodat ik mijn coachees optimaal kan blijven helpen en begeleiden. Dat geeft mij de meeste voldoening,” aldus Suzanne. “Daarom ben ik lid geworden van NOBCO, een brancheorganisatie op het gebied van coaching. Je spreekt met collegae, wisselt ervaringen uit en doet aan intervisie. Allemaal heel nuttig voor mijn dagelijkse praktijk.”

Aan het eind van het traject volgt de afsluiting met een persoonlijke routemap, met daarbij een persoonlijke boodschap. Een beoordelingslijst maakt daar onderdeel van uit. Hoe hebben de coachees het ervaren en beleefd. “Met de meesten houd ik contact en zie dat ze nog steeds groeien,” glimlacht Suzanne.

Hulp nodig of meer informatie:
www.coachingontheroad.nl
of mail: suzanne@coachingontheroad.nl
of bel: 06-43905011

Bij de Mershmühle in Haren (Ems) heeft het Orkest van de Veenkoloniën (VKSO) voor het tweede jaar een traditioneel nieuwjaarsconcert gegeven dat bruiste als champagne.

Het was een muzikale toost op 2020, gemixt met vocale hoogtepunten van mezzosopraan Hanneke Tichelaar, bariton David Visser, tenor Falco van Loon en met oogstrelende performances van Tanzstudio Tanzbogen uit het Duitse Haren.

Het nieuwjaarsconcert vond plaats in een grote verwarmde festivaltent en was totaal uitverkocht. Met onder het publiek ook Nederlandse bezoekers.

Er werd een cocktail geserveerd met Beethoven, Bach, Tsjaikovski, Händel, Saint Saëns, Gounod, Schumann, Offenbach, Korngold, Gershwin, Van de Gaag, Arlen, Horner, Zimmer en met een flinke scheut Strauss.

Van Hemert (midden) tijdens de repetitie vooraf

Ook het stuk The Healing Light van Karl Jenkins is gespeeld. Eigenlijk is het een stuk voor orkest en koor. Het arrangement voor alleen orkest is geschreven door solocellist en VKSO-orkestlid Christiaan van Hemert.

“Het is een Keltisch gebed voor vrede”, verteld dirigent Lubertus Leutscher. “Het stuk was opgedragen aan de vrede. Vrede tussen mensen plaatselijk in een dorp of stad en in landen. Een nieuwjaarsconcert is feestelijk met champagne, maar er kan ook een moment van bezinning zijn.”

Het VKSO heeft ook vier keer in Haren gemusiceerd tijdens de jaarlijkse zomerfestival Klassik Nacht, een grensoverschrijdende openluchtfestival gebaseerd op de culturele en geschiedkundige overeenkomsten tussen de Hondsrug in Drenthe en het Emsland rondom Haren.

In 2019 is voor het eerst met het VKSO een Neujahrskonzert gegeven. Maar de traditie bij de Mersmühle (Hollandse walmolen) is al van 2009. En vond voor 60 bezoekers plaats in het molenmuseum met een toespraak van de burgemeester, de pastoor en van de verenigingsvoorzitter en initiatiefnemer Uli Schepers. De muzikale bijdrage was van een kwintet.

Het sloeg aan en het jaar erop waren er 160 bezoekers in een afgeladen vol molenmuseum. De derde editie van 2011 was in een kleine festivaltent. Met de ingang van de tent aansluitend tegen de uitgang van het Mühlenmuseum. Voor 330 bezoekers speelde het Linger kammerorkester. De bezoekersaantallen waren ieder jaar weer hoger en was er een ruimere tent nodig.

Veertig vrijwilligers hebben aan het Neujahrskonzert meegewerkt. De Heimatverein heeft samen met de vrijwilligers voor het Mülhlenmuseum in totaal 90 vrijwilligers.

Lubertus werd door Schepers zelfs vergeleken met de beroemde dirigent Herbert von Karajan om zijn veelzijdigheid en breed repertoire. Een mooi compliment. Het VKSO bestaat in volle bezetting uit75 meest professionele musici. Dat is meteen te horen. Het nieuwjaarsconcert was heel bijzonder door de coöperatieve samenwerking met de organisatie en de samenwerking met Tanzstudio Tanzbogen.

Een uitdaging is het ook om in een festivaltent de muziekuitvoeringen goed ten gehore te brengen, ook dankzij de geluidstechnici.

Voor Schepers was er ook een verrassing. Hij mocht, hoewel geen ervaring, op de dirigentbok voor een ingelast stuk. Voor het orkest geen moeilijk stuk, maar de voorzitter had er zeker schik in. Net als het in grote getale aanwezige publiek waar hij zich ook naartoe draaide. Het orkest ging immers toch wel door.

“Hoe kijkt een trainer tegen de arbitrage aan”? Dat was de vraag aan Jouad Boufarra, trainer van de selectie van Veendam 1894 en stagiaire bij Vitesse 2. Deze vraag werd hem gesteld door de scheidsrechtersvereniging Oldambt en Veenkoloniën, gepaard gaande met een uitnodiging voor hun jaarlijkse technische dag op 11 januari in het clubhuis van de sportvereniging Tynaarlo. Boufarra liet weten graag te komen en zijn komst bij de arbiters werd een groot succes. Twee uur lang hield hij een boeiende presentatie met veel interactie met de aanwezigen. Het bleek dat hij zich supergoed had voorbereid op deze confrontatie. Na een korte intro over zijn carrière tot dusver stelde hij de aanwezigen een aantal vragen over scheidsrechters op internationaal niveau. Tot grote hilariteit won de enige aanwezige korfbalscheidsrechter in de zaal deze quiz!

Boufarra ging vroeger als een soort Simeone langs de lijn tekeer. Een bestuurder van een vereniging, waar hij destijds trainer was, hield hem een spiegel voor over zijn gedrag. Sindsdien heeft hij zijn manier van coaching aangepast, ook in de wetenschap dat spelers het gedrag van een trainer overnemen. Bij Veendam 1894 heeft hij de regels voor zijn staf en de spelers aangehaald, vooral ook richting de arbitrage, waardoor zijn team dit seizoen nog maar vier gele kaarten kreeg. Een gele kaart voor praten, gelijk wisselen! Bij Veendam 1894 kreeg hij te maken met twee ex- profs, met twee totaal verschillende karakters. Cijntje is door blessures afgehaakt maar was vaak een rode lap voor de tegenstander. Kolder is een voorbeeldige aanvoerder, ook richting de arbitrage. Dat brengt zijn ervaring als profvoetballer met zich mee, volgens Boufarra. Door zijn stage bij Vitesse 2 op Papendal ziet hij duidelijk het verschil tussen het gedrag van spelers in het amateurvoetbal en het profvoetbal richting de scheidsrechters. De spelers in het profvoetbal proberen de arbiters op alle mogelijke manieren te manipuleren, verbaal en non-verbaal, bij de amateurs is het vaak minder subtiel. Een aantal stellingen over de VAR, de vaak partijdige clubgrensrechters, het fluiten met koppels, waarnemingen van scheidsrechters op korte afstand of op enige afstand, de hoeveelheid overtredingen door aanvallende teams en verdedigende teams en slimme overtredingen, passeerden de revue. Kortom, een zeer boeiende presentatie van een bevlogen maar ook heel sympathieke persoonlijkheid.
Voorafgaande aan de presentatie van Jouad Boufarra hielden de scheidsrechters een duurloop in de duinen bij Zeegse.