Alberts monoloog.
Parkstadveendam had in februari een interview met lange afstandswandelaar Albert Gort uit Veendam. Dit na aanleiding van zijn pelgrimstocht naar het Spaanse Santiago de Compostella. Pelgrimganger Gort vertrok op 19 april vanuit Uithuizen en is sindsdien is hij onderweg. Parkstadveendam krijgt regelmatig verslag van Albert over zijn avonturen.
Vrijdag 27 mei
"Gisteren, nadat ik het veslag al in de enveloppe had gedaan kwam de gastvrouw nog even petit dejeuner bezorgen. Omdat ik de c.v. aan had, het was maar 11 graden in de kamer mocht ik nog even betalen anders was het gratis geweest, raar he? Vanmorgen laat vertrokken, omdat het regende.
Tegen half tien was het droog en dan maar op stap. Eerst maar de route gelopen, 3 km. Als het steeds naar beneden gaat ben je er zo. Maar dan, klimmen, zelfs de wandelpaadjes hebben haarspeldbochten. En een pad, zo scheef, en zo steil naar boven, dat je iedere 15 meter wel even moet blijven staan. Uiteindelijk als je daar dan bovenaan bent heb je toch een uitzicht waar je alleen maar van kunt dromen. Op een gegeven ogenblik, daal je dan weer af naar een dorpje, om aan de andere kant weer omhoog te gaan. Heb je dat wel eens geprobeerd, met een volle rugzak + drinken van zo'n smal wandelpad af te dalen? Je hebt steeds het gevoel of je tenen voor uit je schoenen willen steken. Nou, dat voelt niet lekker hoor Onderweg wat proviand ingeslagen en dan maar naar het volgende dorpje. Het ene ogenblik is het dorpje frans gebied en het volgende dorpje is weer belgisch. Het loopt hier kris kras door elkaar heen. Ik ben vanmiddag al op tijd gestopt, want het begon al te miezeren. Nou, toen ik goed en wel binnen was regende het volop. Ik ga eerst maar eens kijken of ik wat te eten kan krijgen en dan toch maar op tijd naar bed. Als het goed gaat ben ik morgen in frankrijk, maar een overnacht plaats is wel heel erg ver (vooral als het steeds op en neer gaat). Maar er tegen opzien is ook geen goed idee, want daar wordt het alleen maar erger mee. Naar mijn idee is dat in het'"gewone"leven ook zo."
Vandaag 17.2km
totaal 866.8
Zaterdag 28 mei
"De eerste 150 km uit dit boekje zitten er op, vandaag aangekomen in Frankrijk. Gisteren na het douchen naar beneden gegaan om wat te eten, zitten daar 7 mannen uit Sittard en omgeving. Wielrenners, slapen daar ook. We komen aan de praat en nu blijkt dat één van deze mannen gewerkt heeft bij de meubelfabriek bij mij in de straat, wonderlijk toch weer zo'n ontmoeting. Je denkt dat je zo in het zuiden van Belgié, waar ze bijna allen franssprekend zijn, wel heel gauw weer terug bent op je kamer. En het tegendeel blijkt, we hebben eerst wat gedronken en dan tegen 20:00 uur aan het diner. Met z'n allen aan één tafel, genieten is dat. Heerlijke gesprekken gehad maar ook verschrikkelijk veel gelachen, maar dat hoort er ook bij. En dan als je naar bed wilt, zegt één van deze kanjers, je drinken van vanavond is al betaald je hoeft morgen alleen maar je kamer en je eten te betalen. Stil wordt je ervan. Waaraan dank ik dit toch. En dan vanmorgen met z'n allen aan het ontbijt, niet zo heel vroeg, maar wel heel gezellig. Het was al bijna 10:00uur voor ik vertrek. Ongerweg heel veel omhoog gaande wegen en paden gehad. Best wel moeilijk. En als het dan naar beneden gaat liggen er allemaal rotsblokken of boomwortels in het pad. Het is net als in het leven, je komt steeds weer voor andere uitdagingen te staan. Onderweg hier naar toe probeerde ik een slaapplek te regelen.
Het lukte voor geen meter, uiteindelijk de telefoon ook nog bijna leeg, en nog geen plek. Om 20:00 uur vanavond kwam ik aan in deze bijna uitgestorven plaats, heeft zelfs het hotel geen bed meer beschikbaar. In een café geprobeerd of er iemand Nederlands of Engels spreekt, en je krijgt nul komma nul. Toen ik dan toch vriendelijk bleef zitten en een biertje bestelde kwam men dan toch op het idee om iemand van het VVV te bellen die dan de sleutel van een pelgrims overnachtingsplaats heeft. Ik zit hier in een keukentje, met naast mij toiletruimte, en aan de andere kant een slaapvertrek met 3 stapelbedden. Wat heb ik weer een geluk."
Zondag 29 mei
"Ik was, toen ik vanmorgen uit bed kwam, niet van plan om nog ver te lopen vandaag. Maar wat wil je? en wat gebeurd er? Eerst loop ik natuurlijk verkeerd, ik volg een verkeerd schelpje, geen 654 maar...? In ieder geval, het komt op de route niet uit met het boekje. En het is zondagmorgen, niemand bij de weg. Toen ik dan al bijna 3 uur had gelopen, kom ik in een dorpje, mij een man achterop rijden, stopt en begint in het frans of ik naar St Jaques in Compostela ga en of ik zin heb in een kopje koffie. Natuurlijk koffie is lekker. Een eindje verderop aan de route woont hij. Onder het koffiedrinken vraag ik hem of hij mij kan vertellen waar ik ben op de kaart. Ik zit helemaal fout, zelfs het plaatsje is reeds een centimeter of 5 naast de kaart, en dan is terug lopen ook niet alles. Dan maar dwars over naar een plaats die wel op de kaart staat en dan de juiste weg vinden. Om kwart over één was ik dan ook al 3,5 km van mijn slaapplaats af, maar ik had wel bijna 12 km over gedaan.
Volgens het boekje is de route vandaag niet zo moeilijk. Dus dan maar een beetje flink doorstappen.
Gaat het me daar naar zo'n 2 km helemaal fout. Ze zijn daar in het bos aan het werk geweest en hebben de bomen weggesleept, maar de takken laten liggen. Dus klimmen, klauteren en omweggetjes maken om maar op de route te blijven. Tref ik daar 2 pelgrims aan, komen uit Antwerpen , spreken vlaams en lopen vanaf vandaag 1 week. Zij gaan eten , ik loop verder.
Opeens veranderd het pad waar ik op loop in een baan voor motorcrossers, levensgevaarlijk.
Ze komen mij wel tegemoet maar het voelt niet goed, en het stinkt. De weg wordt steeds slechter en slechter en dan ben je opeens bij een meer. De route geeft aan dat je rechtsaf moet bij de waterkant langs. Bijna halverwege, bedenk ik dat ik maar eerst een slaapplaats moet bellen. In de drie volgende dorpen krijg ik niks, niemendal, niets. Dan maar het dorpje waar ik net bij langs ben gelopen.
En ja wonderwel het lukt alleen----zij wonen aan de andere kant van het meer, dus nog 3 km te gaan en ze hadden gevraagd hoe laat ik er zou zijn. Nou deze 3 km in het frans is op mijn GPS dikke 10 bijna 11 dus. Ik had toegezegt dat ik tegen 18:00uur zou komen, is het toch nog 19:00uur geworden.
En wie tref ik op het terras. De beide Antwerpse wandelgenoten. Straks maar even een praatje maken.
Trouwens mijn linker voet moet ik beter intape'n, want er komen rare, rode, pijnlijke drukplekken te zien. Mijn slaapadres is wel superluxe."
Dinsdag 31 mei
"Het is haast niet te geloven, gisteren toen ik mijn reisverslag naar de brievenbus bracht, zitten daar op het terras, de beide mensen uit Antwerpen. We hebben nog samen een biertje gedronken en ik ben op tijd naar bed gegaan. Vannacht werd ik wakker omdat de regen op het dak kletterde, had ik in tijden niet gehoord. Omdraaien en verder slapen. Maar ja, wat wil je, die regen blijft op één of andere manier toch in je hoofd spoken. Een tijdje later weer wakker, even naar het toilet en toch maar verder slapen. Uiteindelijk dan om 7:00uur opstaan, want het ontbijt wacht om 8:00uur. Toen ik dan om kwart voor negen zo ver was dat ik kon vertrekken was het droog. Onderweg heb ik wel mijn gamaschen (beenkappen) aan gedaan, want het gras was nog wel nat. Ook de regenhoes over de rugzak gemaak want af en toe drupt het nog flink onder de bomen. Onderweg ging het weer berg op, liep ik haast met mijn neus aan de grond, groeien daar midden op hetpad tussen de stenen en rommel 2 mooie bloemetjes. Zomaar in de wildernis, 2 zulke tere bloempjes. Je wordt er gewoon even weer bij betrokken dat er ondanks het gezwoeg en al zo mer, ook nog meer is in de wereld. Weer verder op de route kom ik een man tegen die met de hond aan de wandel is. Hij maakt een, hoe kan het toch, nederlands praatje. En dan mijn slaapadres, man ook zo iets om van verbazing om te vallen. Toen ik vanmorgen belde, vroeg een mevrouw mij, hoe laat kom je. Ik denk dat ik tussen 18:00 en 19:00uur bij u ben. Nou Albert jongen, daar moet je je daar dan ook aan houden. Dus er flink tegen aan, was niet zo erg, want het was koud en winderig. Om 18:35 sta ik voor de deur. Kom er maar in, wil je iets kouds of warms te drinken, heb je al gegeten, of eet je hier mee. Ik ga mee eten, komen er ook nog een zus en zwager van haar mee eten. Met z'n vieren uitgebreid 3 gangen diner Albert z'n dag kan niet meer stuk."
vandaag gelopen 30,7km
totale afstand 966,4km