Ik heb de afgelopen jaren veel interviews/verhalen afgenomen voor de site Parkstadveendam.nl. Het zijn weliswaar verslagen uit het verleden maar hopelijk niet minder mooi. Op Parkstadveendam wil ik jullie graag kennis laten maken met mijn pennenvruchten. Dit keer een interview uit 2008.
Blessure gooide roet in het eten van Wilfred de Jonge
Een droombeeld voor een voetballer is om het eerste elftal te halen. Ook voor Wilfred Frederik de Jonge, maar een ernstige blessure gooide roet in het eten. De talentvolle A-junior van FC Groningen zou zijn opwachting maken in het tweede elftal. Maar toen sloeg het noodlot toe. De jeugdige Wilfred werd heel ernstig geblesseerd en zijn droom om ooit in het eerste elftal van de FC te mogen voetballen viel in duigen. Er volgde nog een revalidatie van een jaar. Maar de geboren Stadjer kon daarna niet meer het hoge niveau halen wat hij gewend was.
Dat was een flinke streep door de rekening van De Jonge, want hij had zich er zoveel van voorgesteld. Want wie wil nou niet in een elftal spelen met Erwin en Ronald Koeman, Milko Durowski en Rene Eikelkamp. "Dat was een heel kloten jaar", herinnert De Jonge zich. Toch beleefde de pechvogel ook mooie tijden. Bij Kwiek werd hij twee keer kampioen en in de kampioenswedstrijd tegen Stedum schoot hij vanaf de middellijn het leer in één keer in de kruising. Inmiddels is Wilfred de Jonge 34 jaar en zet een punt achter zijn voetbalcarrière bij de zaterdagvoetballers. Omdat hij zijn werkzaamheden niet meer goed kan combineren met het voetballen en er komt binnenkort gezinsuitbreiding in Huize de Jonge.
Het was een hele moeilijke beslissing van Wilfred de Jonge om bij de zondag veteranen te voetballen. " Ik heb alles opgegeven voor het voetballen. Zaterdag was alles voor mij om naar het voetballen te gaan. Ik heb een dochter van 3 jaar en bovendien komt er een tweede kind bij. En ben ´s avonds vaak weg voor mijn werkgever." Wilfred is manager wervings- en selectie bij Cabel en telecom marketting BV, in de Wijk in Drenthe. "Door mijn drukke werkzaamheden ben ik toch genoodzaakt dat ik een afweging moet maken. Omdat ik mij nu nog goed voel, heb ik samen met mijn familie besloten om een einde aan mijn voetbalcarrière te maken." Al die combinaties maken het voor De Jonge heel moeilijk om door te gaan met het voetballen bij het eerste team. "Maar ik neem met pijn in het hart afscheid".
Wildervank deed lang mee voor de prijzen. Vooral het paasweekeinde leverde Wildervank twee zeges op. De zaterdagploeg stond met 1 been in de vierde klasse. Maar op de volgende training stonden er maar drie spelers op het veld. De spelers beseften dus niet wat er op het spel stond. Het interesseerde de spelers dus geen malle moer en de technische leiding doet er van alles aan om de ploeg op een hoger platvorm te laten acteren. Dat is toch schrijnend. "Je vraagt me dit als speler of als iemand die een visie over voetbal heeft. Als het een visie over voetbal gaat dan ben ik het volledig met je eens. Niks ten nadele van mijn collega voetballers. Als zakelijke overeenkomst is het gewoon een verplichting dat je moet trainen. Overtuigend voor deze club waar je eervol voor mag voetballen. Dan is het nog wel zodat je als groep kunt zeggen: we hebben nog een kans, laten we die ook grijpen met z´n allen, met de verplichtingen, die er bij horen. Daar ben ik het met de trainer over eens. Ook voor mijzelf, want ik trainde ook maar één keer in de week".
Wilfredje is geboren in de wijk Paddepoel en zijn eerste stappen op het veld was bij GVAV Rapiditas. Daarna kwam de periode Kwiek tot en met de jeugd. "Vanaf 1988 t/m1992 heb ik gecombineerd bij Kwiek en de jeugd van FC Groningen gevoetbald." Ernstig geblesseerd geraakt. Terug naar Kwiek en daarna overgegaan naar HSC (zat). "Nog samen gespeeld met Ron Jans en directeur Hans Nijland van FC Groningen." Daarna keerde hij weer terug bij Kwiek en belandde tenslotte bij Wildervank (zon) en daarna Wildervank (zat).