Sinds maandagmorgen 10 uur zitten twee vrijwilligers van Stichting Uitdeelpunt Eerste Hulp in Heiligerlee tot zaterdagmiddag 17 uur elk op een stoel gekluisterd. De twee stoelen staan, met een tafeltje in het midden, op een verhoogd plateau. Roger van den Berg en Rachida Wilderboer mogen vier keer per dag 10 minuten van de stoel af om de benen te strekken en voor toiletbezoek. ’s Morgens kunnen ze zich even opfrissen.
Roger is dagelijks als vrijwilliger bij de stichting betrokken. Rachida in principe ook, behalve wanneer ze er geen tijd voor heeft. Beiden zijn ongeveer sinds anderhalf jaar een betrokken vrijwilliger.
“We proberen het een beetje gezellig te maken”, zegt Rachida lachend. Voor de warme maaltijd wordt gezorgd. “Nu worden we ook eens een keer bediend. Broodjes en drinken wordt in een tas met een touw omhoog gehesen. We hebben bordspelletjes bij ons. En ’s avonds kunnen we televisie kijken." Lachend: “Er staan hier ook bedden genoeg, maar we mogen niet van de stoel af. We proberen de dagen vol te maken. We maken een praatje met de klanten, en geven uitleg over het waarom van de actie.”
De actie was in de vrijwilligersgroep ontstaan na het vinden van twee bedden, die ’s morgens nog voor openingstijd voor de ingang waren neergezet. Een vrijwilliger probeerde ze meteen uit, en ze werden goed bevonden. Voor de actie was in plaats van bedden voor stoelen gekozen, anders zou het te gemakkelijk zijn. Jannie Orsel, initiatiefneemster van het uitdeelpunt, zag er meteen een mooie publiciteitstunt in voor inzameling van donaties. En voor het onder de aandacht brengen van problemen die nog steeds bestaan. Ze zijn niet afgenomen, maar eerder toegenomen.
“Een grote groep zien we alleen maar groter worden”, aldus Jannie Orsel. “Het is de groep die tussen wal en schip valt. Die niet meteen geholpen wordt. Hun inkomen is voor de voedselbank te groot. Ook onverwachte veranderingen in het inkomen, bijvoorbeeld door ziekte of werkloosheid, kunnen tot schulden leiden. Deze groep helpen wij ook.” Overigens vallen ook ZZP’ers die de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen wegens een weeffout in de wet vaak tussen wal en schip.
“De crises is afgelopen, maar we zien het niet aan de dagelijkse hulpvragen die ook toegenomen zijn. Daar zitten heel veel spoedhulpvragen bij.”
De goede daargelaten ziet ze in veel schuldhulp bureaus een plaag. Die weekgelden vasthouden om vaste lasten te kunnen betalen, hoewel dit juridisch niet mag. Wanneer er met een advocaat wordt gedreigd draaien ze wel snel om. “Hulpvragers met kleine kinderen zitten te huilen omdat er geen geld is voor levensmiddelen. Je woont hier wel in Nederland en het moet gewoon niet kunnen.”
“Er zijn ook nog steeds minima die in de problemen komen. Als je ziet hoe hoog rekeningen oplopen van huur, zorgkosten, waterbedrijf en de energierekening. En van levensmiddelen. Ze kunnen wel zeggen dat de koopkracht vooruit gaat. Maar het heft elkaar op. Gelukkig begint het in de politiek nu een beetje te dagen. We zijn een rijk land, en dit moet afgelopen zijn.”
Voor de ‘sit-in’ actie is voor Jannie ook een omroepinstallatie geplaatst. En neemt ze voor de webcam de microfoon ter hand voor mededelingen en oproepen. Alvorens dat te doen luidt ze eerst de bel. Bedrijven en particulieren vroeg ze om langs te komen voor een donatie in de pot bij de stand.
De twee ‘sit-inners’ zijn met een webcam 24 uur per dag te volgen via Facebook en YouTube. Wederom lachend, “we voelen ons wel een beetje begluurd. Mensen kunnen ook reageren en er waren al veel bemoedigende berichtjes.”
