Klaar? Af! Vanaf donderdag 17 augustus t/m 11 december 2022 exposeren negen alumni van de Klassieke Academie in Salon vanBeresteyn in Veendam. 

Een jaarlijks hoogtepunt in de kunstwereld is de kennismaking met een lichting kunstenaars die net examen heeft gedaan aan de Klassieke Academie in Groningen. Na een intensieve opleiding van vijf jaar laten ze in Veendam zien wat ze kunnen. De negen schilders laten de kunstliefhebbers in Noord Nederland van de ene verbazing in de andere vallen. Hun werk is een feest voor het oog, wat een kwaliteit! Deelnemende kunstenaars:
Annette Hoolsema, Fleur Krist, Harrie Medema, Kayla van der Schuit, Paulien Sprenger, Maaike van Veen, Edwin van der Veen, Marian Hangyi-Vos, Ina Zweverink. Hun kunstwerken, waaronder veel examenstukken, zijn vanaf 17 augustus te zien in Salon vanBeresteyn, de kunstgalerie aan de buitenzijde van het Theatercomplex vanBeresteyn. De kunstenaarsvereniging AKKA treedt op als galeriehouder.

De Salon is dagelijks te bezoeken tijdens openingstijden van het cultuur- en congrescentrum vanBeresteyn. Adres: Museumplein 5A, 9641 AD Veendam. De ingang is via het Grand Café.

Info expositie en kunstenaars
In de eerste drie jaar worden de kunstenaars in opleiding de ins en outs van het schildersvak bijgebracht. Compositie, kleur, materiaalkennis, het menselijk model. Alles wat een professioneel kunstenaar in zijn koffer moet hebben. De laatste twee jaren zijn gericht op de eigenheid van de beeldende kunstenaars. Hoe wil je werken? Wat wil je laten zien, wat maakt jou bijzonder in jouw atelier? Na het eindexamen, afgesloten met een diploma-uitreiking in de Martinikerk in Groningen, staan de kunstenaars er alleen voor. In Veendam nog even niet. Daar exposeren ze samen. De negen alumni hebben deze tentoonstelling zelf vormgegeven. De selectie van werken, de inrichting, de publieksactiviteiten, de administratie daaromheen, allemaal dingen die je voor het eerst doet en waar Salon van Beresteyn hen graag de gelegenheid voor geeft. 

De expositie heeft evenveel verrassende invalshoeken als deelnemende kunstenaars. Neem nou zo’n man als Edwin van der Veen. In zijn werk zie je ogenblikkelijk hoe gefascineerd hij is door zijn dagelijkse omgeving. Wij lopen er in onze alledaagse bezigheden zomaar aan voorbij, maar hij drukt ons er met de neus bovenop. Paulien Sprenger kijkt elke dag haar ogen uit als ze mensen ziet. Mensen die hun eigen ding doen. Mensen die zwemmen, wandelen of werken, allemaal mensen die hun sporen achterlaten. Ze trekt ze in haar schilderijen boven de massa uit en geeft ze hun eigen podium. Harrie Medema denkt diep na voordat hij een penseel pakt. Dat zie je aan zijn werk waarin hij de uitbuiting van weerloze vrouwen laat zien. Een rauwe werkelijkheid die hij zeer treffend op het doek wist te zetten. Zeker als hij de suggestie zijn werk laat doen wordt het sterk. Lijnrecht daartegenover kun je het werk van Ina Zweverink plaatsen. Haar doeken geven in een sprankelend kleurengamma een geabstraheerd van een strakke figuratieve wereld. Haar werk laat zien dat een beeld pas sterk is als aan alle voorwaarden van de schilderkunst is voldaan. Marian Hangyi-Vos mag je in je verbeelding zien als een vrouw die aan het strand staat, waar de wind haar zomerjurk laat bollen, waar ze haar armen spreidt en zingt naar de zee. Precies dat beleef je als je naar haar wapperende schone was kijkt, daar op het strand. Maaike van Veen dan. Waauw. Kruispunten, havens. Industriële omgeving. Donkere harde metalen reuzen als schepen en havenmeubilair tegen een avondhemel waarin het licht verdwijnt. Ze won er de Prix de Norvège mee, een prijs die jaarlijks wordt uitgereikt aan studenten die de sfeer van woeste Noorse bergmassieven op hun doeken weten over te brengen. Ook Fleur Krist won deze prijs. Bij haar werk moet je twee keer (of vaker) kijken voor je het door hebt. Je komt binnen in haar wereld van licht en donker. Ze vergroot de werkelijkheid zover uit dat elk detail een bijzonder landschap wordt. Je mag dromen in haar werk van een wereld onder onze zichtbare wereld. Kayla van der Schuit is een geval apart. Ze blijft letterlijk zo dicht bij zichzelf, dat je weet dat de modellen op haar grote doeken en zijzelf een onscheidbare eenheid vormen. Zij is zelf haar eigen werk. Ze laat het lichaam zien als het grootste wonder van onze schepping. Meedogenloos en ontroerend. Annette Hoolsema sluit de rij. Hoolsema kan alles. Ze maakt muurschilderingen, houtsnedes en schilderijen. Ze laat daarmee zien hoe breed de opleiding is aan de Klassieke Academie. Je voelt aan haar portretten hoeveel ze van de mensen om zich heen houdt. Het is alsof de geportretteerden zomaar tegen je gaan praten. Zo echt, zo levend.

Negen nieuwe kunstenaar met prachtig werk. Een reis waard, tussen 17 augustus en 11 december een absolute aanrader.