Tekst Hans van Noort
Dat is Irene Wilkens ten voeten uit. “Muziek moet je raken. Muziek is emotie. Je moet mijn ziel voelen.”
Op zondag 11 februari 15.00 uur Cultuur- & Congrescentrum vanBeresteyn gaan we het beleven. Daar en dan moet het gebeuren! Irene Wilkens presenteert samen met haar band haar eerste album in een middag vullend programma met verschillende gastoptredens van bevriende kunstenaars. Het belooft een fantastische middag te worden.
Maar wie is Irene Wilkens eigenlijk?
Muziek is haar leven. Ze woont dan in Muntendam. Als kind begint ze op een accordeon. Begrijpelijk, want haar moeder speelt ook dit instrument. Later maakt ze een overstap naar de klarinet, ze krijgt les van meester Blaauw. Hij ziet het helemaal zitten met Irene en hoort haar al spelen op de bühne bij het NNO. Binnen 3 maanden speelt Irene in een groot harmonieorkest. HAVO en daarna het kon feitelijk niet anders, het Prins Claus Conservatorium in Groningen. De opleiding is erg solistisch ingesteld, blijkt. Dit past niet bij Irene als sociaal mens. Vandaar dat ze meer tijd aan haar 2e hoofdvak gaat besteden – schoolmuziek. De opleiding is breed. Ze krijgt ook zangles en is verplicht om in verschillende koren te zingen. Ondertussen doet ze van alles. Speelt in operettegezelschappen, treedt al verscheidene keren op bijv. bij radio Noord, musiceert in bandjes en geeft les aan de Stedelijke Muziekschool in Groningen.
Of ze er gelukkig van wordt is de vraag. Neen dus en ze laat zich omscholen tot maatschappelijk werker, hetgeen ze tot op de dag van vandaag nog steeds met veel plezier doet. En als hobby natuurlijk de muziek én hoe. Het leven is wel doorgegaan. Huwelijk en 2 schitterende dochters Suze van 6 en Lotte van 2 jaar. Nu in Zuidwending.
Ze treft het met haar wederhelft, Alex Schoenmaker. Hij is naast musicus ook tekst(lied)schrijver en dichter. Samen met hem schrijft en componeert ze liedjes, veelal in het Gronings dialect. Irene: “Het staat dicht bij mijzelf. Het is lekker rauw en de échtheid spat er vanaf, zonder dat het oubollig overkomt.”
Hoe gaat het schrijven van zo’n lied in zijn werking?
“Het onderwerp bespreken we vaak samen en kan bijvoorbeeld iets zijn wat we tegenkomen op straat. Dan zet Alex een tekst op papier en maakt met zijn gitaar een ruwe “schets.” Samen gaan we dan verder om de (mijn) stem en de rest van de muziek erbij te componeren. Vorm en melodie moeten aan onze hoge eisen voldoen. Het is écht schaven en finetunen. Later volgt pas de fase om het op muziek te zetten door de band.”
De band waar ze al een aantal jaren mee optreedt is Sikkom Kult. Die bestaat uit:
- Bé Brakke-elektrische en akoestische gitaar en backing vocals
- Arko Kok-bassist
- Jaap Velema-akoestische gitaar en ukelele en backing vocals
- Ton de Boer-toetsen en accordeon
- Stefan Kroes-drums
Marianne van der Velde (zang), Edwin Jongedijk (zang en liedjesschrijver), Ilona van Veen (viool) en Rowdy Prins (akoestische gitaar) werken ook mee aan het album.
“Het opnemen van het album heeft ook heel wat hoofdbrekens gekost. Dat is écht niet van “even” in elkaar zetten. Bij producer Dik Pomp van audio studio De Fabriek hier aan het Boven Oosterdiep 101 hebben we alles gespeeld, gezongen en nogmaals en nogmaals en nogmaals opgenomen. Heel professioneel allemaal! Dan staat het op CD en dan moet er nog een fraaie hoes omheen – Robert Minnaard tekende voor het artwork en Maurits Peerbolte en Jan Lenting voor de fotografie. Jan Henk de Groot heeft een van de liedteksten van de album geschreven.
“We zijn met zijn allen trots op het resultaat.” Er staan 11 tracks op, die we allemaal tijdens de presentatie ten gehore zullen brengen.
Wat vind je zelf het mooiste nummer of maak je liever geen keuze?
“Het mooiste liedje vind ik nummer 4 van het album – Langzoam neergoan. De muziek is oorspronkelijk van de Ierse Glen Hansard – songwriter. Alex heeft het vertaald in het Gronings. Ik zing het samen met Marianne van der Velde (tweestemmig) en we worden begeleid op de viool door Ilona van Veen. Heel ontroerend.” Het mooie van het Gronings is dat je met weinig woorden veel kunt zeggen!
Ja en dan?
Even in de glazenbol kijken. Irene is nuchter genoeg om haar verwachtingen reëel in te schatten. De vertaling van Sikkom Kult - bijna mislukt - gaat zeker niet op. Het wordt juist een enorm succes. Er staan veel optredens gepland en hopelijk volgen meer opnames. “Want… het is erg leuk om te doen.”
Een paar mensen bedanken die tijdens de laatste drukke tijd – kinderen, verbouwing, werk, opnames enz. enz. is zeker op zijn plaats. Maar wie?
“Zonder de steun van mijn moeder en mijn schoonouders/-familie hadden we het niet gered. Dus bij dezen.”
“Twee namen nog, waar we en speciaal ik veel aan te danken hebben (gehad). Dat zijn de legendarische Be Wever en Henk Scholte - presentator.”
Wij wensen Irene en de medespelers heel veel succes bij de presentatie op 11 februari en natuurlijk voor de toekomst. We hopen nog lang van je mooie warme stem, je enthousiasme en je prachtige liedjes te mogen genieten.
