DEMETERLAAN - Een glascentrum aan de Demeterlaan kreeg in de nacht van zaterdag op zondag ongewenst bezoek.

Een toegangshek werd opengebroken waarna een slot uit een toegangsdeur werd gehaald. De buit bestaat uit een klein geldbedrag.

Door Jacob Kuipers

VOETBAL - Derdeklasser Wildervank (zon) is er zondagmiddag niet in geslaagd om De Vogels op een nederlaag te tracteren. De elf van oefenmeester Bart Hartman bleef steken op 0-0. Aangezien koploper Ter Apel wel de volle mep punten pakte bedraagt de afstand drie punten in het voordeel van de Ter Apelers. Volgende week zondag gaat vv Wildervank op bezoek in Ter Apel en dan zal er gewonnen moeten worden om op gelijke hoogte te komen met de huidige koploper.

De eerste helft was Ter Apel de betere ploeg. "De veldbezetting vond ik bij hun beter", was de reactie van trainer Bart Hartman van Wildervank. Maar na de thee was Wildevank gevaarlijker en dat mondde uit in diverse kansen. De kwikzilverachtige vleugelaanvallers Ewoud Wolf en Maarten Wubbeling liepen keer op keer hun tegenstanders voorbij, maar de genadeklap was in geen velden of wegen te bekennen.

In de eerste helft kreeg De Vogels een paar goede mogelijkheden maar 18-jarige doelman Robert Smit van Wildervank wist niet van wijken. De bezoekers voerden de druk een beetje op maar het zette geen ‘zoden aan dijk ‘. De rust ging dan ook in met de 0-0 brilstand. Na de hervatting kwam er een ander Wildervank uit de kleedkamers.

Wildervank-speler Ewoud Wolf passeerde een aantal tegenstanders maar de afwerking was niet zuiver genoeg om doelman Michel Boonstra van De Vogels te verrassen. Ook Kor Oldenburger deelde in de aanvallende malaise. De lange aanvalsleider kon het verschil ook niet maken. Later was het weer de ‘speedy-gonzales ‘ Wolf die op avontuur ging maar zijn schot ging rakelings bij de tweede paal naast.

En zo bleef de stand 0-0. Wat opviel was de meesterlijke wedstrijd van de 21-jarige Mark Hofman. De zoon van de oud-doelman van Wildervank Evert Hofman, speelde een vorstelijke partij in het hart van de verdediging. Waarop ‘Mister' Wildervank Goos Boers opmerkte dat ‘Hoffie' een ‘wereldpartij' speelde.

JUDO - De judoka's van Judoschool Veendam hebben afgelopen zaterdag voor een prijzenregen gezorgd tijdens het Hunebedtoernooi in Borger. Tijdens het goed bezette toernooi wisten de veendammers maar liefts 19 prijzen in de wacht te slepen.

Kampioen werden Koen van der Beek, Rowan Huisman, Maaike Hoeksema, Thomas Koekkoek en Jeffrey Klein. Zilver werd behaald door Sven van Oostrum, Kasper Woestenburg, Charlotte Wolthers, Nick Hoeksema, Sharel Ploeg, Patrick van der Laan, Lars van Ooostrum, Gijs Bakker en Tore de Vries.
De judoka's Fabian Doddema, Fabian Lubben, Esmay Buurmeijer, Maurice van der Laan en Jessy Hoeksema behaalden een keurige derde plaats.
Daarnaast kwam Kjell de Vries in actie op het NK -15 jaar in Eindhoven. De jonge judoka stond goed te judoén maar wist geen podiumplaats te bemachtigen.

DE BRUG - Afgelopen zaterdag was de 15e editie van de 1 uurs estafette, deze keer in Delfzijl. De zwemmers van de Brug deden mee met 5 teams en een gast team uit Raalte. Het was een gezellige drukte in zwembad Dubbelslag, vele ouders wilden dit spektakel niet missen en kwamen kijken en hun kinderen aanmoedigen.

De teams bestonden uit minimaal 6 zwemmers en maximaal 10. Na het eerste kwartier lag regio Veendam op kop met een voorsprong van 50 m. De voorsprong werd alleen maar groter en eindigde na een uur zwemmen in 250 m verschil. Het team van Veendam bestond uit : Eric de Jong, Marjolijn Bebingh, Arjan Ewolds, Karin Visscher, Mark Gernaat, Jeanet Telkamp, Jeffrey Veenhuizen, Marloes Schreuder en Bart Hol. Uiteindelijk werd er 3800 m gezwommen, wat een record betekende voor deze klasse. De taart die hier bij hoorde was binnen een mum van tijd op!

Er deden ook nog zwemmers van regio Veendam mee samen met het team van Westerkwartier, dit waren Mariska de Jong, Andrea Meijer, Peter Hartman, Jaap Blaauw en Camilla Meiborg. Zij zwommen met 9 zwemmers en na een kwartier viel er nog een zwemmer uit en bleven ze met 8 man over. Dan is het heel zwaar, ze eindigen dan ook als 6e met een afstand van 2800 meter. Geja Nanninga (Veendam) zwom mee om het team van DWS Stadskanaal te versterken, dit team werd 4e met een afstand van 3100 meter. 

PROVINCIE GRONINGEN - De politie waarschuwt middenstanders in de provincie Groningen voor kassarovers.

De daders hebben afgelopen dagen hun slag geslagen in een schoenenzaak op de Brinkhorst in Haren, in een bloemenboetiek in de Kerkstraat in Veendam en een fotozaak op De Dam in Leek.

De daders kwamen per tweetal de winkels binnen. In de winkel werd een personeelslid afgeleid waarbij een andere dader kans zag om de kassa te openen en te plunderen. In alle gevallen gaat het om buitenlandse daders die gebrekkig Engels spreken.

Uit verklaringen bleek dat het vermoedelijk ging om daders met een Poolse en/of Roemeense nationaliteit. De politie adviseert middenstanders om alert te zijn op klanten die op een dergelijk manie winkelpersoneel proberen af te leiden.

De politie heeft in een geval van een kassaroof vingersporen kunnen veiligstellen. Middenstanders die ook gedupeerd zijn, maar nog geen aangifte hebben gedaan, worden verzocht contact op te nemen met de politie.

J. KAZEMIESTRAAT - De politie heeft zaterdagavond een 53-jarige man uit Wildervank aangehouden voor belediging.

Op het moment dat agenten in de J. Kazemierstraat in Veendam surveilleerden werden zij zonder aanleiding door de 53-jarige uitgescholden.

Hij werd aangehouden en moest mee naar het politiebureau. Na verhoor kon hij weer gaan. De politie maakt proces-verbaal op.

Door Jacob Kuipers.

Albert Gort: "Pelgrimeren is geen wandeltocht maken maar een leefwijze."

Als ik aan lange afstandwandelaar Albert Gort denk, dan gaan mijn gedachten jaren terug en dan kom ik uit bij de televisieserie Swiebertje. In de zestig- en zeventiger jaren was het een programma waar jong en oud voor thuisbleef. En in deze serie speelde ‘Malle Pietje', een handelaar in oude lompen en metalen. Het was werkelijk een zoektocht om iets te vinden in het kleine winkeltje, maar ‘Malle Pietje', wist precies de weg te vinden. Nou wil ik Albert Gort niet vergelijken met deze kindervriend, maar enige gelijkenis is toch niet misplaatst. Toevalligerwijs kijkt een trotse Albert, direct naar zijn kinderen- en kleinkinderen, die staan te pronken in Alberts woonkamer.

Ook zijn overleden vrouw neemt een prominente plaats in. Het is in Albert's huis een drukke en een gezellige boel. Tijdens zijn arbeidsperiode bij stichting Mobiel was dat iets anders. Als je bij hem op
kantoor kwam dan was zijn bureau bezaaid met papieren. Alles lag kris kras over elkaar heen. Je kon er bijna geen weg in te vinden. "Maar ik weet precies waar alles ligt", zei hij destijds. En die vergelijking gaat met de legendarische ‘Malle Pietje' gaat dan ook prima samen. Wie denkt dat, nu Albert de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, hij het rustig aan gaat doen heeft het helemaal mis.

Albert is geen man die stil kan zitten, want zijn geest gaat dan protesteren. Maar dat hij zo vlot na zijn werkzaamheden aan een grote uitdaging begint had waarschijnlijk niemand gedacht. Want Albert gaat half
april aan een giga-wandeltocht beginnen. Het startpunt is in het Groningse Uithuizen en eindigt in het Spaanse Santiago de Compostella. Maar Albert wil het liefst nog enige kilometers verder, naar Kaap Finisterre, want daar kan hij op een denkbeeldige wijze Amerika zien. Metéén barst Albert los: "Het is
geen megatocht of gigatocht. Het is een pelgrimstocht", zegt Albert Gort op een verheffende toon.

"Je moet het zo zien. Ik vertrek uit Uithuizen en het enigste wat ik graag wil is aankomen in Santiago. In het verleden liepen veel mensen dat pad. Wat hebben die mensen bewogen om daar te lopen. Wanneer kom je jezelf tegen. Misschien kom ik wel nooit in Santiago aan. Misschien ben ik halverwege er
zo zat van dat ik zeg, ik ga naar huis. Ik heb het nog nooit eerder gedaan, ik weet het niet." Zoals Albert net al memoreerde is het lopen van een pelgrimsroute het doel. Niet het doel van aankomen, maar het doel van onderweg wezen. Albert: "Je moet veel lopen, want je moet veel op de benen wezen".

Het grootste bezwaar vindt Albert het feit hoe hij zichzelf ontdekt. En wat hij allemaal tegenkomt. Albert weet niet hoe zwaar het wordt. "Misschien is het wel goed, dat je jezelf een keer gaat tegenkomen" Verder weet Albert ook niet hoe hij weer terug gaat naar Nederland. "Alle dagen gaan er
vliegtuigen en treinen. Ik ben lid van het genootschap van Sint Jakob. Die mensen die lid zijn van dat genootschap hebben allemaal het idee ‘we zijn onderweg'. Niet dat ze naar Santiago gaan." Met andere woorden: We worden geboren en we gaan dood of we zijn onderweg naar de dood.

Van Uithuizen loopt het Sint Jakobs pad naar Santiago de Compostella. Dit is een pelgrimstocht en het is plus minus 3300 kilometer naar Santiago. Albert weet niet of hij de tocht rechtstreeks gaat lopen. "Ik loop het Pelgrimspad zoals het er ligt. Maar als het ergens mooi is ga ik daar heen." Het enigste wat Albert zeker weet is het vertrek uit Uithuizen. "Het Jakobspad begint in Uithuizen. Ik loop van de Waddenzee naar die andere zee, Dan loop je door Nederland, België, Frankrijk en Spanje. Die twee zeeën zijn doormiddel van t 'Wad met elkaar verbonden. Maar dat moet je wel denkbeeldig bekijken." Maar waarom begint de tocht in Uithuizen? "Omdat daar t' Wad begint en de start is bij de Sint Jakobus de Meerdere kerk".

De mensen die lid zijn van het genootschap van Sint Jakob, die willen graag de St. Jakobs routes lopen. Eén van de routes is de weg naar Santiago. En die zitten met hetzelfde probleem. Hoe komen ze weer terug. "Het allermooiste is als pelgrim er heen lopen en ook weer terug. Ik zie me dat niet doen, misschien doe ik het volgend jaar wel, dat weet ik nog niet", zegt Albert. Maar als het moment suprême nadert en Albert moet dan de terugreis maken dan weet hij niet wat hem te wachten staat. "Ik weet niet
wat me overkomt, daar moet je ook niet wakker van liggen."

Albert Gort heeft voor zijn pensioen er al over na gedacht wanneer hij aan de Pelgrimstocht zou beginnen. Maar als je dan nog volop in het arbeidsproces staat en verder geen inkomsten hebt, dan moet je aan het werk blijven. Albert heeft er nooit met zijn vrouw over gehad, dat hij ooit aan zo'n lange tocht zou beginnen. Het was in de tijd dat ze ziek was. "Haar ziekte was op dat moment belangrijk. Toen we in de gaten kregen dat ze niet meer gezond zou worden, probeerden we zo lang mogelijk haar ziekte te
rekken. Daarna kwam ze te overlijden. Ons gezin ging dus uit naar haar welzijn ", klinkt het poëtisch uit de mond van Abert.

Als de tocht naar Santiago naar wens verloopt wil Albert Gort vanuit het Groningse Veendam Kaap Finisterre bereiken. Kaap Finisterre is tegenwoordig ook het eindpunt van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. "Ik ga naar Kaap Finisterre. Finie wil zeggen einde en Terra is aarde", vult Albert aan. Einde aarde dus. "Finisterra lighthouse daar wil ik heen om denkbeeldig over het Atlantisch oceaan te kijken". Het wordt dus een hele lange wandeling voor Albert. Maar hij is niet alleen. Als Albert averij
oploopt dan is er altijd nog het genootschap van Sint Jakobs die de helpende hand toe steekt.

Omdat Albert lid is van het genootschap krijgt hij een Sint Jakobs schelp. Deze schelp hangt aan zijn rugzak. "Ik moest alles zelf opknappen en nu word ik onderweg geholpen door de mensen. Dat wil ik beleven", zegt Albert op een lacherige toon. Omdat Albert dus een drager is van het Sint Jakobs schelp
weten de mensen, dat hij een pelgrimsganger is, die naar Santiago de Compostella gaat. Albert heeft ook veel gewone tochten gelopen maar dan neemt hij een imitatie schelp mee, dat aan zijn rugzak hangt. Als de mensen die stoffen schelp zien weten ze of hij de tocht naar Santiago gelopen heeft of nog gaat lopen.

Albert Gort is een wandelaar, die geniet van het lopen. Met andere woorden: Albert neemt zijn camera mee. Maar er zijn ook wandelaars die net doen alsof ze in hun militaire pak zo snel mogelijk naar de eindstreep willen. "Er zijn mannen bij die nog ouder zijn dat ik. Als dat het idee is om zo snel mogelijk van A naar B te gaan dan ben je bezig met een wedstrijdsport."

"Dat zijn jongens die de 50 kilometer lopen en die zijn net zo snel weer over als ik, die 25 kilometer loopt". En deze wedstrijdlopers/sters zijn boos op zichzelf als ze de volgende dag 5 minuten langer over gedaan hebben, dan de vorige etappe. "Deze lopers zijn bezig met een sport". Maar jullie zijn ook bezig met een sport? "Nee, wij zijn bezig met wandelen. We willen genieten van mekaar en dat eventueel vastleggen voor later", is de mening van Albert Gort.

Op allerlei punten in de Sint Jakobs route krijgt Albert een stempel. De eerste stempel krijgt Albert in Uithuizen. En gaandeweg krijgt hij meerdere stempels. En deze stempels verzameld Albert allemaal in een officieel paspoort. Wie denkt dat je Albert ziet lopen heeft het mis. Pelgrim Albert wandelt veelal over landweggetjes en als hij toe is aan een revatilering doet hij een dorpje aan. Want Pelgrim Albert is reizende. Hij is altijd onderweg.

Albert neemt 1 brandertje mee en die zet hij in zijn tentje neer. "Al is dat niet zo lekker als thuis, maar je hebt eten. In Alberts bagage zit een slaapzak en hij heeft een goede luchtbed tot zijn beschikking. En bij een revatilering gaat hij naar een camping. "Ik ben vreselijk benieuwd wat ik tegen kom. Hoe ik mezelf tegenkom. Misschien vind ik het wel allemaal niet mooi. Misschien denk ik na 14 dagen, ik ga naar huis."

Het is een misvatting dat de mensen die een Sint Jakobschelp dragen, reductie krijgen bij diverse campings of andere dingen."Ik zal even een voorbeeld geven. Als ik bij jou aanbel en ik vraag, is hier een camping in de buurt waar ik slapen kan? Maar er is hier geen camping, zeg jij. Maar je
kunt wel bij mij slapen, zeg je. En ik krijg de volgende morgen een ontbijt van jou. Wat kost mij dat?, vraag ik. Niks, zeg jij, want we zijn allemaal onderweg. En dat kost je niks meneer. Zo moet je het Santiago gebeuren zien. 
Pelgrimeren is geen wandeltocht maken maar een leefwijze."

"Mensen willen me graag in een hokje plaatsen, dat ik aan de wandel ben. Dat is ook wel zo, ik loop wel, maar ik leef anders. Ik voel het ook anders." Wanneer Albert weer in Nederland is weet hij niet. Maar hij hoopt dat hij op 8 september weer in Veendam is, want dan is zijn kleinzoon jarig.

"Ik ben 51 jaar aan het werk geweest. 51 jaar zich gehouden aan bepaalde regels, normen en waarden. De regels en de normen en waarden staan nog steeds overeind. Maar je gaat je leven toch anders inrichten." Hij is onderweg om zichzelf te ontdekken. In het verleden moest hij zich bewijzen, dat moet
klaar en dat moet klaar. "Ik hoef niks meer wat klaar moet."

Audio intervieuw Wim Dussel Radio Parkstad
Foto's Henk Drenth.

WILDERVANK - Donderdag 10 maart startte het muziekproject ‘De toon zetten' in maar liefst 3 plaatsen. Alteveer beet het spits af. Samen met Imca Marina zongen de leerlingen van basisschool ‘De Höchte' het lied ‘Een ballonnetje', waarna ze hun eigen ballonnen oplieten. Dezelfde handelingen werd verricht in Winschoten, bij SBO Delta en in Wildervank, bij basisschool ‘De Sleutel'.

‘De toon zetten' is een samenwerkingsproject tussen de muziekscholen van Stadskanaal, Veendam en Winschoten. Het doel van het project is om zoveel mogelijk kinderen in aanraking te brengen met muziek, en muziekonderwijs een vaste plek te geven in het basisonderwijs. In Alteveer geven muziekschooldocenten zangles, in Winschoten wordt er wereldmuziek gespeeld op djembe's en in Wildervank wordt er zowel tijdens schooluren als daarbuiten gezongen, gedanst en toneel gespeeld.

Bertine Beugels van Muziek- Dans en Theaterschool Veendam/ Pekela legt uit: "We zoeken zoveel mogelijk aansluiting bij waar de scholen behoefte aan hebben. Op sommige scholen is al veel aandacht voor muziek, dus daar hebben we vooral een coachende rol. Andere scholen vinden het prettig als we aansluiten bij bestaande thema's. Bijvoorbeeld bij ‘De Sleutel' zingen en musiceren de leerlingen rondom het thema Verkeer. En in Winschoten geen leerlingen van sbo Delta al zingend en spelend de wereld rond, waarbij verschillende ritmes en stijlen aan bod komen. "

De leerlingen van ‘De Sleutel' en de leerkrachten waren tijdens de feestelijke startbijeenkomst in elk geval enthousiast. Samen met docenten van de muziekschool hadden ze ‘Een ballonnetje' van Toon Hermans ingestudeerd en er zelf een couplet over verkeer aan toegevoegd. Zangeres Imca Marina was zichtbaar onder de indruk en gaf de microfoon graag aan de leerlingen. Ook de aanwezige ouders en wethouder oogden zeer betrokken. De organisatie van ‘De toon zetten' kan terugkijken op een zeer geslaagde dag, waar op de toon daadwerkelijk is gezet!

BIBLIOTHEEK - Woensdag 6 april om 15.30 uur brengt de kater Dikkie Dik een bezoek aan de Bibliotheek in Veendam. De bibliotheek, de peuterspeelzalen en kinderdagverblijven in Veendam besteden daarom extra aandacht aan Dikkie Dik. Er is een kleurwedstrijd, de filmpjes worden gedraaid, er wordt voorgelezen en gezongen en... Dikkie Dik komt op bezoek!

Dikkie Dik-kleurwedstrijd
Dikkie Dik is de hoofdfiguur uit de populaire boeken van Jet Boeke. En Dikkie Dik is jarig! Het is begin maart 33 jaar geleden dat Dikke Dik voor het eerst op de televisie verscheen. Vanaf maandag 14 maart worden de Dikkie-kleurplaten uitgedeeld in de bibliotheken van Menterwolde, Pekela en Veendam. Je mag jouw kleurplaat tot en met donderdag 31 maart inleveren bij jouw bibliotheek. De winnaars per bibliotheek krijgen uiterlijk 1 april bericht of ze de speciale Dikkie Dik-prijs hebben gewonnen.

Dikkie Dik on tour
Dikkie Dik komt niet alleen naar de bibliotheek in Veendam maar ook in Menterwolde en Pekela. Er wordt voorgelezen en gezongen en je mag met Dikkie Dik op de foto!

Het schema is als volgt:
Maandag 4 april 15.30 uur : Bibliotheek Nieuwe Pekela
Maandag 4 april 17.00 uur : Bibliotheek Oude Pekela
Dinsdag 5 april 15.30 uur : Bibliotheek Meeden
Dinsdag 5 april 17.00 uur : Bibliotheek Muntendam
Woensdag 6 april 15.30 uur : Bibliotheek Veendam
Donderdag 7 april 15.30 uur : Bibliotheek Noordbroek
Donderdag 7 april 17.00 uur : Bibliotheek Zuidbroek

Jan van der Laan bij Radio Parkstad

Columnist Jan van der Laan laat wekelijks op Parkstadveendam.nl, zijn licht schijnen over het wel en wee van Parkstad Veendam. Tevens kunt u zijn column iedere zaterdag beluisteren bij Radio Parkstad om 12:02 uur.

Hoewel er deze week geen sprake was van rechtstreekse bemoeienis van lokale Veendammer politici, valt er toch nogal wat te beschouwen over onderwerpen, die met het woon- en leefmilieu hebben te maken.

In de eerste plaats wil ik wijzen op een dreiging, die nog niet uitgesproken is maar wel aanwezig. Het heeft te ma-ken met het feit, dat in het regeringsbeleid wordt aange-geven, dat er gestreefd gaat worden naar zeg maar groene energie.

Wij denken in dat geval veelal aan zonne-energie of aan windenergie, maar de regering denk daarbij heel nadruk-kelijk aan de bouw van een tweede kernenergiecentrale. Die centrale zou dan in de provincie Zeeland gebouwd gaan worden; het probleem zit hem echter voor ons vooral in het afval van een dergelijke centrale.

Dit afval is radio-actief en aangezien het verwerken ervan niet goed mogelijk is, wordt het in het geval van de eerste kerncentrale opgeslagen. Dat opslaan kan niet echt op veilige wijze geschieden en daarom werd en wordt eraan gedacht om dit opslaan ondergronds te doen. Met name zoutkoepels, die leeg zijn zouden daarvoor goed in aanmerking kunnen komen.

Daar doet zich ons probleem voor, want dergelijke koe-pels zijn er volop in onze gemeente en de directe omge-ving ervan. Hoewel ongetwijfeld het standpunt zal wor-den ingenomen, dat deze vorm van opslag veilig is, moeten wij ervan uit gaan, dat het gevaarlijk blijft en dat het daarom ongewenst is om hier positief op te reageren.
Het heeft namelijk in elk geval een negatief effect op het leefmilieu en dat is een erg slechte zaak.

Er is ook nog steeds een andere dreiging voor het leefmi-lieu rond de gemeente Veendam en dat is de kans, dat er langs de N33 toch windmolens gaan komen. Natuurlijk hebben de gemeenteraden van Menterwolde en Veen-dam zich er tegen uitgesproken, maar er gaan toch stemmen op, om deze plannen toch maar door te zetten op voorwaarde dat dan ook het outlet center in de gouden driehoek er gaat komen of dat de inwoners, van de aan-liggende bebouwing korting op hun energie gaan krijgen.

Indertijd waren er met betrekking tot de gelukkig niet doorgegane ondergrondse opslag van CO2 ook al gelui-den uit bepaalde kringen die stelden, dat die opslag wel-licht wel doorgang zou kunnen vinden als de regering dan in ruil een fors bedrag beschikbaar zou stellen voor de economische ontwikkeling van onze provincie.

Dit soort ideeën wijzen erop dat de koopmansmentaliteit, die er volgens velen niet meer in ons land zou zijn, toch nog - misschien slapend - aanwezig is.

Het zou wel een bijzonder slechte zaak zijn, als die men-taliteit zou gaan overwinnen. Er zou dan sprake zijn van een overwinning, maar dan één op heel korte termijn, want als je nuchter over deze kwestie nadenkt kun je toch niet tot een andere conclusie komen, dan dat wij hier dan bij een soort vuilstortplaats wonen en dat is zeker een rem op een vooruitgang in de economie en op het blijven behouden van een goed leefklimaat.

Heel wat gunstiger is het bericht dat er plannen zijn om een lokaal duurzaam energiebedrijf op te richten. Uit een onderzoek van de Rijksuniversiteit Groningen zou zijn gebleken, dat er onder de inwoners van onze gemeente veel belangstelling zou bestaan om lid te worden van een soort energiecoöperatie, die zich richt op de inkoop en opwekking van groene stroom.
Dit initiatief moet nog veel verder worden uitgewerkt, maar kan er in elk geval toe leiden, dat Parkstad Veendam bekend gaat worden als een plaats die milieuvriendelijk is en dat zouden wij met zijn allen erg goed kunnen gebruiken, in elk geval veel beter dan dat wij de afvalput van Nederland zouden worden!