Sport

VV Wildervank bestaat dit jaar 85 jaar, Jacob Kuipers heeft hiervoor 12 interviews gemaakt voor het jubileumboekje van VV Wildervank. De komende dagen plaatsen we één interview per dag, zodat ook oud VV Wildervankers dit terug kunnen lezen. 

De fles shampoo liep als een rode draad door het voetballeven van Henk Perdok.

Henk Perdok is al 49 jaar lid van de voetbalvereniging Wildervank. Hij was een manusje van alles bij de club. Hij voetbalde en doorliep de jeugd en de senioren. Hij was als voetballer geen uitblinker maar een 'waterdrager'. Iemand die het 'vuile' werk deed voor de 'sterspelers'. Deze spelers, zoals Henk, zijn onmisbaar voor een team. Maar dit spelletje was maar van korte duur toen hij op de training een schop tegen zijn knie kreeg. En op zijn 23ste jaar was het gebeurd met het voetballen. Henk kon de geur van het voetballen niet loslaten en werd jeugdleider en het leiderschap vervulde hij 14 jaar.

Verder is hij is nog vier jaar coach geweest van het zaalvoetbalteam. Daarna is het een tijdje stil geweest rondom Henk, totdat hij Goos Boers tegenkwam. Henk: “Goos zei, wil je niet nog een keer beginnen?”. En deze woorden hadden zoveel impact op Perdok dat hij weer begonnen is bij zijn geliefde club. Henk bestierde daarna een kroeg, die de naam New Life kreeg. Dat werk heeft Henk twee jaar gedaan en nu draait hij weer mee in de kantine van v.v. Wildervank. 'Oude liefde roest dus niet'.

Ongeveer op 8-jarige leeftijd trapte Henk Perdok voor het eerst tegen een bal aan bij de voetbalclub Wildervank. De geboren en getogen Wildervanker heeft altijd de kleuren van rood en wit verdedigd. Vervolgens speelde hij bij de E-junioren onder leiding van Joop Molema. Ook voormalig voorzitter van Wildervank Nico van der Vorm heeft zijn 'steentje' bijgedragen aan de ontwikkeling van de jeugdige speler.

Nog iets geleerd van Nico: “Nee, van Nico niet.”, zegt hij met een lachende blik. Later is Henk naar de D- en C-junioren gegaan. Henk moest zwaar in zijn geheugen tasten en herinnerde zich natuurlijk ook zijn periode bij A2. En de leiders waren, zijn vader en Aeilko Hoving. Perdok: “Ze waren samen heel lang leider bij de A-junioren. Mijn broers hebben ook nog onder mijn pa gevoetbald.”. Na de A-junioren is Henk Perdok naar de senioren gegaan.

Maar hij kwam niet verder dan het derde en vierde elftal. “Ik was niet zo'n ster. Ik weet nog iets van enkele toernooien van het 4e elftal. Dat wij na elke wedstrijd in de kantine belanden en op het laatst van het toernooi behoorlijk aangeschoten op het veld stonden!”. De broers Oosting, Henk Postema, Johan Borgman, Pieter van der Woude en Nanne Kroon kan hij zich nog voor de geest halen. Vooral Kroon is de gebeten hond. Perdok: “Kroon heeft me deze blessure bezorgd. Toen heb ik last van de knie gekregen. Op de training rende hij mij achterna en gaf mij een trap tegen de benen aan.”. Kroon deed het weliswaar niet bewust, maar hij beheerste het spelletje niet.

Op zijn 23ste jaar moest Perdok stoppen met voetballen. Wegens zijn linker knie. Daarna is Henk jeugdleider geworden. En heeft samen met Jan Wind, jarenlang E1 begeleid. Diverse jeugdleiders passeerden daarna de revue. Ondermeer: Henk Watermulder, Eddie Reinke (E-junioren), Vos en Koos Klamer. Met Jacob Kuipers en Be Hamminga vier jaar. Daarna Wildervank A2 met onder meer Erik Romp, Alfred Grootjans en de tweeling Henk Jan (nu wethouder van de gemeente Veendam (jk) en Bram Schmaal.

En in de E-junioren met Sjaak van der Steen, Henk Perdon, doelman Knollema, Kasto en Tjecholef  Tokromo. Perdok: “Dat was een best elftal en kampioen geworden.”. Vervolgens is Perdok ook kampioen met de boys geworden op het Polio-toernooi. Verder is de 'Pudde', zoals ze hem ook wel eens noemen, nog vier jaar zaalvoetbalcoach geweest. En hij kan zich ook nog Henk Oldenziel (Pelé) herinneren, die ook leider is geweest van de Wildervanker zaalvoetballers. Bekende 'pingeldozen' van weleer waren Henk Postema, Jan Hofstede en Bert Wubbeling. “Het laatste jaar ben ik samen met Be Hamminga leider geweest.”.

Vanaf 2000 is Henk Perdok in de kantine terecht gekomen. “In 1998 was ik net gescheiden en woonde bij mijn broer in.”. Bestuurslid Goos Boers woonde dicht bij de familie Perdok. “Ik liep daar en kwam Goos tegen.”. Goos zei: “Wil je niet nog een keer beginnen. Dat is nu wel een mooie tijdverdrijf.”. Henk: “ Zodoende ben ik in de kantine weer begonnen”. Daarna is Henk er twee jaar tussenuit geweest. Hij werd kroeghouder en zijn café kreeg de toepasselijke naam New Life. Vervolgens is hij weer bij v.v. Wildervank achter de bar gekomen, als inkoper en beheerder. Omdat de toenmalige beheerder Bé Hamminga er mee stopte.

Het gesprek met Henk in Winschoten was bijna teneinde toen Henk nog enkele mooie momenten voor de geest kan halen. “Ik herinner mij als B-junior nog een uitstapje van de A- en B-jeugd naar Duitsland. Het was in Bigge Olsberg in Sauerland. Ik was 15 jaar en mijn vader en moeder waren mee omdat mijn vader leider was van de A-junioren en mijn broer Evert was mee als leider van de B-junioren. De jongens sliepen bij mijn ouders van de A- en B-junioren, waartegen wij moesten voetballen.”.

“Heinz en ik sliepen bij de voorzitter in huis in één bed. Zaterdags hadden we feest met onze gastheren en mijn broer was de hele avond bezig om mij zoveel bier te geven dat ik op een gegeven moment zo dronken op de WC zat dat ik er niet weer uit kon komen. Maar na geruime tijd hebben ze mij er uitgehaald en de volgende dag werd ik wakker in het huis van de voorzitter. Naast Heinz, die natuurlijk grote lol had om het hele gebeuren, maar mijn ouders niet, die hebben zich waarschijnlijk dood geschaamd.”.

Verder waren er meer uitstapjes naar Duitsland. We hebben geslapen in een sporthal. Samen met Jacob Kuipers, Goos Boers, Bé Hamminga en Roel Duitsch. En ook naar Ameland met Henk van der Vlag en zijn vrouw Dina. Henk: “Weet je nog Jacob op het strand dat Henk steeds tegen jou zei: 'Kijk Jacob een Ankie in zee.'. En  dat jij steeds met je verrekijker over de zee ging kijken en je zei steeds, “Ik zie hem niet.” en op een gegeven moment zei je: “Wat is eigenlijk een Ankie?”, waarop Henk zei “Een Ankie is een keutel op een plankie.”.

VV Wildervank bestaat dit jaar 85 jaar, Jacob Kuipers heeft hiervoor 12 interviews gemaakt voor het jubileumboekje van VV Wildervank. De komende dagen plaatsen we één interview per dag, zodat ook oud VV Wildervankers dit terug kunnen lezen. 

'Slager' uit Weiteveen was verantwoordelijk voor het einde van de voetbalcarrière van Evert Perdok.

Op 16-jarige leeftijd was Evert Perdok van de voetbalvereniging Wildervank een aanstormend talent. Hij heeft vanaf de F-junioren alle jeugdelftallen doorlopen en een glansrijke voetbalcarrière lag in het verschiet. Maar het mocht helaas niet zo zijn want een 'slager' uit Weiteveen maakte op brute wijze een einde aan de carrière van deze talentvolle speler uit Wildervank. Bij ‘de grote jongens' zat hij op de rand van het eerste- en het tweede elftal. “'s Morgens deed ik mee met het tweede elftal en ’s middags was ik bij het eerste team.”, kan Perdok zich nog herinneren.  En oefenmeester Joop Molema stond aan de 'wieg' van Perdok. “Molema was een goeie trainer. Vanaf de jeugd trok ik al met hem op. Het was een rustige man en tijdens de trainingen deed hij veel met de bal.”. Evert Perdok heeft met het eerste elftal geen titels behaald maar wel tweede en derde plaatsen.

Evert Perdok was een talentvolle voetballer, maar in de uitwedstrijd tegen Weiteveense Boys trof hij het noodlot. Perdok was aan de bal en een 'slager' uit Weiteveen was verantwoordelijk voor het einde van de voetbalcarrière van Evert Perdok. De speler van De Boys trapte van achteren Perdok tegen de benen aan. Vervolgens waren de kruis- en kniebanden middendoor. Perdok is in Weiteveen nog even naar de dokter geweest. Maar die man zat er een beetje aan te scheuren en te trekken. En Evert had nog steeds last van de knie. Maar na een paar potjes bier werd het toch makkelijker. Perdok: “Toen ik die schop gekregen heb in Weiteveen heeft Gerard Pik (heet nu Gerard Klinkhamer) revanche genomen op die speler die dat bij mij flikte. Dit zijn lovende kritieken.”.

De volgende morgen kon Evert bijna niet meer van bed af komen. Zo'n pijn en dus even naar de dokter. Daarna naar het ziekenhuis en daar bleek dat alles volledig van elkaar af was. Vervolgens zes weken in het gips. Daarna heeft de voormalige voorstopper het weer even geprobeerd. Tenslotte naar de  bondsarts  van het Nederlands elftal. Evert moest op de bank liggen en de dokter keek naar de knie. Tekende wat op de knie en daarna zei hij tegen Perdok: “Jij kan het voetballen wel vergeten. Dat komt hard aan. Want ik was nog maar 26 jaar.”. Samen met oefenmeester Henk Wollerich en bestuurslid Goos Boers zijn ze naar Zeist geweest.

Evert Perdok was vijf jaar en heeft bij Wildervank alle jeugdelftallen doorlopen. Begonnen bij de F-junioren. Perdok: “Ik was 16 jaar toen ik in het eerste team ben gekomen. Onder oefenmeester Joop Molema.”. Daarna volgden de oefenmeesters Max Rosies, Emiel Gort en Henk Wollerich. “Maar ik vond Max Rosies één van de betere trainers. De andere trainers die ik heb gehad waren ook goed. Ligt er maar net  aan hoe een trainer je ligt.”. Perdok heeft nog samen gespeeld met de Wildervank-'kanonnen' Jan Hendrik Bloem, Henk Hollemans, Willie Wever en Drikus Smit.

Evert Perdok heeft bij Wildervank geen titels meegemaakt met het 'vlaggenschip'. Hij was dus de Joop Zoetemelk onder de spelers. Altijd tweede of derde. In zijn jeugdperiode is hij wel vaak kampioen geweest. En in de zaal heeft hij ook nog samen gespeeld met Jan Hendrik Bloem. Perdok over deze periode: “Bloem was snel en scoorde enorm veel. FC Twente had belang bij hem en hij moest een proefwedstrijd spelen bij Heerenveen. Jan Hendrik kennende, het zal wel op een zaterdag geweest zijn,  want op vrijdag is hij doorgezakt. Kroegie in en kroegie uit. Dat is wel jammer dat hij dat niet een beetje serieuzer heeft genomen. Anders was hij wel een eind gekomen.”.

Evert Perdok heeft 10 jaar in het eerste elftal van Wildervank  gespeeld. Van mijn 16e tot zijn 26ste jaar. Evert kende ook hoogtepunten. “Dat ik scoorde tegen Bareveld, die wedstrijd hebben we met 1-0 gewonnen. Een sterk punt van mij was het koppen. En de slidings.”. Evert Perdok was geen sprinter, maar had een geweldige trap in zijn benen. Hij legde de bal als het ware op de 'stropdas' van zijn medespeler. Ook kon hij als spelverdeler de boel aardig verdelen. Waarom Evert mij direct tot de orde riep: ”Daar hadden we Willie Wever voor.”.

Joop Molema was de eerste trainer waaronder Evert speelde. “Een goede trainer. Vanaf de jeugd trokken we al met hem op. Een rustige man en we deden heel veel met de bal. Trainer Rosies was vreselijk streng. In de kleedkamer was hij ook zo kwaad. Volgens mij ging er in de wedstrijd wat mis in de eerste helft en toen we in de rust de kleedkamers binnen kwamen moesten we allemaal even gaan staan.”.

“Zo staan zoals we echt moeten staan in het veld. Jij staat daar en jij staat daar. Daar konden we mee heen gaan. Dat was een hele strenge trainer. Er lag op een gegeven moment een halve meter sneeuw. We dachten 'de training gaat over'. We moesten trainen, er is geen bal aan te pas gekomen, gewoon een beetje met sneeuwballen gooien. Elkaar op de rug springen, dat soort dingen. Beetje flauwe kul maar de training ging gewoon door.”.

Een tweede plaats was het hoogst haalbare voor oefenmeester Max Rosies en zijn boys. Perdok: “Als je te laat was kon je vertrekken onder Rosies. Dat moest je niet te vaak doen, dan was het reizen.”. Trainer Emiel Gort: “Trainer Emilie Gort? Laat ik het zo zeggen, die andere trainers had ik liever. En trainer Henk Wollerich? Hij was een trainer die veel met de bal deed. Een technische trainer. Hij woont nu in Spanje.”. 

Oudste lid Roef Perdok (88 jaar) in actie met ons jongste lid Demon Vaatstra (1,5 jaar) .

VV Wildervank bestaat dit jaar 85 jaar, Jacob Kuipers heeft hiervoor 12 interviews gemaakt voor het jubileumboekje van VV Wildervank. De komende dagen plaatsen we één interview per dag, zodat ook oud VV Wildervankers dit terug kunnen lezen. 

Roef Perdok:
 “Ik voetbalde niet omdat ik geen goede voeten had. Ze zaten er verkeerd aan.”.

Roelof Perdok is met zijn 88 jaar het oudste lid van de voetbalvereniging Wildervank. En in zijn 'kielzog' volgen de heren Smalbil en Roel Duitsch. Roef, zo wordt hij genoemd in de 'wandelgangen' komt uit een gezin met drie broers en één zuster. Jans, Be, Cornelis en zijn enigste zuster Dietje. Volgens zoon Evert was alleen broer Jans bij het voetbal betrokken, als assistent-grensrechter. En Jans is weer de vader van kantine beheerder Henk Perdok. Roelof Perdok: “Mijn broer is 8 jaar grensrechter geweest van het tweede zondag elftal. En heeft ook een aantal kampioenschappen mee gemaakt bij zondag 2. Job Prins vlagde toen zondag 1.”.

Als de voetballers van Wildervank moesten spelen dan gingen ze eerst naar Roelof en Hillie Perdok om de ballen op te halen. Perdok: “Ze haalden iedere keer 3 ballen op voor de wedstrijd. En ook op de zondagmiddag. En Hillie waste de shirts en broekjes.”. Harrie Haan, de zwager van Roelof ging de velden kalken. Ook was de familie Perdok aanwezig om de kleedkamers schoon te maken.

Roef: “Ik heb nog boven in de kantine gestaan.”. Voor de jeugdigen onder ons, de kantine stond eerst boven het zwembad (tussen het hoofdveld en de tennisclub). Daaronder had je die legendarische kleedkamers. Daar zaten zes oude bakken in en vijf ouderwetse kranen er om heen. Verder heeft de heer Perdok entreekaartjes verkocht en het schoonmaken van de kantine hoorde er ook bij. Momenteel komt Roef niet meer bij Wildervank omdat hij niet meer lang kan staan.

Roef bekijkt de voetbalwedstrijden op de televisie. Perdok weet niet op welke plek Wildervank momenteel staat. Want hij kan de krant niet lezen. Zijn vrouw Hillie stond ook achter de bar. Roef: “Toen ze 52 jaar was, is ze overleden. Ze was altijd goed en zo en ineens was ze weg. Zijn zwager en Hillie haar broer Harrie is 61 jaar geworden en ook onverwachts overleden. Roef: “Hij kalkte de velden en zette zich in voor  kantine werkzaamheden. Harrie was een manusje van alles bij de club. Maar Harrie heeft nooit gevoetbald.”.

De familie Perdok was besmet met het voetbalvirus. Maar waarom heb je nooit gevoetbald? Perdok: ”Nee, nooit geen belang bij gehad.”.  Bij sportvereniging SVA uit Annerveenschekanaal heeft Roef Perdok nog een beetje aan hardlopen gedaan. Perdok: “Nait zo voak.” Maar de jonge Roef heeft wel de 10 kilometer gelopen. “Maar toen was ik ook doodop. Ik was zo moe.“. Maar nu komt 'de aap uit de mouw'. Roef: “Ik voetbalde niet omdat ik geen goede voeten had. Ze zaten er verkeerd aan.”. Wildervank was één van de eerste amateurclubs in Nederland die een kunstgrasveld had. Dat is het veld die naast de sporthal ligt.

VV Wildervank bestaat dit jaar 85 jaar, Jacob Kuipers heeft hiervoor 12 interviews gemaakt voor het jubileumboekje van VV Wildervank. De komende dagen plaatsen we één interview per dag, zodat ook oud VV Wildervankers dit terug kunnen lezen. 

Wim Troost:
“Goos Boers wilde de bloemen al in de sloot gooien.”.

Op 17-jarige leeftijd kwam Wim Troost jr. bij het eerste zondag elftal van de voetbalvereniging Wildervank. Samen met Koos Klamer en Gerrie Kraan gingen ze mee als wisselspeler, onder leiding van oefenmeester Max Rosies. Stilletjes hoopten deze aanstormende talenten dat ze speeltijd kregen van de trainer, maar ze kwamen van 'een koude kermis' thuis. Na rust mochten ze eindelijk aanstalten maken om het 'grote toneel' te bestormen. Maar helaas, pindakaas. Na een half uurtje warm lopen mochten ze van Rosies weer gaan zitten. De heer Rosies kwam hoogstwaarschijnlijk tot de conclusie dat ze niet alles 'uit de kast' haalden in dit half uur en kwam toen tot de conclusie dat dit jeugdig tweetal nog niet rijp was om in het 'elitekorps' van Wildervank op te treden. Dit was natuurlijk een bittere tegenvaller voor de jeugdige talenten.

En in datzelfde jaar (1982) is Wim Troost met de A1-junioren kampioen geworden. Na een zinderend slot bij PJC in Nieuwe-Pekela. Het was een strijd tussen PJC en Wildervank. Vijf minuten voor het eindsignaal stonden de youngsters van Wildervank met 2-0 achter. En met een uiterste krachtinspanning (“Goos Boers wilde de bloemen al in de sloot gooien.”) maakten we in de 93ste minuut nog gelijk. Het jaar daarna (1983) zat Wim bij het eerste elftal. “Vaak als rechtsback en af en toe in het centrum achterin.”.

“Maar ook als rechtsback achter Robert Boomsema, die op het middenveld stond.”.  In die jaren had Wildervank drie sponsoren (discotheek Le Chique van Hans Olthof, Kledingzaak van Piet de Wit en de sportzaal van Johan Neperus). Volgens Wim  is de sportzaal later overgegaan in handen van Hans Olthof. Wim Troost: “Verder hoef ik hier niets aan toe te voegen, denk ik. Na de wedstrijd werden er meer meters gemaakt.”. En hier is het spreekwoord 'een goed verstaander heeft maar een half woord nodig' van toepassing.

Een wedstrijd die bij Wim nog in zijn geheugen staat gegrift is de bekerwedstrijd (rondom 1982) tegen hoofdklasser Hoogeveen. Met Karel Liklikwatil (oud-BV Veendam speler) in de gelederen. Troost: “Met de bus naar Hoogeveen (broek 2 maten te groot)  en vol goede moed als voorstopper tegen Hoogeveen-speler Popko Schuitema, die een keer zo breed was en anderhalve kop groter.”. Helaas verloor Wildervank met 10-1 en de enigste goal voor Wildervank is gescoord door Good Old Jan Hendrik Bloem.

Maar in 1988 sloeg het noodlot toe voor Wim Troost. “Een scheenbeenbreuk en een jaar niet gevoetbald en daarna af en toe bij het eerste- en tweede elftal onder de trainers Henk Wollerich en Gabe Westerdiep.”. Maar Wim kreeg daarna weer vreugde in het spel en dat mondde uit in een kampioenschap. “In het jaar waarin we in Westerwolde kampioen werden, hebben we vervolgens nog veel wedstrijden gespeeld onder aanvoering van oud-BV Veendam speler André Brouwer. Heerlijk en vooruit voetballen.”.

Daarna is Wim jeugdleider geworden samen met Good Old Jacob Kuipers bij de C-2 junioren en later nog met Jurrie Vazel bij de E1-junioren. Wim woont tegenwoordig in Zuidlaren en is werkzaam bij Lentis op het voormalig Dennenoord  terrein. “Prachtige omgeving en als je van  poëzie houdt moet je daar een keer gaan wandelen. Er is namelijk een route over het terrein. De routekaart kun je halen in het hoofdgebouw bij de receptie.”, “Ik doe momenteel niet meer aan sport. Ben na mijn Wildervank-tijd na 2 jaar 

Door Patrick Beek

VEENDAM – Veendam 1894 heeft zich nog niet neergelegd bij degradatie. De bezoekers van SC Stadspark werden op een 5-1 nederlaag getrakteerd. Veendam 1894 greep in 3C één van de laatste kansen om rechtstreekse degradatie te ontlopen.

Op eigen veld aan De Langeleegte werd met maar liefst 5-1 van SC Stadspark gewonnen. De Stadjers draaien het hele seizoen al bovenin mee in de derde klasse en dus is de prestatie van de Veendammers prima te noemen.

Arnoud Bentum scoorde al na drie minuten. Het was zijn eerste van vier doelpunten in het treffen met SC Stadspark. In de 55e minuut kwam zijn 4e en afsluitende treffer. Na zestien minuten was het eigenlijk al geen wedstrijd meer. Veendam 1894 stond toen met 3-0 voor; het was een kwestie van wachten op de volgende treffer, Kenny Slagter scoorde de 4-0. "Zij kwamen er helemaal niet aan te pas" zei trainer Patrick Beek van de Veendammers. "We speelden erg goed". De thuisploeg zag het gat met Muntendam tot twee punten verkleind.

In de resterende wedstrijden kan de ploeg zich zelfs nog veilig spelen.

VV Wildervank bestaat dit jaar 85 jaar, Jacob Kuipers heeft hiervoor 12 interviews gemaakt voor het jubileumboekje van VV Wildervank. De komende dagen plaatsen we één interview per dag, zodat ook oud VV Wildervankers dit terug kunnen lezen. 

Oefenmeester Pieter Nuus:
‘Ik gun Wildervank de vierde klasse.’

Vijfde klasser Wildervank (zat) bivakkeert op de derde plaats in de vijfde klasse. En de ploeg van de scheidende trainer Pieter Nuus is er alles aan gelegen om deze belangrijke stap te maken. Maar er is één struikelblok wat de ploeg in de eerste helft van dit seizoen parten speelt en dat is de trainingsopkomst. Volgens de geboren Vlagtwedder is Wildervank een fijne vereniging. “Ik had misschien nog wel een jaar kunnen blijven maar ik denk dat het verstandig is om een andere uitdaging aan te gaan. Ik heb het idee als ik met deze groep promoveer via de nacompetitie, dat dan het plafond is bereikt.”. Na afloop van dit seizoen vertrekt Pieter Nuus naar zaterdagclub VVS uit Oostwold.

Wildervank (zat) staat op het moment dat ik dit schijf op de vierde plaats met 26 punten. Nuus: “Ik vond het op zich ook niet slecht. We hebben wat punten verloren tegen de zwakkere ploegen. Van koploper NKVV hebben wij verloren, omdat de afwerking niet goed was. En dat is jammer.”. Ook tegen de zwakkere broeders, zoals Damacota hebben Nuus in de zijnen punten verspeeld. “We moeten zorgen dat we in de winning mood blijven. Het is jammer dat we nu twee wedstrijden niet gespeeld hebben. Dat we dus geen competitie wedstrijden hadden omdat we al  12 duels gespeeld hadden.”.

Oefenmeester Nuus wil de nacompetitie minimaal halen. “Als ze tenminste allemaal trainen en dat was in de winterperiode een probleem. Maar daar wordt individueel heel duidelijk over gesproken. Dan gaan we zeker bij de eerste twee ploegen eindigen.”. De laatste fase van de competitie heeft de fanatieke trainer bekeken en dan zijn er ploegen bij waar Wildervank nog tegen moet spelen. Maar Nuus is er van overtuigd dat zijn ploeg daar de volle mep punten pakt. Ja, dat kan de trainer wel roepen, maar de trainingsopkomst is een 'struikelblok'. Het is aan Nuus zijn gezicht te zien dat hij daar niet tevreden over is.

Nuus: “Ik heb altijd gezegd, als je privé omstandigheden hebt of je hebt leer- of werksituaties dan kun je rustig een keer afzeggen. En dus niet bij elke 'wissewasje' afzeggen. En zeker in deze fase van de competitie niet. Want ik gun deze jongens de vierde klasse.”. Maar dan moet de trainer er niet alleen voor staan. Dan zijn die jongens toch ook niet zo fanatiek dat ze naar de training moeten. “Dat idee heb ik af en toe wel. Dat heb ik hun ook regelmatig voor de voeten gegooid.”. De trainer zit in een moeilijk 'vaarwater'. Te weinig spelers op de training, zodat hij niet de gewenste training kan geven. “Daar heb ik wel wat problemen mee op dit moment.”, aldus de teleurgestelde trainer.

Nuus: ”Daar heb ik een gesprek over met de groep, zodat ze wakker worden en dat ze nu zeggen, 'we moeten nu toch trainen want we willen hoger op'. Als ik dat allemaal hoor, dat ze naar de vierde klasse willen met nog een aantal jongens er bij. Dan zeg ik op mijn beurt, dan moet je er staan. Ik zeg altijd, jullie zijn wel de betere ploeg. Jullie leren wel de goede voetbalcapaciteiten. Ik heb daar nog nooit over gezwegen, dat is altijd zo geweest, maar op een gegeven moment houdt dat voor mij op. Ik wil ze op de training zien. Ik wil  feedback.”. Maar als Nuus dat niet krijgt en de prestaties worden minder, dan moeten de spelers de hand in eigen zak steken.”.

Nuus: “Ik ben er altijd, ik wil zelfs wel drie keer in de week trainen. Ik probeer elke week op de woensdag en soms ook op de zaterdag een oefenwedstrijd te pakken. Als trainer kan ik er niet meer aan doen. En als ik een leuke tactische training neer wil zetten en de spelers zijn er niet. Of ik zet een training op voor 12-13 mannen en er staan maar 7 spelers voor mijn neus, dan houdt het op. En dan mogen ze wel zeggen, ik heb dit en dat.”. Maar daar heeft Nuus dan schijt aan. Het is meestal zo, als je bij de eerste drie ploegen staat dan zijn de meeste spelers er wel. “Nou, dat is in dit geval dus niet zo. Ik ben vanavond voor het eerst compleet.”.

Natuurlijk zijn er ook spelers die zitten in tentamenweken. Maar Nuus gooit nu 'de knuppel in het hoenderhok' en gaat eisen stellen. “Jongens, jullie moeten sowieso met tien man op de training verschijnen. Want anders helpt zo'n training niet. Jullie willen omhoog en dan moet je er wel wat voor doen. Zoals tegen Damacota. Ze 'spelen als een krant', en dan klagen ze ook nog omdat ze achter stonden.”. Dan wordt oefenmeester Nuus kwaad. “Ik probeer er alles aan te doen dat je speelt en dat je wint. En na de rust kan het wel.  Op een gegeven moment moet een vereniging als Wildervank in de vierde klas spelen.”.

Het is Pieter Nuus zijn vierde seizoen. Bij de club van rood en wit.  Nuus: “Ik moet eerlijk wezen, ik heb hier een hele fijne vereniging. De organisatie, materiaal en de velden zijn goed. Ik heb het idee dat ik met deze groep, als ik hiermee promoveer via de nacompetitie, het plafond bereiken kan. En dat heeft niet alleen te maken met de prestaties op het veld. Maar dat heeft ook met het totaalpakket te maken op de training. Ik had misschien nog wel een jaar kunnen blijven maar ik denk dat het verstandig is om een andere uitdaging aan te gaan”.  Maar eerst wil de gedreven trainer Nuus met Wildervank omhoog, voordat Nuus aan VVS denkt.

Dat is zijn streven. Nuus: “Ze zeggen wel eens, hij moet een andere vereniging hebben, hij is er al mee bezig.”. Maar zo zit Nuus niet in elkaar. “Ik vind het mooi dat ik naar VVS ga, maar eerst Wildervank naar de vierde klasse loodsen. Want daar horen ze.”. Pieter Nuus is in Vlagwedde geboren en in Heiligerlee opgetogen. Woonachtig in Winschoten. Jeugdtrainer geweest bij Heiligerlee. En ook van het eerste team van de 'Kloosterholtjers'. Daarna Siddeburen, DWZ en Veelerveen.

BADMINTON - Zaterdag 9 en zondag 10 mei vindt in het Indoorcentrum Veendam voor de 47ste keer het internationale Meteoor Masters badmintontoernooi plaats. De voorbereiding voor dit jaarlijkse evenement is in volle gang en de inschrijving is afgelopen week gesloten. Op dit grote senioren toernooi  wordt van zaterdagochtend tot zondagmiddag in 4 categorieën en 20 onderdelen gestreden om het prijzengeld te verdelen.

Het Meteoor toernooi is onderdeel van het nationale Master circuit van Badminton Nederland. Dit circuit waar de nationale badminton toppers en subtoppers strijden om punten voor een circuit ranglijst bestaat uit 6 toernooien verspreid over het hele seizoen. Deelnemende organisaties moeten voldoen aan allerlei kwaliteitseisen om in aanmerking te blijven komen voor de Master status en daarmee lukt het ook in Veendam elk jaar weer om badminton op hoog niveau naar de parkstad te halen.

De deelname valt dit jaar qua aantal wat tegen. Afgelopen jaren bestond het deelnemersveld steeds uit rond de 350 fanatieke deelnemers, dit jaar stokte de teller op 262 deelnemers. Gelukkig lijkt de sterkte van het deelnemers veld er niet onder te lijden. De winnaars van 2014 in de Master klasse komen dit jaar terug om hun titels te verdedigen en ook een aantal winnaars van voorgaande jaren zijn van de partij.

De toernooicommissie probeert elk jaar weer het toernooi op punten te verbeteren en heeft daarbij een aantal troeven in handen. Qua voorzieningen in de vorm van het Indoorcentrum met 22 badmintonvelden en de kampeermogelijkheden bij het zwembad heeft Meteoor echt iets te bieden in Veendam. Mensen die voor het eerst op het toernooi komen zijn ook steevast verbaasd over de grootte van het toernooi in een plaats als Veendam. Al is de verbazing een stuk minder  groot dan vroeger toen ook de topspelers geconfronteerd werden met een “asfaltvloer”.

De organisatie zit volop in de laatste voorbereidingen. Het programmablad wordt opgemaakt, inschrijvingen gecontroleerd en schema’s opgesteld. Een deel van de 6-koppige toernooicommissie heeft zich bezig gehouden met sponsoring en is erg blij met de steun van sponsors, donateurs  en adverteerders uit Veendam en omstreken. Een toernooi van deze omvang is alleen mogelijk dankzij die steun. Tijdens het weekend zelf wordt een beroep gedaan op een groep van ruim 20 vrijwilligers van de ambitieuze badmintonvereniging. Uit alle gelederen van de club wordt geholpen, de taken zijn divers – de vrijwilligers worden bijvoorbeeld ingezet als scheidsrechters, zaalwachten, campingbeheer maar ook de jeugd draagt hun steentje bij waarbij de jongste jeugd ingezet wordt als lootjesverkopers en de oudere jeugdspelers als lijnrechters.

Genoeg te doen en zeker de moeite waard. Het Meteoor toernooi bied een van de weinige kansen om topbadminton met eigen ogen en van dichtbij mee te maken hier in het Noorden van het land. De finales op zondag 10 mei zijn gewoon gratis toegankelijk en iedereen is welkom om naar de ongetwijfeld spannende en spectaculaire wedstrijden te komen kijken. 

DARTEN - Op zondag 3 mei 2015 zal Veendam in het teken staan van darts. Op deze dag wordt dan voor de 3e keer het Sportplein Veendam Open Darts georganiseerd. In het Indoorcentrum in Veendam zal dan gestreden worden om de hoofdprijs van 600 euro.

Met de komst van Remco van Eijden en Wesley Harms naar Veendam, belooft het een toernooi van hoog niveau te worden. Daarnaast zullen ook menig andere regionale en landelijke talenten hun kunsten komen vertonen en met z’n allen te strijden voor de felbegeerde hoofdprijs. Voor een volledig overzicht van reeds ingeschreven spelers, kun je kijken op indoorcentrumveendam.nl. Er geldt een maximum van 200 deelnemers.

Gespeeld zal worden op 40 dartbanen die, zoals gebruikelijk, afkomstig zijn van Bert Medema. De toernooileiding is in handen van het team Dinand Kist en bij de finalewedstrijden zal Mastercaller Mats Giets de wedstrijden leiden. De Hoofdsponsor van de finalebaan is Pura

Op 3 mei zal ook de bekerfinale in het voetbal gespeeld worden tussen PEC Zwolle en FC Groningen. Deze wedstrijd begint om 18.00 uur en zal op diverse televisie schermen getoond worden. Het beloofd al met al weer een gezellige dag te worden in Veendam. Bezoekers Gratis toegang!

De inschrijving voor dit toernooi is nog geopend. Je kunt je inschrijven door een mail te sturen naar  info@indoorcentrumveendam.nl. Je ontvangt dan een mail terug met daarin informatie omtrent de betaling. Het inschrijfgeld bedraagt 10 euro.

Het is ook mogelijk om op de dag zelf in te schrijven.

Voor meer informatie kun je ook terecht op de site www.indoorcentrumveendam.nl en de facebookpagina  van het Sportplein Veendam Open Darts 2015.

Wie gaat er dit jaar met de beker naar huis tijdens het Zechstein Stratenvolleybal?

VOLLEYBAL - Het wordt weer een supergezellig en sportief volleybalspektakel! Dus aarzel niet en trommel vrienden, familie, collega`s of teamgenoten op om mee te doen aan dit gezellig toernooi!
Inschrijven kan t/m 5 mei 2015!

Alle teams spelen twee avonden,  en wel op vrijdagavond 15 en vrijdagavond 22 mei 2015. Dankzij diverse sponsoren, winkeliers/ondernemers uit Veendam zijn er weer leuke prijzen te winnen!

Nog geen bedrijven team aangemeld? Aanmelden kan via info@indoorcentrumveendam.nl

Wat: Zechstein Stratenvolleybal 2015
Voor wie: Voor iedereen vanaf 15 jaar
Wanneer: 15 en 22 mei 2015
Waar: Parkstadhal/Sorghvliethal Veendam
Kosten: € 25,00 inschrijfgeld per team

Meer info: www.indoorcentrumveendam.nl

Jur Vazel (links) en Joop Molema (rechts) druk heen en weer met reclameborden.

VV Wildervank bestaat dit jaar 85 jaar, Jacob Kuipers heeft hiervoor 12 interviews gemaakt voor het jubileumboekje van VV Wildervank. De komende dagen plaatsen we één interview per dag, zodat ook oud VV Wildervankers dit terug kunnen lezen. 

Joop Molema,
45 jaar lang speler en trainer van v.v. Wildervank: “Als je al die jongens op de zaterdag laat spelen, kun je een veel beter eerste elftal op de been brengen.”.

Als je met Joop Molema van de voetbalvereniging aan de praat komt dan heb je een man voor zich die nog bruist van de energie. De 72-jarige Molema neemt geen 'blad voor de mond' over het wel en wee van 'zijn' cluppie. Hij zit ook nog in de klusclub en  is nog jeugdscheidsrechter. Verder heeft hij een duidelijke mening over het jeugdvoetbal en over de toekomst van het zaterdag- en het zondagvoetbal. Kortom, een man die zich nog volledig inzet voor zijn vereniging en hij heeft het 'hart op de tong'. Molema: “Het is vaak zo, ze beginnen met een elftal en de jeugdleider zegt bij voorbaat al , als je een speler bij mijn elftal weg haalt, dan mag je ook wel trainer worden. Ze kijken niet wat het beste is voor het spelertje. Nee, ze willen het elftal bij elkaar houden. Het hele seizoen.”.  Willen ze zelf kampioen worden met het elftal? “Precies, dat mag niet, want de beste speler moet omhoog.”.

In 1964 is de nog jonge Molema bij v.v. Wildervank gekomen om zijn opwachting te maken in het eerste elftal. Molema: “Dat was nog onder trainer Fleems.”.  En in zijn tweede seizoen (‘64-‘65) is Molema met Wildervank kampioen geworden van de vierde klas. Daarna kwam Waarsingh uit Pekela en onder deze oefenmeester is de jonge Joop van de vierde klas naar de derde klas gegaan. En met dezelfde oefenmeester is Molema met Waarsingh ook weer gedegradeerd van de derde naar de vierde klasse. Dus Joop Molema heeft twee kampioenschappen mee gemaakt en dat is een aantal waar veel jonge voetballers nog van dromen. Daarna kwam de periode van oefenmeester Max Rosies. Vervolgens kreeg Molema knieproblemen. En in de zeventiger jaren is hij gestopt met voetballen.

Joop Molema heeft plus minus 12 jaar bij Wildervank gespeeld. “Voor die tijd voetbalde ik bij Borgercompagnie. Als 8- of 9-jarige ben ik bij Borgercompagnie komen te voetballen. Tot mijn 18e jaar.”. Daarna is Molema naar Wildervank gegaan. Vervolgens is Joop samen met Henk Wildeboer trainer geworden van de D-pupillen van v.v. Wildervank. Samen gingen ze ook naar het zaalvoetbal  in Veendam (dat toen opgericht werd). Daarna is Molema trainer geworden. De trainerscarrière begon bij de C-junioren, vervolgens naar de B-junioren en daarna naar de A-junioren. En naar het eerste zondag-elftal van Wildervank. Molema: “ Toen ben ik nog een jaar invaller geweest bij Borgercompagnie als trainer. Wegens ziekte van Gerrit 'Pipo' Uitenbosch.”.

Daarna is Molema nog een keer terug gekomen als trainer van Wildervank. Hij leek in die tijd wel de 'Heintje Davids' van het voetbal. “Emiel Gort was de trainer en hij stond met zijn elftal onderaan. Voorzitter Bakker vroeg mij of ik het wilde overnemen. Toen hebben we nog zoveel punten behaald dat we er in gebleven zijn. Zo ben ik toch 45 jaar speler en trainer geweest. Waarvan 12 jaar als speler.”. Wat doe je nu voor de club? “Ik fluit de F-jes. En we zijn hier drie keer in de week op de maandag-, woensdag- en vrijdagsmorgen aan het werk, om de boel te onderhouden. Bijvoorbeeld kantine schoonmaken, reclameborden ophangen en nog vele andere dingen. En als er vernielingen zijn dan herstelden we dat weer.”.

Ja, de krasse baas laat zich niet alleen gelden middels zijn mond, als Wildervank weer eens verloren heeft. Maar hij steekt 'de handen ook uit de mouwen'. Bijvoorbeeld als er vernielingen zijn, herstellen ze dat weer. En Joop heeft ook in de activiteiten commissie gezeten. Verder heeft Molema  acht jaar lang mee geholpen aan de familiedag. Waarom is die familiedag gestopt? “Acht jaar familiedag vond ik lang genoeg. En dat is nooit overgenomen. Jammer, want het was altijd een succes. Dat had moeten doorgaan, maar als er geen anderen zijn, dan is het gebeurd. We hebben nog 1 keer in de maand een kaartclub.”.

Wat vind je van het hedendaagse voetbal? Molema: “Bij onze club staan we als supporter er teveel  vanaf. Vroeger gingen de supporters naast elkaar de bus in. En werd er gepraat over voetbal. Met elkaar aan de bar. Dat is nou niet zo. Er is geen binding meer.”. Toch moet ik hier wel aan toevoegen dat Wildervank (zon) regelmatig een bus laat rijden naar de uitwedstrijden. ”Ja, die supporters gaan wel mee, maar de binding is er niet. De spelers organiseren zelf een feestje. Wordt niet gevraagd naar de supporters. Nee, dat is een feestje voor hun zelf.”. Maar supporters zijn toch belangrijk voor de club? “Daar wordt niet meer aan gedaan. Als ze een avond hebben van de selectiegroep dan hebben ze het over de selectiegroep. Dat was vroeger niet zo. Alles was toen bij elkaar.”.

Het voetbal is tegenwoordig toch veel beter en sneller. Molema: “Wat het voetbal betreft kun je het niet vergelijken. Voetbal in zestig- en zeventig en tachtiger jaren. Dat was altijd met de mouwen omhoog en nu is het andersom. Ik zeg er zaalvoetbal tegen. Het is tik, tik, tik. Het voetbal op zich is wel mooi, maar er komt niks uit. Ze komen tot het zestienmeter gebied en dan is het afgelopen. En dat is bij Wildervank heel erg. Als ik naar Muntendam kijk dan gaan de mouwen omhoog. En dan kan Wildervank doen wat ze willen met de bal maar ze verliezen de punten wel.”.

Toch is er jeugd genoeg bij Wildervank. Veel jeugdtrainers zie ik aan het werk en dan denk ik 'dat komt goed'. Op termijn moet Wildervank toch een goede tweede klasser worden. Molema: “Omdat ik veel wedstrijden fluit dan zie je ook veel elftallen. Wildervank E1 heb ik een keer gefloten en daar zag ik een hele goeie spelertje. De volgende week moest ik E4 fluiten en dan zie ik daar hetzelfde voetballertje weer in spelen, die ik vorige week nog bij E1 heb gezien. Die speler kan wel een paar groepen omhoog.”.

Is dat een vorm van vriendjes politiek? “Dat geloof ik niet. Het is vaak zo, ze beginnen met een elftal en de jeugdleider zegt direct al , 'als je een speler bij mijn elftal weg haalt, dan mag je ook wel trainer worden. De jeugdleiders kijken niet, wat het beste voor het spelertje is. Nee, ze willen het elftal bij elkaar houden. Het hele seizoen.”. Dus, ze willen zelf kampioen worden met het elftal. “Precies, dat kan niet, want de beste speler moeten omhoog.”. Verder vindt Molema dat de begeleiding bij de elftallen hartstikke goed is, maar de kwaliteit van de lagere elftallen wat de training betreft is niet goed.

Standaard elftallen, selectie groepen, alles is goed verzorgd bij de voetbalvereniging Wildervank. Molema: “Onze vereniging moet een keuze maken tussen de zaterdag en zondag. We hebben een verloop van de zondag naar de zaterdag. Als je een verloop krijgt naar de zaterdag, gaat dat ten koste van het zondag elftal.”. Is het verloop groot dan?  Als Molema ziet wat er van de zondag naar de zaterdag gaat, dan maakt hij zich zorgen. “Als ik zie wat er van de zondag naar de zaterdag gaat, ongeveer zes spelers. Dat zijn ook nog wel goede voetballers, dat is zonde. Een zaterdag- en zondag vereniging dat werkt niet. Je moet een keuze maken, zaterdag of zondag. Ik denk dat onze club daar ook naar toe moet.”.

Molema: ”Ik denk dat we naar de zaterdag toe moeten en dat wordt dan ons 'raspaardje'. En de zondag  voor recreatiespelen”. Molema denkt dat het zondag voetbal weg gaat. Alleen een veteranenelftal hou je over. Molema weer: “Dan krijg je een beter elftal als Wildervank op de zaterdag voetbalt.”.  

Dan heb je de senioren en het jeugdvoetbal op de zaterdag. Molema: “De jeugd moet meer naar de middag. Of er moet een veld bij komen en meer kleedkamers . Als je alles op de zaterdag moet spelen en je hebt het aantal van 600 leden dan wordt het wel een drukke boel.”. Omdat het uitgaansleven sterk is veranderd. Vroeger gingen we om 8 uur de deur uit en we kwamen ’s nachts om 1 uur weer thuis. Nu gaan ze ‘s nachts om 1 uur of later weg en komen ’s morgens om 6 uur weer thuis.

De zaterdag spelers gaan om principiële redenen niet naar de zondag. Zaterdags gaan ze uit. Ze komen zondagmorgen om 6 uur thuis. Dat zijn allemaal nadelen voor  het zondagvoetbal. Dat kan nog wel een aantal jaren duren, maar ik denk dat de club daar naar toe moet.”. En dat zegt een man die van nature een zondagman is.  Maar hij zegt dat in het belang van de vereniging.