Harnold Scheepstra werd geraakt door een jongen die samen met zijn moeder en zusje op de vlucht is voor het oorlogsgeweld in Oekraïne. De jongen weet niet of hij zijn vader ooit terug gaat zien.
Dit heeft hem zo aangegrepen dat hij de de facebooksite 'Help de inwoners van de Oekraïne' heeft opgericht. Verder zoekende vond Harnold de facebooksite van de Stichting Oekraïners in Nederland. Deze stichting heeft drie verzamelpunten in Nederland, waarvan een in Sappemeer.
Harnold heeft contact gezocht en zich bij hun actie aangesloten met het openen van een inleverpunt in Veendam. Samen met vrienden en familie worden de ingeleverde spullen naar Sappemeer gebracht. Aan de groep op facebook is om ondersteuning gevraagd voor het verzamelen van spullen voor Oekraïne.
De spullen kunnen ook rechtstreeks naar Sappemeer worden gebracht op het adres Kleinemeersterstraat 109, maar ook bij het inleverpunt in Veendam aan de Ellertsveld 9.
“Ga niet langer toekijken”, besluit Harnold zijn hartstochtelijke oproep. “Dit is een hel voor de inwoners van Oekraïne. We zijn op zoek naar kleding voor alle leeftijden. Naar babyspullen, babyvoeding, kinderspeelgoed, toiletspullen dekens etc. En naar voeding dat niet gekoeld hoeft te worden en lang houdbaar is. Hopelijk kunnen we veel mensen helpen.”
“Eertwijn de Groot uit Veendam had op facebook ook een groep aangemaakt. Daarbij heeft hij zich ook aangesloten bij het initiatief van Harnold. In zijn busje haalt hij spullen uit de wijde omgeving, zoals Pekela en Stadskanaal. Deze brengt hij dan naar Natalia in Sappemeer.
Natalia is van origine Oekraïens en woont al elf jaar in Nederland. Zij helpt de familie Zwaneveld, die in Sappemeer bedrijfsruimtes van het garagebedrijf beschikbaar heeft gesteld voor het stallen van de ingezamelde spullen.
Eertwijn de Groot is zeer gemotiveerd. Ook vanwege zijn eigen oorlogservaringen als uitgezonden militair in 1982 als peacekeeper in Libanon. “Ik moet iets doen. Er zijn meerdere Nederlandse veteranenorganisaties die dit soort acties ondernemen. Zij komen niet verder dan de Poolse grens.”
“Er is van alles nodig. Vorige week heb ik bij een aantal bedrijven rollen plakbank gehaald in dozen om ze op al die pallets vast te zetten. Bedrijven in Veendam hebben hierbij geholpen. Ook hoognodig zijn accu's voor mobiele telefoons en powerbanks voor het opladen."
Er is een grote doorgifte van spullen. Bij het ophalen van dekbedden bij particulieren hadden die alweer een lading dekbedden gekregen. De bus was al bijna volgeladen, en werd Eertwijn ook doorverwezen naar nummer 16 waar veel andere spullen waren verzameld. Eertwijn is er vier keer voor naar Sappemeer geweest. Maar dat gaf niets. Dat het zo leeft bij mensen vindt hij geweldig. Hij hoopt wel dat het blijft zolang als het nodig is.
Kas Kaspers uit Veendam wilde anderen met hun acties niet voor de voeten lopen. Maar hij wilde wel heel graag wat doen. In Oekraïne zijn meer dan 10.000 huisdieren opgevangen die achter zijn gebleven. Die zijn door de oorlog ook slachtoffer geworden en kunnen het zonder hulp niet redden. Er dreigt een tekort aan voedsel en medicijnen. En er is een tekort aan zorgmiddelen.
Kaspers: “Normaal is een huisdier onderdeel van het gezin. Veel huisdieren kunnen getraumatiseerd zijn of gewond.” Kaspers heeft ook nagedacht over betrokkenheid van scholen. En wellicht zijn er ook dierenartsen die willen helpen met niet gebruikte medische goederen. Of met ouder materieel dat aan vervanging toe is.”
Zijn probleem is de opslag. Daarbij is hij ook al in de 70 en minder mobiel. Hij hoorde van het initiatief van Harnold en heeft ook hij zich bij de actie aangesloten.
Inmiddels is Kaspers benaderd door een particulier die hem wil ondersteunen. Op facebook is er contact met een groep huisdieren bezitters. Vanuit de groep krijgt Kaspers spullen aangeboden. De eerste benodigdheden zijn drie zakken hondenvoer van elk 20 kilo. Er zijn twee dozen hondenkoekjes geschonken en 5 kilo kattenvoer. Voor het vervoeren van katten zijn benches gedoneerd en kleedjes daarbij.
Natalia: “De laatste tijd zijn we allemaal bezig met hulp voor Oekraïne. Met humanitaire hulp en voor onze militairen verzamelen wij spullen. Wij zijn van de organisatie Oekraïners in Nederland, die al sinds 2014 bestaat. Sinds de eerste invallen door de Russen in Donetsk en Loehansk ondersteunen wij onze leger en onze burgers. En we blijven dat doen. Ook helpen we Oekraïners in Nederland die hier wonen, en werken. Wij hebben ook scholen hier. Wij helpen Oekraïners in alle richtingen.”
“De laatste weken sinds 22 februari zijn we helemaal gericht op militaire hulp. En ook met financiële hulp. We kopen spullen voor het leger. Er is een grote behoefte aan medicijnen. Warme dekens, slaapzakken. Eerste hulp aan kinderen met spullen, luiers babyvoeding hebben wij nodig, Warme kleding, dekens, lakens en kussens. Er zijn steden gebombardeerd en huizen zijn vernietigd. Mensen zitten zonder kleding.”
Natalia: “Wij waarderen al deze hulp. Het is hartverwarmend. We hebben al 12 vrachtwagens vol levensmiddelen en hulpmiddelen gestuurd. En heel veel busjes vol met spullen.”
“Heel veel Nederlandse mensen helpen ons. Mijn telefoon trilt de hele dag en nacht. Ze verzamelen spullen en brengen het naar ons toe. Ze vragen wat we nodig hebben. Zeker als er kleine kinderen komen met statiegeld voor ingeleverde flessen. Ook zij willen iets doneren. Ik zit dan vol met tranen. Een oude mevrouw kan niet zo ver meer lopen, maar ze bracht iets in een mandje mee. Het is hartverwarmend.”
“De vrachtwagenchauffeurs zetten zich ervoor in. We hebben dit de 26ste na de inval al opgestart. Mijn familie woont bij de grens. De stad is omsingeld.”
“Het meeste behoefte is aan levensmiddelen, medicijnen en slaapzakken. En luiers, shampoo en zeepproducten. Maar ook generatoren voor het uitvallen van elektriciteit. Voor de militairen verzamelen wij ook kogelvrije vesten en helmen. En telefoons en batterijen.”
“We zorgen ook voor de huisdieren die achter zijn gebleven. Ook vrijwilligers zijn vermoord terwijl ze eten brachten naar honden en katten. Een moeder met kinderen zijn in mijn stad omgebracht terwijl ze vluchtten in hun auto. Het was dichtbij waar mijn ouders woonden.”
