Foto's & Tekst: Henk Drenth, Video: Dennie Gaasendam
LANDBOUWSTRAAT - Op een weiland aan de Landbouwstraat in Wildervank waren op oudejaarsdag negen melkbussen in stelling gebracht voor het carbidschieten. Met veertien of vijftien man sterk werden met toerbeurten de salvo's afgegeven. Het carbid schieten werd door tientallen omwonenden bekeken, al of niet met de vingers in de oren. Tegen tien uur was men ermee begonnen en tegen tweeën was men gaan opruimen. Tot de fotograaf ten tonele was verschenen die dacht nog wel wat plaatjes te kunnen schieten. Op zijn verzoek werd er nog een toegift gegeven. En met daverende knallen lieten ze nog drie salvo's horen.
Henk Blom regelt het carbid schieten altijd, samen met de plaatselijk boer. Het is een jaarlijkse traditie dat ook door de plaatselijke jeugd zeer gewaardeerd wordt. Zij waren er dan ook bij en hadden in een voormalige werkkeet ook hun eigen feestje gebouwd. Er was voor de toeschouwers een podiumwagen met banken neergezet. Glühwein en broodjes knakworst waren daar verkrijgbaar. Dat Henk Blom daar ook voor had gezorgd is eveneens traditie.
Helaas waren er minder carbidbussen dan normaal, vorig jaar waren het er zeventien stuks. Maar die er wel waren zijn dan ook niet onopgemerkt gebleven. En de wedstrijd verst geschoten melkbusdeksel was er ook dit jaar. Ook was er een aardigheidje voor de mooiste melkbus. Het werd een mooie dag voor het carbidschieten genoemd, en op naar volgend jaar!
Het carbid schieten heeft de afgelopen jaren weer steeds meer aan populariteit gewonnen. Je bouwt het eigenlijk zelf op, in plaats van het instant schieten van vuurwerk. De melkbussen worden in stelling gebracht en het carbid er gedoseerd in gedaan. Een beetje water erop om gasvorming te laten ontstaan en dan gelijk de deksel erop. Het carbidgas vult de melkbus. Op het juiste moment wordt de vlam erachter bij een gaatje houden en het gas komt tot ontploffing. De deksel vliegt met een luide knal enkele tientallen meters ver weg. De deksels zaten aan touwen vast om niet te ver te hoeven lopen.
De kunst ligt hem in het juiste moment tot ontsteking brengen. En in de juiste hoeveelheid carbid in verhouding met water. Met deze mix en de juiste timing worden optimale knallen veroorzaakt. Om dat te bereiken zit ook de spanning en de aardigheid.
Het carbid schieten was in jaren 50 nog een algemeen gebruik. Vuurwerk was nog erg duur en niet voor iedereen betaalbaar. Carbid was daarentegen heel goedkoop. Voor een kwartje had je al heel wat. Het was ook ruim verkrijgbaar. De meeste smederijen gebruikten carbid toen nog om er mee te lassen. Melkbussen waren op het platteland ook wel ruim verkrijgbaar.
Carbid schieten met melkbussen was eigenlijk het grotere werk. Vroeger werd er ook wel met verfblikken, met koffiebussen en ook met andere bussen geknalt. Met een halve kilo carbid erbij was opa de hele dag zoet.
Eigenlijk dankzij de ontdekking van de Canadese uitvinder Thomas L. Willson die het proces heeft ontdekt om uit cokes en kalk een nieuw steenachtig materiaal te maken, het calcium-carbide. Door toevoeging met water ontstaat er een gas, het acetyleengas.
Verder terug in de tijd werd carbid onder andere ook voor verlichting van fietslampen en voor lampen op automobielen gebruikt. Voor het verlichten was dus ook water nodig en soms was dit niet voorhanden of was het bevroren.
Lees hier het prachtige verhaal hoe men dat oploste en hoe het kwam dat dames vaker zonder lichten reden dan mannen.
http://www.carbidbus.nl/Carbidlamp/carbidlamp.html
Zie voor verdere informatie:
http://www.carbidbus.nl/Carbid1/carbid1.html
Reactie Plaatsen Of Bekijken....
)
)
)
)
)
)